صفحه نخست » ورزش » چهره‌ی واقعی افغانستان را با ورزش نشان دهیم
چهره‌ی واقعی افغانستان را با ورزش نشان دهیم
محمد مظفری
تیم ملی نوجوانان افغانستان به دور نهایی مسابقات قهرمانی نوجوانان آسیا راه یافت. افغانستان در دومین حضور خود در این مسابقات موفق شد نتایج خوب و بیش از انتظار را کسب نماید و با حضور تیم‌های قدر آسیایی توانست راهی دور نهایی این مسابقات شود.
نوجوانان کشورمان در دومین حضور خود توانستند در اولین مسابقه در برابر کویت به یک تساوی با ارزش دست یابند. تساوی که برای نوجوانان تیم ملی بسیار روحیه بخش و با ارزش بود و نشان از افزایش قدرت و توانایی آنها در این دوره داشت. افغانستان در حالی در برابر کویت به تساوی رسید که در دوره‌ی گذشته‌ی این مسابقات در برابر همین تیم نتیجه را با شش گل واگذار کرده بود.
در دومین بازی خود در برابر امارات متحدهی عربی نیز به یک تساوی ارزشمند دست یافت. در سومین بازی خود در برابر یمن قرار گرفت و موفق شد اولین پیروزی خود را در این مسابقات بدست آورد و یمن را با نتیجه 2-1 شکست دهد.
نوجوانان کشورمان روحیهای که از این پیروزی گرفته بودند؛ امید آنها را به پیروزی در بازی بعدی در مقابل پاکستان افزایش داد. تیمی که در دوره‌ی قبل تنها موفقیت افغانستان یعنی تساوی، در برابر آن بدست آمده و نوجوانان کشور آرزو داشتند بتوانند این تیم را این بار شکست دهند. کم تجربگی و شاید کمی غرور باعث شد تیم نوجوانان نه تنها پاکستان را شکست ندهد بلکه تنها شکست خود در این دوره را از این تیم متحمل شود.
افغانستان در آخرین بازی خود شرایط سختی پیش رو داشت. چرا که مالدیو را باید با بیش از هشت گل از پیش رو برمیداشت تا با تبدیل شدن به بهترین تیم سوم گروهها پا به مرحله‌ی بعدی بگذارد. زدن هشت گل برای نوجوانان افغانستان کار سادهای نبود. اما این تیم هرچه داشت به کار گرفت و موفق شد در پایان مالدیو را با 9 گل از پیش رو بردارد و کاری بس بزرگ انجام دهد.
افغانستان با دو برد، دو تساوی و یک باخت و کسب هشت امتیاز موفق شد به عنوان بهترین تیم سوم راهی مرحله‌ی نهایی مسابقات قهرمانی نوجوانان آسیا شود و پاداش همه‌ی تلاشها و کوششهای خود و مربیانشان را دریافت کنند و شادی و نشاط را به هموطنان و دوستداران ورزش افغانستان تقدیم کنند تا هرچند لحظهای کوتاه همه‌ی مشکلاتشان را فراموش کنند و از موفقیت نوجوانان کشور لبخندی هرچند کوتاه بر لبانشان نقش ببندد.
موفقیت نوجوانان کشور در حالی بدست می‌آید که این تیم در مقایسه با حریفان خود از نظر امکانات و شرایط تمرینی به هچ وجه قابل مقایسه با حریفانشان نیستند.
نوجوانان کشورمان بدون لیگ و بازیهای منظم، عدم تغذیه درست، نبود امکانات ورزشی، نبود زمینهای استاندارد، حتا در خیلی از موارد اصلا زمین ورزشی وجود ندارد و خیلی از این نوجوانان در جاهایی مشغول بازی هستند که اصلا زمین فوتبال نبوده و فقط مکانی محدود و پر از خاک و سنگ بوده و تنها علاقه به ورزش این نوجوانان، باعث می‌شود که همه‌ی این مشکلات و کمبودها را قبول کرده و بتوانند در برابر تیم‌های قدری که غرق در امکانات و سهولتهاست قد علم کنند و موفقیت بدست آورند. این موفقیت آنها واقعا جای قدردانی دارد و نیز به مسؤولان کشور پیام مهم می‌دهد و مسؤولیتی عظیم را برای آنها ایجاد می‌کند.
موفقیت این نوجوانان در زمانی اتفاق افتاد که افغانستان غرق در اندوه و ناراحتی بود. اندوهی که دشمنان امنیت این مرز و بوم در ادامه‌ی همه‌ی جنایت‌های‌شان آن را برای ما تحمیل کرد. چند روز قبل از این موفقیت، کوردلان خون آشام دست به ترور استاد ربانی، رئیس شورای صلح، زدند و ملت افغانستان را در غم و اندوه فروبردند.
دشمنان صلح افغانستان با شهادت رئیس شورای صلح آن هم در آستانه‌ی روز صلح، پیام جنگ و خونریزی را برای ما می‌دهد و خواهان جنگ و ناامنی دایمی افغانستان است.
بلافاصله نوجوانان افغانستان پاسخی بسیار عالی به همه‌ی دشمنان افغانستان و پیامی به همه‌ی جهانان، به نمایندگی از ملت افغانستان می‌دهد. پیامی که ناشی از صلح و دوستی و دوری و نفرت از جنگ و خونریزی داشت.
نوجوانان افغانستان با موفقیت در ورزش و در میدان پهلوانی و دوستی، به همه می‌گوید که تمام مردم افغانستان و مخصوصا نسل آینده‌ی این کشور خواهان صلح و دوستی و دوری از جنگ و خونریزی است و چهره‌ی افغانستان آن چهره‌ای نیست که دشمنان این مرزو بوم به جهانیان نشاده داده است.
این موفقیت دارای دو پیام مهم بود، یکی برای جهانیان و دیگری برای همه‌ی مردم افغانستان و مسؤولان کشور.
پیام خارجی آن این است که نسل آینده‌ی افغانستان و آینده‌سازان این مرز و بوم دست در دست یکدیگر، از هرکجای افغانستان و هر قوم و نژاد در قالب یک تیم و یک دست و متحد در برابر جنگ و ناامنی، قتل و کشتار، دشمنی و تفرقه می‌ایستد و خواهان صلح و دوستی در سراسر افغانستان است.
این نوجوانان به جهانیان نشان داد که چهره‌ی نوجوانان افغانستان آن چهره‌ی انتحاری نیست که تربیت شده‌ی بیگانگان باشد و باعث قتل خود و هموطنانش شود. بلکه نوجوانان افغانستان چهره‌ی دیگر دارد، چهره‌ی صلح‌جو و مهربان، چهره‌ی بشاش و پر از مهر و دوستی، چهره‌ی پراز امیدو به آینده‌ی روشن. اینان خواهان افغانستانی باثبات و خواهان شادی و نشاط‌اند. خواهان صلح و امنیت و خواهان تفریح و ورزش.
این نوجوانان به جهانیان گفتند که اگر دشمنان صلح و امنیت این کشور رئیس شورای صلح را به شهادت می‌رساند، ما هریک راه شهدای صلح را ادامه می‌دهیم و تک تک ما این وظیفه را دنبال می‌کنیم.
این موفقیت نوجوانان میزان علاقه و اشتیاق این مردم را به صلح و دوستی و نفرت از جنگ و ناامنی نشان می‌دهد و نشان می‌دهد که این ناامنی خواسته‌ی این مردم و این نسل نیست. اینان با دست خالی و با هیچ، موفقیتی بدست آوردند که دیگر کشورها با همه‌ی امکانات و توانایی‌های مادی نمی‌توانند آن را بدست آورند.
اما پیام داخلی این موفقیت برای ما مهم‌تر است. پیام آن وحدت و دوستی میان همه‌ی اقوام و همه‌ی ساکنان این مرز و بوم است. وقتی تیمی یا فرد ورزشکاری به نمایندگی از افغانستان با سایر کشورها به رقابت می‌پردازد، هر افغانستانی احساس تعلق به آن تیم و آن ورزشکار می‌کند. چون نام کشورش و نام خاکش بر روی اوست.
در دل آرزوی موفقیتش را می‌کند. از پیروزی آن تیم خوشحال و از شکستش غم‌گین می‌شود. این احساس در تک تک ساکنان این مرز و بوم وجود دارد و به وجود می‌آید. این احساس یعنی یکی شدن، وحدت، یک‌پارچگی. کدام افغانستانی را دیده‌‌اید که از موفقیت تیم ملی کریکت، پیروزی نیک‌پا و سایر ورزشکاران خوشحال نشده باشد و احساس غرور نکند.
به نظر شما در شرایط حاضر چه چیز یا چه برنامه‌‌ای غیر از ورزش می‌تواند این حس را در تک تک افغانستانی‌ها ایجاد کند و این یک‌پارچگی و وحدت را میان همه‌ی افغان‌ها در شرق و غرب، در جنوب و شمال به وجود آورد و برای ورزشکار، خانواده و افغانستان افتخار کسب کند.
ورزش در شرایط کنونی مهمترین گزینه‌‌ای است که در شرایط حاضر می‌تواند از فرد شروع، به خانواده، محله، شهر و جامعه گسترش پیدا کرده و این وحدت و یک‌پارچگی را در تمام ا فغانستان بوجود آورد. یک‌پارچگی‌ای که از راه ورزش بوجود می‌آید بهترین نوع وحدت است. وحدتی که با روح پهلوانی آمیخته است.
در فرهنگ ما پهلوان و پهلوانی جایگاه ویژه و خاص دارد. جایگاهی که با مروت، مردانگی، گذشت، مقاومت و صبر همراه است. پهلوانان در حقیقت همین ورزشکارا‌ن‌اند که روحیه پهلوانی را با ورزش‌کردن و عرق ریختن و مبارزه با نفس بدست آورده‌اند.
پرورش و رشد این روحیه در جامعه باعث رشد روحیه‌گذشت، صلح‌جویی، صبر، مقاوت در برابر ناملایمات، هم‌پذیری، امید به آینده‌ی روشن و تلاش بیشتر برای پیروزی بر سختی‌ها می‌شود.
رشد این نوع روحیه در جامعه‌ی و در زمان حاضر یکی از مهمترین نیازهای کشور برای دست‌یابی به صلح و آینده‌ی روشن است. افغان‌ها در شرایط کنونی بیش از هر چیز به صبر، مقاومت در برابر سختی‌ها، هم‌پذیری، مروت، جوانمردی و گذشت نیازمندند تا در کنار سایر هموطنان خود، احساس یکی بودن و احساس درد مشترک‌داشتن را پید کنند و تا زمانی که این احساس پیدا نشود، نمی‌توان برای صلح، دوستی و ا منیت برای این کشور کاری انجام داد.
حرف آخر اینکه، مسؤولا ورزش و نیز مسؤولان سیاسی کشور برای تأمین سلامت جسمی و روحی تک تک افراد جامعه باید به ورزش توجه بیشتر کنند تا در کنار خواسته‌ی اصلی هر افغان در شرایط کنونی که برقراری صلح و امنیت در افغانستان است، جوانان از فساد اخلاقی و نیز بلای خطرناک اعتیاد که در حال حاضر یکی از بدترین آفت‌های جامعه ماست، دور بمانند.
ورزش در شرایط کنونی می‌تواند یکی از گزینه‌های مهم برای بیرون رفت از وضعیت کنونی باشد و امیدواریم که همه و از جمله مؤسسات کمک کننده و مسؤولان ورزشی و سیاسی کشور به آثار و نتایج ورزش بیشتر توجه کرده و بیش از پیش در ورزش سرمایه‌گذاری کنند تا نسل آینده‌ی این کشور نسل پرورش یافته در دامن صلح و امنیت بارآید و افغانستانی آباد و آزاد داشته باشیم.