آمارهای منتشر شده کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان نشان می‌دهد که میزان خشونت علیه زنان در کشور بیش از 20 درصد کاهش یافته است.
این کمیسیون با نشر گزارش سالانه‌ی درباره خشونت علیه زنان در سال 1396 خورشیدی نوشته که 4340 مورد خشونت علیه زنان در سال 96 ثبت شده است. این رقم در سال گذشته 5575 مورد بود.
سیما سمر، رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان که روز شنبه 19 حوت در کابل به مناسبت روز هشت مارچ سخنرانی می‌کرد، گفت: "کاهش آمار به این معنی نیست که حتما خشونت‌ها کاهش یافته، دلیلش این است که یک تعداد زیاد مردم به کمیسیون و نهادهای دیگر برای ثبت خشونت‌ها دسترسی ندارند."
خانم سمر افزود: "از ۴۳۴۰ مورد خشونتی که صورت گرفته ۳۲.۷ در صد آن خشونت‌های فزیکی، ۵.۳ درصد خشونت‌های جنسی، ۳۰.۳ درصد خشونت‌های لفظی و روانی، ۱۷.۳ درصد آن خشونت‌های اقتصادی و ۱۴.۴ درصد سوء استفاده از عنعنات ناپسند جامعه است. به گفته‌ی او، بیشتر از 90 درصد خشونت‌ها توسط مردان خانواده صورت گرفته است.
در گزارش آمده که از 32.7 درصد خشونت‌های فیزیکی، بیشتر از هزار مورد  آن لت و کوب، 270 مورد آن قتل، 24 مورد آن آتش زدن و 5 مورد آن قطع اعضا است. علت اصلی قتل‌ها، مسایل"ناموسی" گفته شده است.
از سوی دیگر، گزارش منتشر شده‌ی کمیسیون نشان می‌دهد که میزان ثبت خشونت‌ها نسبت به سال گذشته 11.7 درصد افزایش داشته است.
در گزارش کمیسیون آمده است که در سال گذشته ۲۰۴۶ شکایت و سال جاری ۲۲۸۶ شکایت ثبت شده است. بر اساس معلومات مسئولان کمیسیون، هر قربانی ممکن چند مورد خشونت را تجربه کرده باشد.
در این نشست رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، زنان را تشویق به ارتقای ظرفیت‌هایشان کرد و گفت که تساوی جنسیتی به آموزش و ظرفیت‌سازی زنان وابسته است.
خانم سمر در این نشست که نماینده سازمان ملل، سفیران بریتانیا و آلمان حضور داشتند، افزود: "اگر در افغانستان مردم به تعلیم و تربیه دسترسی می‌داشت ما امروز مشکلات کمتری می‌داشتیم. به هر اندازه بی‌سوادی کمتر شود به همان اندازه فقر و گرسنگی نیز کاهش می‌یابد. اگر پولیس ما باسواد می‌بود، ما مشکلات کمتری در تطبیق قانون می‌داشتیم؛ به همین دلیل است که بر بهبود تعلیم و تربیه تاکید می‌کنیم تا زندگی بهتر داشته باشیم."
خانم سمر در قسمتی دیگر از سخنانش گفت، با وجود شعارهایی که در مورد تساوی جنسیتی داده می‌شود اما در عمل زنان در تصمیم‌گیری‌های حضور ندارند به همین دلیل مشکلاتی که زنان در عرصه‌های انکشافی دارند، راه حلی برای آن در نظر گرفته نمی‌شود.
او با ارائه نمونه‌ای از غیابت زنان در پلان‌سازی و تصمیم‌گیری؛ خاطرنشان کرد: باوجودی که میلیون‌ها دالر برای ساخت شاهراه کابل–هرات مصرف شد ولی چون زنان در پالیسی‌سازی سهم نداشتند، در این مسیر تشناب زنانه ساخته نشده در حالی که این امر یک نیاز جدی برای زنانی است که در این مسیر سفر می‌کنند.
حمایت جامعه جهانی از زنان
سفیر بریتانیا در افغانستان که در این نشست حضور داشت، بر مشارکت و حضور زنان در پروسه صلح تاکید کرد و گفت که کشورش از این حضور حمایت می‌کند تا در هنگام گفتگوهای صلح، زنان افغانستان نیز حضور داشته باشند و هر توافقی صورت می‌گیرد، نظر زنان در آن مد نظر گرفته شود.
به گفته‌ی سفیر بریتانیا، در حال حاضر ۵۰ درصد بورسیه‌های تحصیلی که توسط انگستان برای افغانستان در نظر گرفته می‌شود، به زنان اختصاص می‌یابد. سفیر بریتانیا گفت که در حال حاضر کشورش مسئولیت آموزش اردوی ملی به خصوص زنان را در آکادمی مارشال فهیم به عهده دارد و صد زن در این مرکز آموزش می‌بینند. نماینده ویژه سرمنشی سازمان ملل متحد در افغانستان اما گفت، با وجودی که میلیون‌ها زن و دختر از حق تعلیم و تحصیل برخوردار شده‌اند اما هنوز هم زنان مشکلات زیادی دارند. او اضافه کرد، خشونت‌های خانوادگی، نابرابری زنان با مردان، کار بدون مزد زنان در خانه، آزار اذیت در جامعه و محل کار، تبعیض و چالش‌هایی که زنان بیجاشده و عودت کننده با آن روبرو هستند، مشکلاتی است که زنان با آن روبرو هستند. نماینده ویژه سرمنشی سازمان ملل متحد برای افغانستان در این نشست، از تصویب نشدن قانون منع خشونت علیه زن در پارلمان ابراز نگرانی کرد اما گفت «خوشبختانه» این قانون به عنوان فرمان تقنینی توشیح شده و در نهادهای عدلی و قضایی اجرا می‌شود. او از تلفات زنان در نتیجه جنگ‌ها و برخوردهای مسلحانه نیز ابراز نگرانی کرد و گفت که در سال ۲۰۱۷ حدود ۳۰۰ زن در نتیجه‌ی جنگ‌ جان داده‌اند. بیشتر این زنان در مساجد و مراکز مذهبی در هنگام حملات انتحاری کشته شده‌اند.