زنان ولايت کنر، به علت نبود کارمندان زن در ارگان هاى عدلى و قضايى و ارگان هاى مختلف ملى و امنيتى، با مشکلات زياد مواجه شده و همچنان محبوسين زن اين ولايت در محبس ولايت ننگرهار نگهدارى مى شوند.
مسوولين مى گويند که به علت نبود امکانات و سهولت ها، در بخش انتقال محبوسين زن نيز با چالش ها و مشکلات مختلف مواجه اند.
محمد يوسف معاون محبس کنر گفت که محکمۀ کنر، محبوسين زن را به منظور بررسى قضيه شان، از محبس ننگرهار به محکمه انتقال مى دهند و بعد از محاکمه دوباره به ننگرهار انتقال داده مى شوند.
موصوف افزود: «اين خيلى مشکل است که محبوسين  را به منظور محاکمه از ولايت ديگر انتقال داده و دو باره به زندان ببريم، در مسيره راه خطر رويدادهاى امنيتى نيز وجود دارد.
به گفتۀ يوسف، آنها در تشکيل زندان ٩ پوليس زن دارند؛ اما فقط يک پوليس زن توظيف شده که در جريان هفته براى يک روز به تلاشى مى آيد.
او افزود که اگر مشکل نبود پوليس زن هموار گردد، آنها مى توانند که محبوسين زن را در محبس ولايت کنر نگهدارى نمايند.
څارنيارعبدالاحد حيدرى رييس څارنوالى استيناف کنر، گفت که در اين ولايت بست هاى ويژه براى څارنوال زن وجود دارد؛ اما در اين مورد به لوى څارنوالى پيشنهاد نموده بود، که آنها يک څارنوال زن را به شکل خدمتى به آنها معرفى کرده اند و  فعلاً در اينجا کار مى کند.
به گفتۀ موصوف، اخيراً اين څارنوال آمده و سهولت هاى بيشتر در بخش بررسى دوسيه هاى زنان به وجود آمده است. حيدرى گفت که تعداد وکلاى مدافع در اين ولايت خيلى کم است، زنان نمى خواهند که به اساس يک سلسله مشکلات و محدوديت هاى فرهنگى، به حيث وکيل مدافع کارنمايند.
قضاوتمند جمال الدين رييس محاکم کنر گفت که فعلاً قضات و وکلاى مدافع زن، در محاکم اين ولايت وجود ندارند. موصوف گفت که يک موسسه به منظور دفاع از حقوق زن فعاليت مى کند؛ اما کارمند زنانه ندارند.
به گفتۀ موصوف، اين موسسه به زنان که با خشونت مواجه مى شوند، دفاعيه تهيه مى کند و با آنها کمک و همکارى انجام مى دهد.
رييس محاکم گفت که محکمه، يک خانم را به منظور تلاشى زنان توظيف کرده و يک پوليس زن، از سوى قوماندانى امنيه به اين منظور توظيف شده است. او افزود: «بعضى زنان که دوسيه دارند، با قضات صحبت کرده نمى توانند؛ در اين صورت ما توسط کارمند اجير با او مکالمه مى کنيم.»
مشکلات فرهنگى، اجتماعى و عنعنوى در کنر، باعث شده که زنان اين ولايت با کار در  ادارات دولتى چندان علاقمندى نشان ندهند؛ اما اخيراً اين مشکل يک اندازه حل شده است.
لطيفه مدير اجرايى در رياست امور زنان کنر گفت که به اساس رضايت خانواده وظيفه گرفته است، هرچند در ابتدا مردم در مورد وى صحبت هاى بد مى کردند؛ اما حالا دهن هاى مردم بند شده است.
موصوف افزود که تاکنون با کدام مشکل مواجه نشده؛ اما در اوايل که به دفتر مى آمد، در مسير راه مى ترسيد.
موصوف از حکومت خواست که براى کارمندان زن در ارگان هاى عدلى و قضايى زمينه سازى نمايند؛ تا دوسيه هاى زنان به شکل درست بررسى شود.
الهاميه يکى از فعالين ديگر زنان که از ١٣سال گذشته بدينسو وظيفه انجام مى دهد، گفت که در ابتدا خانواده و خانوادۀ شوهرش با وى مخالفت داشتند؛ اما بعد از اجازۀ شوهرش، وظيفۀ خود را به خوبى انجام مى دهد. او افزود: «اگر زنان در ادارات کار نکنند، پس به مشکلات زنان چطور رسيدگى خواهد شد؟»
صفیۀ ٢٢ ساله که چهار سال قبل، از صنف دوزادهم فارغ شده گفت که دختران پشتون، اگر در هر سطح تحصيلات داشته باشند؛ بدون اجازۀ پدر، مادر، شوهر و برادر کارى کرده نمى توانند و نمى توانند که در ارگان هاى دولتى وظيفه انجام دهند.
موصوف گفت که در اينجا شرايط نيز مساعد نيست که زنان وظيفه انجام دهند؛ چرا که مردم پشت آنها حرف زنند و حتى به آنها طعنه داده مى شود.
او افزود: «ما مى خواهيم که در ارگان هاى دولتى وظيفه انجام دهيم، تا به هموطنان خود به شکل خوب خدمت کرده بتوانيم.»
مسلمه، محصل پوهنتون گفت که در اينجا سطح سواد زنان خيلى پايين است و با داشتن سواد پايين هيچگاه به زنان وظيفه داده نمى شود.
به گفتۀ موصوف، مشکل ديگر اين است که يک زن، تا زمانى براى کار در يک اداره علاقمندى نشان نمى دهد که زنان ديگر گماشته شوند. به گفتۀ موصوف، تعداد کارمندان مرد  در رياست امور زنان، نسبت به کارمندان زن بيشتر است.
حاجی شمس الرحمن یک تن از بزرگان قومى این ولایت گفت که زنان برای کار در ادارات دولتی به این خاطر علاقمندی نشان نمی دهند که ماحول کاری درست آماده نشده است.
وی گفت که در امتحانات، برای آنها حق شان داده نمی شود و بیشتر شان از انجام وظیفه در ادارات دولتی اجتناب می نمایند. وی اضافه کرد که در بعضی ادارات کارمندان زن از سوی دیگر کارمندان اذیت می شوند و یا عکس های شان به مبایل گرفته می شود، که این عمل نیز علت مهم اجتناب زنان از کار در ادارات دولتی می باشد.
سمیع الله یکی از باشندگان ولسوالی سرکانو گفت که زنان باید از این خبر شوند که حقوق آنها با مردان مساوی می باشد و می توانند که در برنامه های انکشافی، سیاسی و اجتماعی اشتراک وسیع داشته باشند.
وی گفت که زنان خود را محکوم احساس می کنند، آنها فکر می کنند که صلاحیت آنها با پدر و همسرشان می باشد، به همین علت برای کار در ادارات دولتی علاقمندی نشان نمی دهند.
وی اضافه کرد: «به این سبب که در ارگانهای قضایی، عدلی و امنیتی کارمندان زن وجود ندارند، قضایا و دوسیه های مربوط به زنان ، پنهان می ماند و زنان از حقوق خود محروم می مانند.»
سمونوال محمد یوسف معاون امنیتی محبس مرکزی کنر گفت که آنها نمی توانند محبوسین زن را در زندان خود نگهداری کنند؛ آنها را به محبس ننگرهار انتقال می دهند. وی گفت که نه پولیس زن دارند و نه جای مناسب برای محبوسین زن.
به گفته وی، از شش سال بدینسو شانزده تن از محبوسین زن که محاکم فیصله قید بر آنها نموده، به محبس ننگرهار انتقال داده شده اند.
عبدالولی حصارک آمر محبس ننگرهار، پذیرفت که محبوسین زن ولایت کنر، در زندان ننگرهار نگهداری می شوند.
وی گفت که در کنر امکانات نگهداری محبوسین زن وجود ندارد، برای همین به ننگرهار فرستاده می شوند تا اینکه قیدشان تکميل شود.
عبدالغنی مصمم سخنگوی والی کنر گفت که مردم در ولایت کنر به علت محدودیت های فرهنگى و عنعنوی، برای پیوستن به صفوف پولیس زن علاقمندی نشان نمی دهند.
وی  گفت که آنها برای استخدام زندان باسواد اولویت می دهند؛ اما تا کنون کسی حاضر نشده است.
به گفته مصمم، یک تعداد کار مندان زن در ریاست های معارف و صحت عامه موجود می باشند؛ اما در ادارت دیگر کار نمی کنند. برای کار مندان زن علاوه بر معاش دیگر امتیازات نیز در نظر گرفته شده؛ اما با وجود این نیز کسی حاضر نمی شود. ( پژواک)