از روز جهانی معلم، درحالی گرامیداشت به عمل آمد که هنوزهم حکومت وحدت ملی، بر تعهداتش عمل نکرده و معلمین از نبود سرپناه، پایین بودن معاش و ماندن در یک بست رنج می برند.
پنجم اکتوبر روز جهانی معلم می باشد. از این روز، هر ساله در افغانستان و سایر کشورهای جهان گرامیداشت به عمل می‌آید.
محمد سعید منصور رییس معارف شهر کابل، دیروز در مراسمی که به مناسبت تجلیل از روز جهانی معلم در لیسه عالی رابعه بلخی که با حضور صدها معلم و متعلم در کابل تدویر یافته بود، ضمن تبریکی و خجسته دانستن مقام شامخ معلم گفت که نبود سرپناه، پایین بودن معاشات و رفع ابقای قدم از جمله مشکلاتی است که هنوزهم فرا راه معلمین قرار دارد.
بربنياد معلومات وزارت معارف، معلمان قبلا ترفيع می ‌کردند؛ اما اکنون موضوع بست است و از زمانی که معلم در بست چهار و یا پنج استخدام می شود، می توانند شش قدم ترفیع کنند و بعد از آن، در جاى خود متوقف می ماند.
رييس معارف شهر کابل گفت با آنکه معلمین همیشه افتخار آفرینی می کنند و قربانی می دهند؛ اما به مشکلات شان توجه جدی صورت نگرفته است.
منصور، ابراز امیدواری کرد که مشکل بی سرپناهی و پایین بودن معاشات معلمین نیز در آیندۀ نزدیک حل گردد.
او همچنان گفت در حالیکه تشکیل ریاست معارف شهر کابل بیش از ٢٨ هزار معلم می باشد؛ اما امسال برای ٣٣١ تن تقدیرنامه در نظر گرفته شده که عادلانه نمی باشد و بايد  از معلمان شايستۀ ديگر نيز تقدير ميشد.
موصوف افزود که ممکن اعطای تقدیرنامه های درجه یک و دو و یا مدال، زمان گیر باشد؛ اما اعطای تقدیرنامه های درجه سه، از صلاحیت های وزارت می باشد که در این راستا اگر اقدامی صورت گیرد بهتر خواهد بود.
سید حمیدالله سرپرست و معین مالی وزارت معارف، در این مراسم گفت با وصف آنکه نواقص و نارسایی هایی در عرصه های مختلف معارف وجود دارد؛ اما با آن هم تلاش ها و زحمات معلمان سبب شده، تا شمارى از شاگردان افغان، افتخاراتی را بیرون از کشور نيز کسب کنند.
موصوف افزود: «تجلیل از مقام معلم در حقیقت تجلیل از دانایی، روشنایی، شگوفایی، اخلاق و معنویت است و از همین جهت است که ملت های آگاه و پویا همواره معلمین خود را تکریم نموده، جایگاه آنان را گرامی میدارند.»
وی خاطر نشان کرد که موفقیت نظام تعلیمی و تربیتی، توسعه و پیشرفت جامعه در گرو اخلاص، پشتکار و فعالیت خستگی ناپذیر معلمان می ­باشد.
اما به گفته او، شکاياتى را دريافت کرده است که برخى معلمان با شاگردان بدرفتارى مى کنند و آثارى از تنبيه بدنى، در وجود برخى شاگردان ديده شده است.
به گفته او معلمانى که شاگردان را لت و کوب و تحقير مى کنند، در حقيقت به جای انسان سازی و استعداد پروری، استعدادها را می کُشند، توانایی های کودکان را خفه کرده در برابر آنان خشونت و بدرفتاری می کنند، که در خور یک معلم نمی باشد و در مغایرت با قانون تعلیمی قرار دارد.
سید حمیدالله تاييد کرد که کیفیت در نظام تعلیمی معارف، نسبت به گذشته به شدت پایین آمده؛ چنانچه یک شاگرد توانایی نوشتن یک عریضه را ندارد و علل عمدۀ آن عدم کم توجهی معلمان می باشد.
برخى معلمان نيز از عدم عملى شدن تعهدات حکومت شکايت دارند.
ریحانه یکتن از معلمان لیسه رابعه بلخی گفت که هنوزهم معلمین از پایین بودن معاشات، زیاد بودن ساعات درسی و نبود سرپناه و ماندن برای سال ها در یک بست، رنج می برند.
به گفتۀ وی، شماری از معلمین که بیش از ٢٠ سال از ایفای خدمت شان می گذرد، تا به حال در خانه های کرایی به سر می برند و معاشى که به دست می آورند، تکافوی مصرف یک ماهۀ شان را نمی کند.
موصوف افزود: «تدریس٢٧ ساعت ٤٥ دقيقه يی در یک هفته، طاقت فرسا است و خارج از توان یک معلم است؛ در این راستا باید تغيیرات به میان آید.
شکيلا يکتن ديگر از معلمان لیسه رابعه بلخی که ٣٩ سال از دوره خدمتش می گذرد، گفت که تمام معلمین با مشکلات زیادی روبرو هستند و هیچ گاه به مشکلات آنها توجه نشده است.
موصوف افزود از جمله تعهداتی که دولت برای معلمین سپرده بود، هیچ کدام آن انجام نشده و جنبه عملی پیدا نکرده و به شمار زيادى از معلمین سرپناه داده نشده و ابقای قدم و رتب شان نیز در حالت خود باقی مانده است.
او گفت: «نُه سال می شود که من شامل پروسه  اصلاحات اداری شدیم؛ اما از بست پنج هیچ تغییر نکردم و در همین یک بست باقی مانده ام، نه معاشم زیاد شده و نه کدام امتیاز دیگر به دست آورده ام و نمی فهمم که مشکل در چه است و چرا برای ما بست داده نمى شود؟»