مسئولان محلی ولایت غزنی در جنوب کشور اعلام کرده که دست‌کم ده اثر باستانی را هنگام حفر کانال فاضلاب در یکی از جاده‌های شهر غزنی کشف کرده‌اند.
این آثار در عمق ۱۰ تا هشت متر کشف شد. به گفته بشیر محمدی، رئیس اداره اطلاعات و فرهنگ ولایت غزنی بیشتر آنها "شمعدانی" و "باروت‌دانی" هستند و از نظر تاریخی نیز به دوره اسلامی بر می‌گردد.
به گزارش بی بی سی، کارکنان شهرداری غزنی در حال حفر یک کانال فاضلاب در منطقه "بزازی" شهر غزنی بودند که به این آثار تاریخی برخوردند.
آقای محمدی مدعی است که گزارش‌های دریافت کرده که دو قلم از این آثار تاریخی توسط افرادی سرقت شده که نیروهای پولیس در جستجوی آنها هستند.
غزنین زمانی یکی از شهرهای شکو‌همند منطقه بود و این دیار با نام محمود غزنوی ترکیب فراموش نشدنی‌ای را در ذهن تاریخ ساخته است.
در دوران سلطان محمود، غزنین به عنوان بزرگترین مرکز جهان اسلام شناخته می‌شد. به گفته طغیان ساکایی، استاد دانشگاه کابل "همه آنانی که با تاریخ و فرهنگ محشور اند، به عظمت تاریخی این شهر باستانی اقرار دارند."
در سال‌های اخیر متاسفانه توجه چندانی به این شهر نشده است. وزیران فرهنگ کشورهای اسلامی در اجلاسی در سال ۲۰۰۷ تصویب کردند که شهر غزنی در سال ۲۰۱۳ میلادی پایتخت فرهنگی جهان اسلام باشد. این نام نیز نتوانست به بازسازی آثار تاریخی این شهر کمک کند.
ارگ غزنی، مرکز فرمانروایی غزنویان اکنون در آستانه فروپاشی است. بعد از حمله طالبان به این شهر، محمد اشرف غنی، رئیس جمهور به شهر غزنی رفت و وعده داد که ارگ غزنی را بازسازی خواهد کرد.
در روزهای گذشته نیز منابع محلی اعلام کردند که کار حفاری برخی از مناطق باستانی شهر غزنی را آغاز و این کار اکنون در اطراف مناره‌های مشهور سلطان مسعود و بهرام شاه که یکی از مناطق حفاظت شده باستانی این شهر است، ادامه دارد.
عبدالله نور احمدی، عضو فنی ریاست باستان شناسی افغانستان می‌گوید که در نقاط مختلف شهر غزنی ممکن است آثار باستانی موجود باشد و لازم است که روند حفاری به صورت فنی و با دقت زیاد انجام شود. شهر غزنی (غزنه، غزنین) از شهرهای عمده خراسان قدیم و پایتخت سلسله غزنویان (۹۷۵-۱۱۸۷ میلادی) بود.
این شهر در آن زمان و به ویژه در زمان سلطنت سلطان محمود (۳۸۹-۴۲۱ هـ.ق) و پسرش سلطان مسعود (۴۲۱-۴۳۲ هـ.ق.) به اوج شهرت و آبادانی رسید و از شهرهای عمده آن زمان محسوب می‌شد.