محمد میرویس بلخی، سرپرست وزارت معارف می‌گوید که بر اساس تحقیقات انجام شده در شش ولایت، حدود 37 درصد دختران در دوران قاعدگی/عادت ماهوار، به صنف‌های درسی خود نمی‌روند.
آقای بلخی که روز سه‌شنبه 7 عقرب در نشست رونمایی رهنمود "حفظ الصحه دختران" سخنرانی می‌کرد، گفت که عرف‌های ناپسند باعث شده است که ما از روندهای طبیعی و بیولوژیکی خود کمتر آگاه باشیم و این ناآگاهی باعث بروز مشکلاتی در جامعه شده است.
او افزود، ناآگاهی خانواده‌ها و دختران از دوران قاعدگی، باعث شده که دختران دچار مشکلات روانی و اضطراب شوند؛ یکی از علت‌های ازدواج‌های زودرس نیز ناآگاهی خانواده‌ها، از دوران قاعدگی دختران است.
این مقام وزارت معارف تاکید کرد که باید خانواده‌ها از حفظ الصحه خود آگاه باشند و از این طریق زندگی خود را مدیریت کنند. او گفت که وزارت معارف نیز در این راستا جهت بهبود وضعیت، تلاش می‌کند. آموزش معلمان و شریک سازی تجارب با شاگردان از کارهایی است که وزارت معارف در این راستا در نظر دارد.
آقای بلخی همچنین علاوه کرد که داشتن شهروندان صحتمند، سالم و خلاق از اهداف اساسی وزارت معارف در سند راهبردی ده ساله این وزارت است.
وزارت معارف با همکاری اداره یونیسف، به خاطر آگاهی‌دهی درباره دوران قاعدگی، بعد از ختم یک دوره آموزشی، یک رهنمود را ایجاد کرده است و قرار است این رهنمود در اختیار تمامی شاگردان دختر قرار گیرد.
رهنمود حفظ الصحه، با حضور رولا غنی بانوی نخست، وزیر صحت عامه، معین وزارت امور زنان، نماینده یونیسف، استادان مکاتب و شاگردان رونمایی شد.
رولا غنی، بانوی نخست کشور در این نشست گفت که دختران امروز، مادران فردای کشور هستند و باید به نکات حفظ الصحه آنان توجه شود.
خانم غنی افزود، توجه به حفظ الصحه دختران، باعث مصون شدن مادران می‌شود و مرگ و میر مادران جوان را هنگام زایمان کاهش می‌دهد.
عادله خدر، نماینده یونیسف نیز بر نکات حفظ الصحه تاکید کرد و گفت که تابو بودن عادت ماهوار، باعث شده است که دختران به مکتب نروند و یا اینکه خانواده‌ها فکر کنند زمان ازدواج فرزندشان شده است.
خانم خدر افزود، به دلیل تابو بودن عادت ماهوار، نصف دختران افغانستان، وقتی که برای اولین بار پریود می‌شوند، نمی‌دانند که برای آنان چه رخ داده است. این به این دلیل است که کسی در مورد قاعدگی یا عادت ماهوار به آنان چیزی نگفته است. او از استادان مکاتب خواست که در مورد عادت ماهوار به دختران آگاهی دهند.
فیروز الدین فیروز، وزیر صحت عامه نیز گفت مکاتب بهترین مکان برای تطبیق برنامه‌های حفظ الصحه برای دختران در کشور است.
آقای فیروز افزود: "سی درصد دختران نیز در زمان قاعدگی در مکتب حاضر نمی‌شوند. ۱۲ درصد نیز در زمان قاعدگی دسترسی به وسایل بهداشتی، آب پاک، صابون و محل تبدیل کردن نوار بهداشتی را ندارند و ۷ در صد دختران نیز در زمان قاعدگی در افغانستان حمام نمی‌کنند."
او همچنین علاوه کرد که دختران در دوران قاعدگی با ترس، شرم و اضطراب مواجه هستند و از اشتراک در محافل اجتماعی خودداری می‌کنند.
وزیر صحت عامه، در این نشست به کم خونی دختران و زنان اشاره کرد و گفت که ۴۰ درصد زنان در حال حاضر با کم‌خونی روبه‌رو هستند؛ توزیع تابلیت‌های «آهن» و «فولیک اسید» برای دختران دانش‌آموز در مکاتب را کار مؤثر برای جلوگیری از کم‌خونی دختران دانست.
عادت ماهوار یا قاعدگی یک روند طبیعی و بیولوژیکی است که دختران جوان بعد از سن 11 زمانی که به بلوغ جنسی می‌رسند با آن مواجه می‌شوند. در این دختران دچار خونریزی می‌شوند.
این روند اگر به صورت منظم باشد، بعد از هر ٢٨ روز يک بار صورت می‌گيرد و خصوصيات اين دور، از جمله طول دوره عادت ماهوار، شدت خونريزی و احساس درد در هر دختر متفاوت است.
قاعدگی؛ تابویی شکست ناپذیر
وزارت معارف و نهادهای همکار در حالی که تاکید بر شکستن تابوی قاعدگی یا عادت ماهوار داشتند، اما کمتر دختری حاضر به گفتن تجربه و مشکلات ناشی از آن است.
بعد از ختم برنامه، خواستم نظر و تجربه دختران را از دوران قاعدگی‌شان بگیرم، اما همه آنان به نوعی از شریک سازی تجربه‌هایشان سر باز زدند. سر باز زدنی که توام با شرمندگی بود.
تنها دختری که با روزنامه‌ی افغانستان‌ما سخن زد، گفت که دوران قاعدگی برای من مشکل ساز نبود، چون والدین من تحصیل کرده هستند و تمامی مشکلات را با من در میان گذاشتند.
او اما افزود که دختران زیادی هستند که نمی‌توانند در این مورد حتی به نزدیک ترین دوست خود صحبت کنند، در این مورد نمی‌گویند و در تنهایی خود با آن کنار می‌آیند.
روانشناسان نیز می‌گویند که در ابتدای عادت ماهوار، دختران نوجوان اغلب احساس حقارت و شرم می‌کنند، فکر می‌کنند آنها يگانه کسی‌اند که با چنين رويداد مواجه شده‌اند و تلاش می‌کنند که اين راز خود را، مخفی نگهدارند.
گفتنی است که در جامعه سنتی ما نیز گپ زدن درباره قاعدگی از مواردی است که شرم تلقی می‌شود و دختران به دلیل آگاهی نداشتن از آن، با مشکلات روانی و صحی مواجه می‌شوند.