صاحب امتیاز: داکتر حسین یاسا

مدیر مسوول: محمد رضا هویدا

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

فرصت های که بر باد می روند

-

روند کند بازسازی، نبود مدیریت کارآمد و موثر، عدم ساخت و توسعه لازم زیربناهای اقتصادی کشور باعث شده است که افغانستان با وجود کمک های میلیاردی جامعه جهانی به آن طی دوازده سال گذشته همچنان از فقیر ترین و توسعه نیافته ترین کشور های جهان باقی بماند. وضعیت در افغانستان بگونه ای است که بررسی ها نشان می دهد در حال حاضر بیش از ۶۰ در صد نفوس افغانستان در وضعیت فقر و عدم مصئونیت غذایی قرار دارند در واقع این درصد بالای از مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی می کنند و این رقم در حال افزایش است.

متاسفانه عوامل مختلف از جمله ناامنی ها، جنگ ،خشکسالی، حاصلات نامناسب زراعتی و حوادث مکرر طبیعی در افغانستان باعث شده است وضعیت بگونه ای رقم بخورد که مردم افغانستان دچار عدم مصونیت غذایی شده و در گرسنگی وفقر بسر ببرند. در شرائط کنونی در آمد بخش وسیع از مردم افغانستان روزانه از یک دالر تجاوز نمی کند و در حدود 7،4میلیون افغان برای امرار زندگی صحتمند از غذایی کافی برخوردار نیستند. متاسفانه درصد بالای از جمعیت کشور نمی توانند ابتدائی ترین ضرورت های خوراکی شان را فراهم سازند. این نبود مصونیت خوراکی، مرگ و میر مادران و کودکان را نیز در کشور افزایش داده است و آمار بیماری های گوناگون را بیشتر ساخته است.

با سرازیر شدن میلیاردها دالر مساعدت جامعه جهانی طی دوازده سال اخیر در افغانستان، هنوز یک سوم نفوس این کشور در زیر خط فقر قرار دارند. فساد، تبعیض، معافیت، سوء استفاده از قدرت و درگیری ها از عوامل عمده تشدید فقر در افغانستان به شمار رفته که بیش از دو سوم از مردم افغانستان را متاثر ساخته است. در حال حاضر اکثریت فقیر جامعه در برابر هرگونه حوادث مانند خشکسالی، سیلاب، زلزله، نبود خدمات صحی و درگیریها شدیدا آسیب پذیرند. بدیهی است که عامل اصلی و کلیدی این فقر گسترده در کشور فساد و سوء استفاده از قدرت بوده و حکومت قادر نیست که خدمات اساسی مانند امنیت، غذا و سرپناه را به مردم عرضه کند.

مقامات سازمان ملل متحد در افغانستان از گسترش فقر در این کشور ابراز نگرانی کرده و می گویند فقر در افغانستان بیشتر از درگیری های مسلحانه باعث هلاکت مردم شده است. متاسفانه باید گفت تبعیض، تامین نشدن عدالت در ابعاد مختلف، سوء استفاده از قدرت، معافیت و مصلحت اندیشی های نا بجا و بیش از حد باعث تشدید فقر شده است و مردم افغانستان را از داشتن زندگی مناسب و برخوردار شدن از اساسی ترین حقوق مانند فراگرفتن تعلیم، خدمات صحی و عدالت محروم نگه داشته است. افغانستان دومین کشوری است که بلند ترین رقم مرگ و میر مادران را در جهان دارد و سالانه در افغانستان 25 هزار زن در هنگام ولادت زندگی خود را از دست می دهند. در سراسر افغانستان تنها 23 درصد مردم با آب آشامیدنی صحی دست رسی دارند، 24 درصد افغانهای زیر سن 15 سال قادر به خواندن و نوشتن هستند و 30 درصد شاگردان مکاتب مصروف کار و یگانه منبع درآمد خانواده های خود هستند.

براستی چرا باید پس از دوازده سال حضور و مساعدت همه جانبه جامعه جهانی و کشور های دوست افغانستان اکنون باید شاهد چنین وضعیتی در کشور باشیم؟ غیر از این است که مدیریت ناکارآمد و ضعیف در افغانستان باعث شده است هجم وسیع از فرصت ها و امکانات موجود در کشور برباد برود؟ مگر غیر این است که افغانستان طلایی ترین دوره در تاریخ پر فراز و نشیب خود بدلیل هم ناکارآمدی و سوء مدیریت از دست داد. آیا باید بازهم فرصت ها را سوزاند و نباید فکر جدی برای بهره وری بیشتر از امکانات و فرصت های موجود در کشور کرد؟

دیدگاه شما