صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۳۱ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

خشم دو آمریکایی آزاد شده نسبت به دولت ایران

خشم دو آمریکایی آزاد شده نسبت به دولت ایران

جاشوا فتال و شین باوئر، دو آمریکایی محکوم شده به ورود غیرقانونی و جاسوسی در ایران که روز چهارشنبه در ازای پرداخت وثیقه یک میلیون دالری آزاد شدند، نسبت به آنچه در زندان ایران بر آنها گذشته ابراز خشم کردند.

این دو آمریکایی که پس از بیش از دو سال، روز یکشنبه ۲۵ سپتبمر ساعاتی پس از ورود به نیویورک در یک کنفرانس مطبوعاتی شرکت کردند، گفتند که فریادهای زندانیانی را شنیده اند که مورد ضرب و شتم قرار می گرفتند.

آنها در بخش مقدماتی کنفرانس مطبوعاتی خود گفتند: حالا که آزاد شده ایم، شاید برخی بپرسند که آیا دولت ایران را برای آنچه با ما کرده می توانیم ببخشیم؟ جواب ما این است که‌چطور می توانیم دولتی را ببخشیم که به زندانی کردن تعداد زیادی از افراد بی گناه و زندانیان عقیدتی اقدام می کند؟ این مردم ایران هستند که متحمل فشارهای سنگین می شوند و دولتی بی رحم که احترامی برای حقوق بشر قائل نیست را بالای سر خود دارند.

در ادامه آنها گفتند که در مدت زندانی بودن در ایران، زندانیانی را دیده اند که تنها برای شرکت در یک تظاهرات یا نوشتن یک مطلب در وبلاگ شخصی شان و یا صرفا به علت آن که طرفدار دموکراسی بوده اند یا عقاید مذهبی متفاوتی داشته اند، زندانی شده اند.

در بخش دیگری از این اظهارات که در برابر صدها خبرنگار و دوربین تلویزیونی عنوان می شد، شین باوئر و جاشوا فتال گفتند: روزنامه نگاران پشت میله های زندان می مانند و مردم بی گناه اعدام می شوند. اگر دولت ایران می خواهد که تصویر خود را در جهان تغییر دهد و فشار بین المللی را کاهش دهد، باید تمام زندانیان سیاسی و زندانیان عقیدتی را بی درنگ آزاد کند. آنها شایسته آزادی اند، همچنان که ما آن را به دست آوردیم.

این دو آمریکایی که بیش از ۷۰۰ روز در ایران زندانی بودند در باره حقوق فردی‌شان به عنوان یک زندانی گفتند: در تمام مدتی که در بازداشت بودیم تنها موفق شدیم ۱۵ دقیقه از طریق تلفن با خانواده هایمان صحبت کنیم و یک ملاقات کوتاه با مادرانمان داشتیم. برای اینکه بتوانیم نامه هایی که از طرف عزیزانمان ارسال می شد را دریافت کنیم، ناچار بودیم که اعتصاب غذا کنیم. خیلی از اوقات، فریاد زندانیان دیگر را می شنیدیم که موردضرب و شتم قرار می گرفتند اما ما واقعا کاری برای کمک کردن به آنها نمی توانستیم انجام بدهیم. (بی بی سی)