دفتر هماهنگی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد در کابل می‌گوید که ازمیان ۳۴ ولایت افغانستان در ۲۹ ولایت یک شماربزرگی از مردم درنتیجه جنگ و خشونت خانه ‎های شان را ترک کرده اند و بیشتر این بیجا شده‌گان باشنده گان ولایت‌های شمالی کشور را تشکیل میدهند.
درهمین حال شماری از این خانواده‌های بیجاه شده می‌گویند که با دشواری‌های فراوانی روبه رو هستند و از حکومت و نهادهای مدد رسان کمک می‌خواهند.
آمارهایی که از سوی این نهاد پخش شده است نشان می ‎دهد که بغلان یکی از ولایت هایی است که شمار زیادی از خانواده ‎ها در آن در نتیجه جنگ از خانههای شان فرار کرده اند.
نبردهای ماه ‎های اخیر ولایت ‎هایی چون بغلان، کندز و بدخشان صدها خانواده این ولایت ها را بیجا ساخته و این بیجا شدن ‎ها هنوز هم ادامه دارند.
شکور با خانواده ‎ی هفت نفری ‎اش دو ماه می ‎شود از بغلان به منطقه ‎ی چهارراهی قمبر شهر کابل آمده است. دختر بزرگ ‎اش دیوارها را برای زندگی تازه آماده می ‎سازد.
او گفت: «نه نان شب داریم نه نان روز. ما همه چیز خود را در جنگ از دست داده ایم و بسیار پریشان و مظلوم در کابل هستیم. بسیاری از فامیل ها ما کشته و زخمی دادند و خانه‌ها ما ویران شدند.»
کودکان در یک کلبۀ گلی بی سرنوشت مانده اند و برای پیدا کردن لقمه نانی روزشان را در روی جاده‌ها سپری می‌کنند.
نواز کودک بیجا شده در این منطقه کابل گفت: «من صبح می روم در سرک‌ها کار می‌کنم باز پس می‌آیم پول را به پدرم می‌دهم که نان بخرد.»
هم اکنون در گوشه گوشه کابل می‌توان آمدن بی جا شده گان داخلی را مشاهده کرد. این خانواده‌ها می‌گویند که کشاورز اند و جنگ‌ها به آنان فرصت برداشت حاصلات شان را هم نداده است.
محمد موسی یکی دیگر از این بیجا شده‌گان که از ولایت کندز به کابل آمده می‌گوید: «من خانه و زندگی‌ام در حوزه نهم شهر کندز بود اما وقتی که کندز سقوط کرد همه خانه ما را طالبان آتش زدند و مشکل پیدا کردیم و مجبور شدیم که برای نجات جان خود به کابل بیاییم.»
اما کاهش رسیده‌گی به مشکلات این بیجاه شده‌گان و بی‌سرنوشت ماندن هزاران کودک چه نتایجی خواهد داشت؟
شرف الدین عظیمی یکی از روانشناسان در این باره این گونه دیدگاهی دارد: «اگر پیشینه زنده‌گی تمام افرادی که قاتل هستند و یا هم افرادی که در جامعه دست به تخریب‌گری و دیگر فعالیت‌های خطرناک می‌زنند را مطالعه کنیم به این نتیجه می‌رسیم که این افراد در زنده‌گی شان از محرومیت‌ها رنج برده اند و از کودکی با محرومیت بزرگ شده اند و می‌خواهند با این فعالیت‌ها دست به تخریب گری بزنند.»
عین الدین بیگ آگاه امور سیاسی گفت: «دولت باید به موضوع بیجا شده‌گان داخلی بی‌توجه نباشد زیرا این بی توجهی می‌تواند سبب افزایش مهاجرت‌ها به بیرون از کشور نیز شود و تمام افرادی که از ولایت شان بیجا می‌شوند نیازمند رسیده‌گی هستند.»
آمارها نشان می‌دهند که امسال شمار بیجاه شده‌گان داخلی در کشور به بیش از یک میلیون تن رسیده است.
قابل یاد آوری است که به گرفتن دیدگاه وزارت مهاجرین وعودت کننده‌گان در این باره موفق نشدیم. (طلوع نیوز)