مسوولان امنيتى ميگويند که معلولين و معيوبين، روزانه صدها هزار افغانى به شکل غيرقانونى از نقاط مختلف شهر کابل، به دست مى آورند.
اما معلولين و معيوبين که بيشتر آنان دريشى پلنگى را به تن کرده و پکول ميپوشند، ميگويند که آنهابخاطر تنظيم جاده ها و در مقابل زحمت خود، از راننده گان و دستفروشان، پول ميگيرند. پول گرفتن حق آنها است؛ زيرا آنها در جهاد و مقاومت سهم بارز داشته اند و اعضاى بدن شانرا در اين راه از دست داده اند.

آنها از هر موتر تونس و تکسى لينى، در هر نوبت ١٠ افغانى، از دست فروش از ٢٠ الى ٥٠ افغانى و از هر غرفه که در ساحات ناحيه اول، دوم، پنجم، نهم و هشتم وجود دارد، روزانه ٢٠ الى ٤٠ افغانى ميگيرند.
قرار چشمديد صدها معلول و معيوب از پنج سال بدينسو، در نقاط مختلف شهر کابل، از راننده گان در ايستگاه ها، مالکين وسايط، پارکينگ ها، دستفروشان و غرفه داران پول ميگيرند و اگر به آنها پول داده نشود، اجازۀ فعاليت نمى دهند.

راننده ها و دستفروشان ميگويند که نه تنها معلولين، اجازۀ فعاليت به آنها نمى دهند، بلکه حرفهاى زشت و ناسزا نيز ميگويند.
ننگيالى يکتن از راننده گان تونس در لين سر چوک –کوته سنگى، گفت: ما خو به دولت هم تکس ميدهيم و هم جواز سير داريم، مگر لنگا( معلولين) بدون کدام دليل پول ميگيرند.
وى افزود: در صورتيکه به معلولين پول ندهند، اجازه داده نميشود که از ايستگاه، سوارى بگيرند و در صورتيکه سوارى گرفته باشند، اجازۀ حرکت داده نميشود تا زمانى که به معلولين ده افغانى بدهند.
اين راننده علاوه کرد: بيادر! اگه پيسه نتيم، معلولين حرفهاى زشت ميگن و با چوب بر موتر ما ميزنن و حتمى اس که موتر ما خساره مند ميشه.

قرار معلومات وى، در اين ايستگاه تنها پنجاه تونس مسافربرى کار ميکنند، که روزانه هر کدام پانزده بار رفت و آمد ميکنند و مجبور اند که در هر بار به معلولين ده افغانى بدهند.
به گفتۀ ننگيالى، در اين ايستگاه حدود پنجاه تکسى و کرولاى شخصى نيز کار ميکنند که مجبوراند هر کدام همين مقدار پول را بپردازند.
راننده ها ميگويند که در اين ايستگاه، چهار معلول مؤظف اند و عايدات غيرمشروع آنها جمعاً روزانه به ١٥ هزار افغانى ميرسد.

براساس ادعاى آنها، معلولينى که در ايستگاه ها موظف اند، علاوه بر آنکه از اتحاديۀ معلولين معاش ميگيرند، از راننده ها نيز پول اخذ ميکنند.
قرار معلوماتى که به شکل تخمينى به دست آمده ، تعداد ايستگاه ها در شهر کابل به بيش از يکصد، و شمار دستفروشان و غرفه داران از صدها تجاوز ميکند که بدين ترتيب، عوايد معلولين از اين درک، روزانه به صد ها هزار افغانى ميرسد.
عطاءالله يکتن از راننده گان کرولاى شخصى که مصروف انتقال راکبين از ده افغانان به خيرخانه است، گفت: اگه ده افغانى ده هر پيره به لنگ ها بتيم، به ما چه مى مانه و اگه نتيم، هم موتر ماره خراب ميکنن و هم دو ميزنن.
به گفتۀ وى، کسى نيست که از معلولين بپرسد که آنها روى چه دليل و چرا از راننده ها پول ميگيرند.

عطاء الله علاوه کرد که به معلولين چيزى گفته هم نميتوانند؛ بخاطريکه آنها زور دارند و تمام معلولين، بى بندو بار در خدمت آنها هستند و هرکارى که بخواهند ميکنند.
اين راننده افزود که معلولين و معيوبين حتى به منسوبين پوليس و اردوى ملى، احترام قايل نيستند. راننده گان و يا دستفروشان، در مقابل آنها چه کرده ميتوانند!
وى گفت: ما از دست اى لنگا به تنگ آمده ايم.

دستفروشان نيز از اين وضعيت شکايت داشته و پولگيرى را يکنوع جزيه ميدانند.
سيد رومان يکتن از دستفروشان در سينماى پامير شهر کابل گفت: دراول خو، لنگا تنها از موترها جزيه ميگرفتن؛ حالى پشت ماره هم گرفتن.
وى افزود که معلولين، روزانه از هر کراچى و دستفروش روى سرک، از ٣٠ الى ٥٠ افغانى پول نقد ميگيرند.
اما تيمور شاه يکتن از معلولين که در کوته سنگى شهرکابل، مصروف جمع آورى پول از موترهاى لينى (تونس، کاستر و موتر هاى کرولا و تکسى) ميباشد، گفت که دولت به آنها در يکسال ١٥ هزار افغانى معاش ميدهد؛ چطور ميتوانند با اين پول مصارف فاميل خود را پوره نمايند.

اين معلول که يک پايش را در جنگهاى گذشته از دست داده، علاوه کرد که آنها بخاطر تنظيم جاده ها و در مقابل زحمت خود، از راننده گان و دستفروشان، پول ميگيرند.
وى در پاسخ به اين پرسش که پول جمع آورى شده را به کى ميدهيد! گفت: ما به خود جمع ميکنيم؛ چرا که ما در وقت جهاد و مقاومت، قربانى داده ايم و دست، پاى و يا چشم خود را از دست داده ايم.
قوماندان اسد الله که از يک دست و يک پا معلول است و در سينماى پامير، يکى از سران معلولين به شمار ميرود، گفت: اگر به معلولين معاش کافى داده شود، چرا ما با اى مشکلات از صبح تاشام، در جاده ها مصروف تنظيم موتر ها باشيم.

وى علاوه کردکه معلولين، بنابر نبود زمينۀ کار و اشتغال به ستوه آمده اند و مجبور اند که به شکل قانونى و يا غيرقانونى، پول بگيرند و براى فاميل شان يک لقمه نان به دست بياورند.
قوماندان اسدالله علاوه کرد: اگر معلولين و معيوبين،مصروف کار در شهر نباشند، يا به صف مخالفين خواهند پيوست و يا دست به جرايم مختلف خواهند زد.
معلولين مدعى اند که آنها از وزارت هاى ترانسپورت و پوليس کابل، اجازه به دست آورده اند تا ايستگاه ها و محلاتى را که دستفروشان مصروف کار اند، تنظيم نمايند.
اما ننگيالى قلاتوال سخنگوى وزارت ترانسپورت و هوانوردى گفت که آنها با معلولين کدام قراردادى ندارند و معلولين، به زور و به شکل غيرقانونى پول، جمع ميکنند.

وى افزود: در صورتيکه کدام قرار داد وجود ميداشت، حد اقل يکمقدار پولى که توسط معلولين جمع آورى ميشد، به خزانه دولت پرداخته ميشد؛ اما حالا تمام پول به جيب معلولينى که اتحاديه را ترتيب داده اند، ميريزد.
به گفتۀ قلاتوال، وزارت ترانسپورت اين مسئله را چند بار با ارگانهاى ذيربط در ميان گذاشته؛ اما در زمينه توجهى صورت نگرفته است.
در عين حال سمونوال محمد ظاهر رييس تحقيقات جنايى زون ١٠١ آسمايى کابل گفت که معلولين، به نام اينکه يک قشر متضرر جامعه اند، پول جمع ميکنند.
وى افزود که پول جمع آورى شده از راننده گان، دستفروشان و غرفه داران، به جيب خود معلولين و معيوبين ميريزد.

به گفتۀ سمونوال ظاهر، پوليس کابل چند بار اقدام نمودتا مانع پولگيرى معلولين شود؛ اما معلولين به گونه هاى مختلف، مقامات را وادار به اين ساختند تا مانع عمليات پوليس بخاطر جمع آورى آنها شوند.
وى از اين مقامات نام نبُرد و گفت که معلولين علاوه از اينکه روزانه صدها هزار افغانى پول غيرقانونى جمع آور‌ى ميکنند، مصروف خريد و فروش مواد مخدر به شکل پرچون، اذيت و آزار مردم نيز بوده و در جرايم جنايى ديگر هم دست دارند.

درحاليکه برخى از معلولين ادعا ميکنند که وزارت کار و امور اجتماعى، زمينۀ جمع آورى پول از وسايط و دستفروشان را فراهم نموده؛ اما وزارت اين ادعا را رد ميکند.
محمد رفيق کوهستانى مشاور وزارت کار ، امور اجتماعى، شهدا و معلولين در امور شهدا و معلولين، گفت که وزارت، در قسمت جمع آورى پول هيچگونه دخالت ندارد و معلولين به شکل خودسرانه، دست به اين کار ميزنند.
وى پذيرفت که معلولين، مصروف جمع آورى پول به شکل غيرقانونى اند و سکتور خصوصى و وزارت ترانسپورت نيز دراين مورد از آنها جوياى معلومات شده بودند.

کوهستانى افزود که وزارت در اين بخش مکلفيت ندارد؛ اين کار را خود معلولين آغاز نموده اند و جوابگو نيز خود آنها هستند.
بنابر معلومات موصوف، در حال حاضر ٨٠٠ هزار معلول و معيوب درافغانستان وجوددارند که ١٨٠هزار تن آنها از سوى وزارت کار و امور اجتماعى، شهدا و معلولين، معاش به دست مى آورند.