از روز جهانی کارگر درحالی در کابل تجلیل به عمل آمد که فعلاً ١٣ ميليون افراد بیکار و یا هم به طور روزمزد با درآمد کم کار میکنند.

روزچهارشنبه (اول می) مصادف است با روز بین المللی کارگر و از این روز همه ساله در سراسر جهان به شمول افغانستان تجلیل به عمل می آید.

معروف قادری رییس اتحادیۀ ملی کارگران افغانستان، درمراسم تجلیل از اين روز در کابل گفت، بيکارى و نبود اشتغال براى افراد جامعه، باعث ناامنى و بى ثباتى در کشورگرديده است.

وی، دلیل رفتن جوانان به کشورهای همسایه را نبود اشتغال در کشور خواند، افزود: "علت اعدام و کشته شدن افغانها در خارج، بیکاری در کشور ما است؛ آنها بخاطر کار مجبور میشوند به کشورهای ديگر بروند و درآنجا به بهانه های مختلف کشته ميشوند."

اين درحالى است که ده ها افغان در پيوند به قاچاق موادمخدر در ايران زندانى شده و اعدام گرديده اند. همچنان يکعدۀ ديگر حين عبور از سرحد توسط محافظان سرحدى ايران کشته شده اند.

رئیس اتحادیۀ ملی کارگران از دولت انتقاد نموده، گفت که بيکارى روز به روز در حال افزايش بوده، اما دولت زمينۀ کار را مساعد نمى کند.

وى به آژانس خبرى پژواک گفت که حدود ١٦ میلیون افراد واجد شرایط کار در کشور وجود دارند، که از آن جمله سه میلیون آن مصروف کار بوده و ١٣ ميليون ديگر بيکار و یا هم به طور روزمزد با درآمد کم کار میکنند.

اما دوکتور حسام الدین همراه معین وزارت کار و امور اجتماعی، افراد بيکار را در حدود چهار ميليون نفر خوانده،گفت: "احصائیه هايی که در افغانستان صورت می گیرد، کاملاً دقیق نمی باشد."

وى، وزارتهای زراعت، معادن، مخابرات و برق را بهترین منبع کار خوانده، افزود که آنها به منظور فراهم کردن اشتغال به افراد بیکار، با این وزارتخانه ها صحبت کرده اند.

همراه گفت که آنها ٣٠ مرکز آموزشهای فنی و حرفوی را نیز جهت اشتغال افراد بیکار در سراسر کشور ایجاد نموده اند، که افراد بیکار در سنین مختلف در این مراکز آموزش می بینند.

نجیب الله یکتن از کارگران که یگانه نان آور خانواده اش بوده و در ساحۀ مکروریان اول بخاطر کار منتظر بود، به پژواک گفت: "بیکاری زیاد شده، هیچ کار نیس، مه از اول حمل تا آخر آن فقط دوازده روز کار کدیم و ديگه روزها ره بیکار بوديم."

وى از حکومت خواست که با ايجاد فابريکه ها، زمينۀ کار را براى آنها فراهم کند.

سلطان علی يک کارگر ديگر که پيشۀ چاه کنى دارد و در سرک هشتم تايمنى منتظر کار بود نيز گفت: اگر از طرف روز کار پیدا کند، ٤٠٠ افغانی به دست می آورد؛ اما بعد از ظهر تا يکصد افغانی هم حاضر است که کار کند.

اين روز، بعد از آن به حيث روز جهانى کارگر مسمى شد که پوليس شيکاگوى امريکا در اول ماه مى سال ١٨٨٦ ميلادى، بر کارگرانى که دراعتراض به کاهش ساعات کاری شان، از ١٠ ساعت به ٨ ساعت در روز، و حق تشکيل اتحاديه هاى کارگرى، به مظاهرات گسترده پرداخته بودند، حمله نموده و آنان را به خاک و خون کشانيدند.(پژواک)