صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

پنجشنبه ۹ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

آیا می دانید ورزش چه تاثیر مثبتی بر بیماری ایدز یا HIV دارد؟

آیا می دانید ورزش چه تاثیر مثبتی بر بیماری ایدز یا HIV دارد؟

ایدز یا عفونت ویروس نقص ایمنی انسان (HIV) عفونت مزمنی است که باعث اختلالات متعدد ایمونولوژیکی از جمله افت تدریجی تعداد وعملکرد سلولهای TCD۴ شده و در نتیجه به بروز نقص در عملکرد ایمنی و نارسایی آن منتهی می شود .

ویروس HIV از طریق گیرنده های سطحی CD۴ به داخل سلولهای T دسترسی پیدا کرده و پس از وارد کردن DNA ویروسی باعث مرگ سلول می شود . چون سلولهای T CD۴ مهمترین جمعیت سلولی تنظیم کننده در انواع پاسخ های ایمنی سلولی واکتسابی می باشند تخلیه این سلول ها عواقب حادی در عملکرد ایمنی بر جای می گذارد .

در واقع افراد آلوده به HIV نسبت به انواع عفونت های فرصت طلب واختلالات خود ایمنی مستعد هستند . در حال حاضر عفونت HIV حالت مزمنی است که ممکن است تا مدتها نیز غیر قابل تشخیص بوده و پس از 10-15 سال عفونت بدون علامت به صورت سندرم نقص ایمنی اکتسابی یا ایدز ظاهر می شود.

سندروم ایدز خطرات زیادی برای سلامتی میلیونها نفردر پی داشته است. علی رغم تحقیقات علمی زیادی که در دهه های گذشته انجام شده هنوز هیچ درمان و واکسن خاصی برای پیشگیری از آن کشف نشده و منجر به مرگ و میر انسانهای زیادی گردیده است.

● ورزش و HIV
فعالیت بدنی منظم تاثیرات سودمند بسیاری بر سلامت جسمانی و روانی انسانها اعمال می کند. اگرچه تمرینات بدنی منظم تغییرات مفیدی در بیماران مبتلا به ایدز ایجاد کرده ولی نحوه عمل آن مشخص نیست؛ چون تاثیرات فعالیت بدنی منظم و علائم بیماری ایدز با یکدیگر ترکیب می شوند. ارتباط بین فعالیت بدنی و عوامل بیماری زا نشان می دهد که با افزایش آمادگی جسمانی، منجر به کاهش عوامل بیماری زا می شود.

در نهایت این طور استنباط می شود که برنامه تمرینی منظم علاوه بر تغییرات سودمند در تعداد سلولهای CD۴+ و ظرفیت های عملکردی، تاثیرات مرگ و میر و بیماری زا را در افراد مبتلا به ایدز به تاخیر می اندازد.

متاسفانه ظرفیت هوازی افراد مبتلا به بیماری ایدز به دلایل، اختلال در عملکرد ریه ها، کم خونی، ضعف آمادگی جسمانی، اختلال در عملکرد قلب و عروق و محدودیت در تحویل اکسیژن به عضلات محیطی کاهش می یابد.

نتایج بعضی از تحقیقات حاکی از آن است که آمادگی هوازی موجب افزایش تعداد سلولهایCD۴+ سیستم ایمنی می شود،اما بعضی از تحقیقات نشان می دهند که حتی ترکیبی از تمرینات مقاومتی و آمادگی هوازی نیز تاثیری بر تعداد سلولهای CD۴+ و فشار ویروسی ندارد.

تغییرات مشاهده شده در تعداد سلولهای CD۴+ سیستم ایمنی، تحت تاثیر وضعیت اقتصادی اجتماعی افراد مبتلا نیز قرار می گیرد به طوری که افرادی که فشار اقتصادی اجتماعی بیشتری در زندگی دارند تغییرات بیشتری در سلولهای CD۴+ آنها رخ می دهد علاوه بر این، شدت فعالیت بدنی نیز در میزان تغییرات در سلولهای CD۴+ تاثیر می گذارد. فعالیت بدنی باید از آستانه شدت خاصی برخوردار باشد که بر روی عوامل سیستم ایمنی تاثیر گذارد.

● نتیجه
در نهایت این طور استنباط می شود که برنامه تمرینی منظم علاوه بر تغییرات سودمند در تعداد سلولهای CD۴+ و ظرفیت های عملکردی، تاثیرات مرگ و میر و بیماری زا را در افراد مبتلا به ایدز به تاخیر می اندازد.

شواهد به دست آمده از افراد HIV مثبت نشان می دهد که ورزش منظم و متوسط احتمالأ باعث افزایش طول عمر و کیفیت زندگی بعد از آلودگی شده و تمرینات ورزشی ممکن است عملکرد ایمنی را در بیماران آلوده تقویت کند. در افراد آلوده به HIV به کرات کاهش وزن بخصوص در عضلات نگهدارنده ناشی از تحلیل عضلانی دیده می شود.

تصور می شود حفظ عضلات نگهدارنده مثل انجام تمرینات مقاومتی (با وزنه ) ممکن است در محدود کردن برخی از عواقب ناتوان کننده ناشی از بیماری موثر بوده واحتمالأ پیشرفت بیماری را کند می کند.

در واقع افراد آلوده به HIV نسبت به انواع عفونت های فرصت طلب واختلالات خود ایمنی مستعد هستند . در حال حاضر عفونت HIV حالت مزمنی است که ممکن است تا مدتها نیز غیر قابل تشخیص بوده و پس از ۱۵ ۱۰ سال عفونت بدون علامت به صورت سندرم نقص ایمنی اکتسابی یا ایدز ظاهر می شود.

در تحقیقی که ریگسبای و همکاران (۱۹۹۲)انجام دادند نتیجه گرفتند که پاسخ تطابقی ساخت پروتئین عضلات اسکلتی و عوامل عصبی عضلانی در بیماران آلوده حفظ می شود وانجام تمرینات مقاومتی پیشرونده در مراحل اولیه ممکن است به مهار آتروفی عضلانی وافت قدرت عضلانی و قابلیت عملکردی در مراحل بعدی عفونت HIV کمک کند.

در مطالعه دیگری روی گروه کوچکی از افراد آلوده که به میزان متوسط یا شدید دچار نارسایی ایمنی شده بودند افرادی که وارد برنامه تمرین شده وتا ۲۴ هفته را کامل کرده بودند بهبودی قابل توجهی در VO۲max و تهویه دقیقه ای و ضربان اکسیژن نشان دادند. همچنین یافته نشان می دهد که این افراد بعد از هر دو نوع تمرین استقامتی و قدرتی افزایش قابل توجهی در میزان توان هوازی و قدرت عضلانی و وزن بدون چربی آنها دیده می شود.