نود و هشتمین دوره از معتبرترین تور بایسکل سواری جهان، در فرانسه در حال برگزاری است. مسابقاتی که میزبانی اش به باور رسانه های ورزشی در سراسر جهان، حتی بیش از تنها گرنداسلم زمین خاکی در تنیس، نماد ورزش فرانسه محسوب می شود. از لویی مال تا کلود للوش برایش فیلم ساخته اند و ساموئل بکت نویسنده شهیر ایرلندی، نام گودو در نمایشنامه "در انتظار گودو" را از روی اسم رکابزنی اهل فرانسه، در همین رقابت ها وام گرفت.
در پایان چهار مرحله از رقابت های سال ۲۰۱۱، پیراهن طلایی را تور هاشود نروژی پوشیده است.

بایسکل سوار ۳۳ ساله ای با فیزیکی متفاوت نسبت به عموم بایسکل سوارهای حرفه ای جهان، تنومند و سنگین وزن. اولین رکابزن اسکاندیناویایی که موفق به کسب مدال طلا از رقابت های جهانی جاده شده است.
او با حدنصاب ۱۳ ساعت و ۵۸ دقیقه و ۲۵ ثانیه، کمترین زمان را در چهار مرحله اخیر به جا گذاشته است. گرچه تا آخرین مرحله از تور، حاشیه امنیت برای صدرنشین ها بی معناست. کادل اوانز استرالیایی فقط یک ثانیه با هاشود فاصله دارد.
فرانک شلک لوکزابورگی از تیم لئوپارد نیز با ۴ ثانیه اختلاف، در جایگاه بعدی است.

دیوید میلر از بریتانیا، آندرس کولدن از آلمان، برادلی ویگینز و گرنت توماس هر دو از بریتانیا، ادوارد هاگن(نروی)، اندی شلک(لوکزامبورگ) و یاکوب فولسانگ دانمارکی نیز در رده های چهارم تا دهم قرار دارند.
شرح مراحل برگزار شده در تور ۲۰۱۱ همراه با اطلاعاتی جنبی از تاریخچه این رقابت ها در زیر آمده است.

مرحله اول
اولین مرحله از رقابت‌های بایسکل‌سواری دور فرانسه با قهرمانی فیلیپه ژیلبر آغاز شد.
دور نخست توردو فرانس که از پاساژ دو گوئه آغاز شده بود، ‌١٩١،‌٥ کیلومتر مسافت داشت و ژیلبر آن را در چهار ساعت و ‌٤١ دقیقه و ‌٣١ ثانیه رکاب زد.پس از این بایسکل‌سوار بلجیمی، کادل اوانز استرالیایی و تور هاشود نروژی توانستند از خط پایان عبور کنند. اما در فاصله ‌١٠ کیلومتر به خط پایان، گروهی از رکابزنان ضمن برخورد با یکدیگر از بایسکل‌هایشان سقوط کردند. در متن این حادثه آلبرتو کونتادور قهرمان دو سال اخیر توردو فرانس نیز حاضر بود. مطابق مقررات، اگر بایسکل سواری در ۳ کیلومتر آخر مرحله دچار سانحه شود زمان گروه به او تعلق می گیرد تا از گردونه رقابت ها حذف نشود.

مرحله دوم
در روز دوم مسابقات، رقابت تایم تریل تیمی به مسافت ۲۳ کیلومتر به انجام رسید. تیم آمریکایی گارمین در این رقابت سریعترین حدنصاب را به جا گذاشت. باشگاه های بی ام سی، اسکای نیز در رده های بعدی قرار گرفتند. تور هاشود نروژی و دیود میلر بریتانیایی، گارمین را برای برتری در این رقابت یاری کردند. تیم لئوپارد با وجود رکابزنان شاخصی مثل اندی شلک از لوکزامبورگ و فابین کانسلارای سوئیسی، به جایگاهی بهتر از چهارمی دست پیدا نکرد.

مرحله سوم
از اولون سومه تا ردون، مسیری ۱۹۸ کیلومتری، پیش روی برترین رکابزنان جهان بود. تایلور فارر از آمریکا موفق شد سریعتر از سایرین از خط پایان عبور کند. او در پی عبور از خط با پایان به دوستش ووتر ویلاند بلیمی ادای احترام کرد. بایسکل سوار ۲۷ ساله ای که دو ماه قبل طی حادثه ای ناگوار، بر اثر تصادف در مسیر رقابت های تور ایتالیا جان سپرد. رومن فیلو از فرانسه و خوزه خواکین روخاس اسپانیایی در رده های دوم و سوم قرار گرفتند.

مرحله چهارم
مسیری پر از شیب و انحنا به طول ۱۷۲.۵ کیلومتر؛ از لوریان تا برتانی. کادل اوانز از بی ام سی پیش از دیگران موفق به عبور از خط پایان شد و آلبرتو کونتادور از ساکسو بانک نیز با زمانی مشابه، در پی او. الکساندر وینوکوروف قهرمان تور سوئیس در سال ۲۰۰۳ که برای تیم آستانه قزاقستان رکاب می زند، در رده سوم ایستاد. او سابقه محرومیت به خاطر دوپینگ در همین رقابت ها را دارد. اتفاق تلخی که در سال ۲۰۰۷ برای رکابزن قزاقستانی رخ داد. در مرحله چهارم تور فرانسه، ریگوبرتو اولان(کلمبیا) و فیلیپ ژیلبر فاتح بلجیمی مرحله نخست در رده های بعدی قرار گرفتند.

دانستنی هایی درباره تور دو فرانس
*نخستین دوره تور فرانسه از سوی روزنامه نگار ورزشی جوانی به نام ژرژ لوفوره در سال ۱۹۰۲ به هنری دسگرانگ سردبیر روزنامه اوتو پیشنهاد شد. آقای سردبیر هم روزنامه نگار جوان را استخدام کرد تا اخبار راگبی و بایسکل سواری را برای روزنامه او بنویسد.
سردبیر و خبرنگار ورزشی نویسش این طرح را نهایی کردند. سپس عنوان تور دو فرانس که پیش از آن برای رقابت های اتومبیل رانی بکار رفته بود را برایش برگزیدند.
*نخستین توردو فرانس یا تور فرانسه شامل ۶ مرحله بدون توقف بود و بایسکل سواران حتی در ساعاتی از شب هم رکاب می زدند.
*از سال ۱۹۷۵، مرحله نهایی در شانزه لیزه پاریس برگزار می شود. اما قبل از آن، رقابت های دور پایانی در استادیوم پارک دو پرنس در غرب پاریس انجام می شد.
*جایزه اولین دوره در سال ۱۹۰۳ که به قهرمانی موریس گارین انجامید، مبلغ ۲۰ هزار فرانک بود. هر ساله اما این رقم افزایش یافته است.
در حال حاضر غیر از ۴۵۰ هزار یورو که به برنده نهایی رسد، جوایز جنبی متعددی نیز پرداخت می شود که جمع مبالغ پرداختی در طول تور را به بیش از ۳ میلیون و ۴۰۰ هزار یورو رسانده است.
*کارشناسان بایسکل سواری معتقدند زمان و مسافت تور فرانسه مثل این است که مسافت ماراتن را به مدت ۳ هفته، هر روز بدوید!
*ارتفاع پیموده شده توسط بایسکل سواران در کوه های آلپ و پیرنه ۳ برابر ارتفاع اورست است.
* پیراهن طلایی طبق سنتی دیرین به برنده رقابت در روز می رسد. نفر اول همان دور هم پیراهن سبز و شرکت کننده ای که بیشترین امتیاز را در کوهستان به دست آورده باشد، پیراهن طلایی خالدار می پوشد.
*آهنگی که فردی مرکوری خواننده معروف گروه کویین در سال ۱۹۷۸ برای تور دو فرانس اجرا کرد، همچنان در مناطقی که بایسکل سواران از آن رد می شوند به گوش می رسد.
*ریشارد ویرنکه ۷ بار (آخرین بار در سال ۲۰۰۴) پادشاه کوهستان تور دو فرانس شناخته شده. فدریکو باهامونتس با ۵ عنوان در رده دوم قرار دارد.

مرگ و میرها
نخستین مرگ در تور فرانسه، سال ۱۹۱۰ رخ داد. آدولف هیلیه در روز استراحت در رودخانه غرق شد.
سال ۱۹۳۵ یک رکابزن اسپانیایی به نام فرانسیسکو کپه دا در مرحله کوهستانی به قعر دره سقوط کرد وجان باخت.
حادثه سوم در سال ۱۹۶۷ روی داد که تام سیمپسون انگلیسی در وسط جاده دچار حمله قلبی شد و درگذشت.
سال ۱۹۹۵ فابیو کاسارتلی از ایتالیا با دیواره بتنی یکی از خیابان ها برخورد کرد و مرد.
چهار حادثه حاشیه ای دیگر منجر به فوت یک خبرنگار، یک پسر ۱۲ ساله، یک پسر ۷ ساله و یکی از مسئولان برگزاری رقابت ها شده است.
آخرین حادثه تور دو فرانس در سال ۲۰۰۹ رخ داد و در منطقه ویتلس هایم، یکی از تماشاگران با موتورسیکلت پلیس تصادف کرد و جان سپرد.

آرمسترانگ افسانه ای
لانس آرمسترانگ با هفت عنوان قهرمانی، برترین بایسکل سوار تاریخ این تور است
لانس آرمسترانگ افسانه توردوفرانس است او با هفت عنوان قهرمانی برترین بایسکل سوار تاریخ این تور انتخاب شده است.
بعد از او چهار ورزشکار دیگر وجود دارند که هر یک پنج بار قهرمان تور فرانسه شده اند. میگوئل ایندوراین از اسپانیا، ادی مرکس از بلجیم، ژاک آنکیتل و برنارد هینو از فرانسه. در سال ۱۹۹۶ وجود سرطان بیضه در بدن آرمسترانگ آشکار شد و سرطان به ریه و مغز او نیز گسترش یافت. اما او نه تنها بر سرطان غلبه کرد، بلکه از سالهای ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۵ به صورت متوالی قهرمان توردوفرانس نیز شد.

او حتی ماراتن نیویورک را هم دوید و رکوردی به جا گذاشت که از رکورد ملی ماراتن برخی کشورها بهتر است! در آخرین قهرمانی آرمسترانگ، او ۷ انگشت خود را به نشانه هفتمین قهرمانی، رو به دوربین ها گرفت. یان اولریش، بایسکل سوار آلمانی که رقیب قدیمی آرمسترانگ و قهرمان سال ۱۹۹۷ تور دو فرانس بود، در آخرین قهرمانی آرمسترانگ به رتبه سومی بسنده کرد. اما در تعداد برتری در مراحل تور، ادی مرکس از بلجیم با ۳۴ عنوان، پیشتاز است. برنار هینو از فرانسه با ۲۸ پیراهن در رده دوم قرار دارد. آرمسترانگ در این رده بندی چهارم است. تور دو فرانس یا تور دو دوپینگ!

بحث‏ مربوط به دوپینگ در این مسابقات به اولین سال های برگزاری مسابقه باز می گردد. الکل و اتر از بارز ترین مواد ممنوعه ای بودند که بایسکل سواران در سال های نخستین از آن استفاده می کردند. در سال ۱۹۲۴ برادران پیلیزیه به مصرف کوکایین و چند ماده ممنوعه دیگر اعتراف کردند. مرگ تام سپمسون انگلیسی در سال ۱۹۶۷ نیز بر اثر استعمال آمفتامین عنوان شد. شناسایی چند مورد دوپینگ دیگر در دهه ۶۰ میلادی باعث شد اتحادیه بین‌المللی بایسکل سواری تعداد مراحل و مسافت مسابقه را کاهش داده و روزهایی را نیز به استراحت اختصاص دهد. در سال ۲۰۰۲ همسر رایمونداس رومساس لیتوانیایی که نفر سوم تور دو فرانس شده بود، به جرم کشف آنابولیک های استروئید در موترش بازداشت شد. در سال ۲۰۰۴ فیلیپه گامون گفت دوپینگ بین اعضای تیم او کاملاً عادی بوده است. همان سال، خسوس مانزانو نیز گفت توسط تیم خود مجبور به استفاده از مواد نیروزای غیر مجاز شده است.

لانس آرمسترانگ آمریکایی هم از این اتهامات در امان نبوده است. در سال ۲۰۰۵ در آزمایش او علائمی از دوپینگ دیده شد که او اعلام کرد ناشی از مصرف یک پماد پوستی با مجوز اتحادیه بین المللی بایسکل سواری بوده.در سال ۲۰۰۷ بیارن ریسه دانمارکی و پیروز مسابقات سال ۹۶ اعتراف کرد که در آن سال دوپینگ کرده بود و اکنون با گذشت سال ها، با شهامت اعتراف می کند که خود را لایق قهرمانی نمی داند.تست های مثبت دوپینگ الکساندر وینوکوروف و کریستین مورنی نیز در سال ۲۰۰۷ رخ داد. مایکل راسموسن بایسکل سوار دانمارکی که سال ۲۰۰۷ در این تور پیشتاز بود از سوی تیم خود، رابوبنک، از این رقابت ها کنار گذاشته شد.

در سال ۲۰۰۸ نیز تست مانوئل بلتران و یک هفته بعد از او آزمایش ریکاردو ریکو مثبت اعلام شد. در پی افزایش این رسوایی ها، عده ای از تماشاگران در مسیر مسابقات به نشانه اعتراض، پلاکارد تور دو دوپینگ را به دست گرفتند! به زعم برخی منتقدان، از جمله برخی رسانه‏های اسپانیایی‏زبان همزمان با برگزاری این مسابقات در سال ۲۰۰۹، مسئولان تور فرانسه به دلیل ناتوانی و از طرفی، به خاطر فشاری که از سوی حامیان مالی متحمل می شوند، چشم خود را به روی دوپینگ بسته‏‏اند.(بی‏بی‏سی)