جهان به افغان هايي توجه مي کنند که خود را به اروپا مي رسانند. اما در کشور شان، به دور از هر گونه توجه، وضعيت بسيار نگران کننده حاکم است. مددرسانان با يک بحران انساني غيرمنتظره دست و گريبان اند.
 کودکان ضيا از بيرون وارد خانه گرديده و همه تلاش دارند تا در پيش روي بخاري گازي، در روي زمين براي خود جا پيدا کنند. اين کودکان دستان شان را در بالاي شعله هاي آبي بخاري گازي گرفته اند تا گرم شوند. برخي از کودکان پا برهنه اند و پا هاي شان از شدت سرما و خشکي ترکيده اند. اين بخاري گازي يگانه منبع گرمايش است که اين خانواده در اختيار شان دارند.
سه ماه پيش ضيا که 32 سال دارد با همسر و هشت طفل اش از ولايت کندز به کابل آمده اند. اين خانواده نيز يکي از صدها هزار خانواده نااميد است که در داخل کشور آواره شده اند. ضيا در کندز دهقان بود. اما در جايي که تا سال 2013 اردوي آلمان مستقر بود، اينک طالبان با نيروهاي امنيتي جنگ سختي را پيش مي برند. ضيا با صداي آهسته مي گويد که عمه اش، دختران کاکايش و شماري از اطفال از همسايگي هاي شان در جريان جنگ ها کشته شده اند. ضيا مي گويد که پايتخت امن تر است اما اينکه خانواده اش در کابل زنده خواهد ماند يا خير، مطمئين نيست. ضيا مي گويد که قاتل هاي پر سر و صدا و قاتل هاي خاموش وجود دارند. او مي گويد که تنها قاتلان صدادار توجهات را جلب مي کنند. در ماه هاي اخير که جنگ ها بيشتر شدت گرفته اند، طالبان بالاي چهار مرکز ولايات مختلف حمله بردند، جنگجويان گروه شبه نظامي تروريستي «دولت اسلامي» خود را در وسط يک تظاهرات مسالمت آميز منفجر کردند، جت هاي امريکايي که طالبان را بمباران مي کنند و غيرنظاميان قرباني مي شوند، اين تنها برخي از تازه ترين خبرها از افغانستان است. سرما، گرسنگي و آوارگي، «قاتل خاموش» است. از مناطق دور افتاده که امدادگران نيز به سادگي نمي توانند به انسان ها کمک برسانند، اطلاعات کمتر در دست است. امداد رسانان هشدار مي دهند که افغانستان را يک فاجعه انساني تهديد مي کند. ويلي کارتر از يکي از بزرگترين سازمان هاي خيريه در افغانستان، (شوراي مهاجران ناروي) مي گويد که «ما را امسال بسياري از عوامل بحران بي رحمانه گير کرده است.» ليستي که کارتر در اختيار دارد، نشان مي دهد که 580 هزار نفر امسال به دليل جنگ ها مجبور به ترک روستاهاي شان گرديده اند. او در ادامه مي گويد که «آنها اغلب سرپناه ندارند، غذاي کم در اختيار دارند، دسترسي کمي به کلينيک هاي صحي دارند و اطفال شان نمي توانند به مکتب بروند.» در آغاز سال سازمان ملل متحد برآورد کرد که 250 هزار نفر به دليل جنگ ها آواره خواهند شد. بر علاوه اين آوارگان داخلي، 670 هزار مهاجر افغان از پاکستان به کشورشان عودت کردند. تنش ها بين پاکستان و افغانستان شدت گرفته است و پناهجويان که در سال هاي 1980 به پاکستان پناه برده بودند اينکه دوباره به کشور شان بازگشت کرده و ناگهان خود را بار ديگر در افغانستان با جنگ و سردي مواجه مي بينند. اغلب مهاجران عودت کننده، خانه، چوب سوخت و درآمدي ندارند. مهاجراني که از ايران عودت کرده اند، تا حدي با وضعيت مشابه دست و پنجه نرم مي کنند. ايران نيز آغاز به اخراج پناهجويان افغان کرده است که تا حال 410 هزار افغان به وطن شان بازگشت کرده اند. به طور ناگهاني بيش از يک ميليون نفر نيازمند ديگر در سال روان در برابر امدادرسانان قرار گرفته اند. البته علاوه بر 8،1 ميليون نفري که سازمان ملل متحد در ماه جنوري به عنوان نيازمند طبقه بندي کرده بود. آوارگان داخلي بزرگترين گروه نيازمند هستنند.
دانيل مويلان از اداره همآهنگي کمک هاي اضطراري سازمان ملل متحد مي گويد که «از همه بيشتر کودکان از اين ناحيه متاثر اند.» او در ادامه مي گويد که «اطفال نيمي از رقم اين افراد را تشکيل مي دهند.» رقم کودکان کشته و يا زخمي شده در اثر جنگ ها امسال 15 درصد افزايش يافته است. اما به قول مويلان شمار زياد کودکان به دليل سردي و بيماري در نتيجه نوشيدن آب آلوده و يا کمبود مواد غذايي جان هاي خود را از دست مي دهند. در گزارش سازمان ملل متحد آمده است که يک ميليون کودک در حال حاضر در افغانستان دچار سوء تغذيه اند. بيش از 125 هزار کودک افغان امسال به همين دليل جان داده اند. به ويژه در ميان کساني که در اردوگاه هاي آوارگان بسر مي برند، سوء تغذيه در سطح اضطراري رسيده است.  (دويچه وله)