اخضر ابراهیمی،‌ فرستاده ویژه سازمان ملل، با بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه دیدار کرد. به گفته ابراهیمی، در این دیدار دو طرف دیدگاه‌هایشان را در مورد گام‌هایی که بایستی در آینده برداشته شود، مطرح کرده‌اند.

اخضر ابراهیمی، روز گذشته از دیدار با بشار اسد خبر داد. ابراهیمی در هوتل محل اقامتش در دمشق به خبرنگاران گفت: من افتخار آن را داشتم که با رئیس‌جمهور [سوریه] دیدار کنم و طبق معمول دیدگاه‌هایمان را در مورد گام‌های زیادی که در آینده بایستی برداشته شوند، با یکدیگر در میان گذاشتیم.

او اظهار امیدواری کرد که تمامی طرف‌های درگیر به دنبال یافتن راه‌حلی باشند که مردم سوریه را به یکدیگر نزدیک کند.

اخضر ابراهیمی گفت: بشار اسد دیدگاهایش را در مورد وضعیت فعلی بیان کرد و من نیز او را در جریان دیدارهایم با سران منطقه و رهبران دیگر کشورها گذاشتم. فرستاده ویژه سازمان ملل اخیرا مذاکراتی با آمریکا و روسیه در مورد بحران سوریه داشت.

تلویزیون دولتی سوریه نیز به نقل از بشار اسد دیدار با اخضر ابراهیمی را دوستانه و سازنده گزارش کرده است. در این دیدار وزیر امور خارجه سوریه، معاون وی و مشاور رئیس‌جمهور سوریه نیز حضور داشته‌اند.

به گزارش خبرگزاری دولتی سوریه سانا بشار اسد گفت: دولت متعهد است که موفقیت تمامی تلاش‌ها به منظور حفاظت از حاکمیت و استقلال کشور را تضمین کند.

اخضر ابراهیمی روز یکشنبه وارد سوریه شد. آخرین سفر وی به دمشق در ماه اکتوبر صورت گرفته بود.سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، روز گذشته در گفت‌وگو با یکی از شبکه‌های تلویزیونی این کشور در مورد استفاده احتمالی بشار اسد از سلاح کیمیاوی در نبرد با مخالفان ابراز تردید کرد.

لاوروف گفت، چنانچه حکومت سوریه چنین تصمیمی را اتخاذ کند، دست به خودکشی سیاسی زده است. او همچنین اضافه کرد که بشار اسد در گفت‌وگو با مقام‌های روسیه به طور مرتب وعده داده است که در نبرد با مخالفان سلاح کیمیاوی به کار نخواهد بست.روسیه ازمعدود متحدان بشار اسد در منطقه به شمار می‌رود که تاکنون با استفاده از حق وتوی خود در شورای امنیت سازمان ملل مانع از تصویب قطعنامه‌های تحریمی این شورا علیه حکومت فعلی سوریه و نیز اعمال فشار بر بشار اسد شده است.

وزیر امور خارجه روسیه همچنین به سران کشورهای غربی هشدار داد که استقرار موشک‌های پاتریوت در مرز ترکیه و سوریه احتمال وخیم‌تر شدن اوضاع را افزایش می‌دهد. سرگئی لاوروف گفت: هر چه تسلیحات نظامی در یک منطقه بیشتر متمرکز شوند، به نسبت احتمال خطر آنکه این تسلیحات روزی مورد استفاده قرار بگیرند نیز بیشتر خواهد شد. (دویچه وله)