حکومت وحدت ملی در ماه سنبله سال 1395 خورشیدی تصمیم گرفت که منار یادبود شهدای رسانه‌ای را در یک مکان مناسب در شهر کابل بسازد؛ در پی این تصمیم در جدی سال 1396 خورشیدی سنگ تهداب این منار در منطقه پل باغ عمومی در نزدیکی وزارت اطلاعات و فرهنگ گذاشته شد اما تاکنون که بیش از یک سال از این رویداد می‌گذرد، تغییری در محل رونما نشده است و اثری از منار یاد شده نیست.
شهرداری کابل بعد از گذاشتن سنگ بنای منار در جدی سال گذشته، مسئولیت داشت که کارهای ساختمانی آن را پیش ببرد و تا ماه می 2019 میلادی مصادف با روز جهانی مطبوعات به بهره برداری بسپارد.
جلیل سلطانی، سخنگوی شهرداری کابل روز یکشنبه 9 جدی (1397) به روزنامه افغانستان‌ما گفت که اکنون نیز شهرداری به تعهد خود پایبند است و تا پنج ماه دیگر بنا را افتتاح خواهد کرد.
آقای سلطانی در باره اینکه تاکنون چرا اقدام مؤثری در این قسمت نشده است، گفت که بوروکراسی حاکم در اداره‌های دولتی باعث شده است که شروع به کار این منار به تاخیر بیافتد.
به گفته‌ او، شهرداری کابل مدتی را صرف طراحی منار کرده است و حدود دو هفته پیش طرح آماده شده به وزارت اطلاعات و فرهنگ فرستاده شد؛ اما تاکنون این طرح به معینیت نشرات وزارت اطلاعات و فرهنگ نرسیده و اقدامی نشده است.
سخنگوی شهرداری کابل گفت که "به محض که نظر وزارت اطلاعات و فرهنگ دریافت شود و به شهرداری کابل برسد، شهرداری کابل کار پروسه تدارکاتی آن را آغاز می‌کند."
سید آقا فاضل سانچارکی، معین نشراتی وزارت اطلاعات و فرهنگ نیز به روزنامه افغانستان‌ما گفت که این موضوع را از نزدیک پیگیری می‌کند و شهرداری نیز وعده افتتاح آن را در موعد مشخص داده است.
آقای سانچارکی اما علت تاخیر در شروع به کار این منار را، استعفای سرپرست قبلی شهرداری کابل عنوان کرد و گفت که استعفای او باعث شد یک مقدار مشکل در روند ساخت منار پیش بیاید.
پیش از این؛ در ماه سرطان در پی ابراز نگرانی شماری از فعالان رسانه‌ای از تاخیر در آغاز ساخت مناره یادبود شهدای رسانه‌ای، شهرداری کابل اعلام کرده بود که کار عملی ساخت این مناره، تا دو ماه دیگر (میزان گذشته) آغاز خواهد شد اما با گذشت سه ماه از این وعده، تاکنون اقدامی عملی نشده است.
مجیب خلوتگر، رئیس اجرایی نی، نهاد حمایت کننده رسانه‌های آزاد افغانستان  نیز مشکل را در شهرداری کابل عنوان می‌کند و می‌گوید که "اطلاعات غیر رسمی من می‌رساند که این پروژه دچار مشکل بودجوی شده است."
آقای خلوتگر به روزنامه افغانستان‌ما گفت که بر اساس این اطلاعات غیر رسمی، سرپرست کنونی با سرپرست پیشین شهرداری کابل در قسمت ساخت این منار، مشکل بودجوی دارد. او افزود، اما به صورت دقیق مشخص نیست که مشکل در کجاست.
رئیس اجرایی نی همچنین اضافه کرد که در آخرین تماسی که با وزارت اطلاعات و فرهنگ داشته، آنان گفتند که کار از سوی ما تکمیل شده و باید بقیه کارها را شهرداری کابل پیش ببرد. شهرداری کابل اما بوروکراسی در اداره‌های دولتی را علت تاخیر در عملی شدن این پروژه می‌داند.
آقای خلوتگر همچنین گفت که دفتر نی نیز این موضوع را پیگیری می‌کند. او علاوه کرد که منار مذکور مشکل بودجه و مکان ساخت ندارد؛ چون ملکیت مشخص شده مربوط به دولت است و بودجه‌اش در زمان اعلام مشخص شده بود.
بر خلاف این مشکلات اما شهرداری کابل خوشبین است و می‌گوید که تا زمان مشخص شده، این طرح تکمیل و به بهره برداری سپرده خواهد شد.
این خوشبینی‌ها شهرداری کابل در حالی مطرح می‌شود، منطقه‌ای که قرار بود منار یابود ساخته شود، تاکنون شماری از کتابفروشان و تعمیرکاران کفش در آنجا مشغول امرار معاش هستند.
یکی از این دستفروشان به روزنامه افغانستان‌ما گفت که ما با شهرداری تا آخر سال جاری قرارداد داریم و بابت جایی که کار می‌کنیم، هزینه ‌پرداختیم.
جلیل سلطانی، سخنگوی شهردای کابل اما این ادعا را رد کرد و گفت که از هیچ دستفروشی در سطح شهر کابل به خصوص از منطقه مذکور پولی نگرفته است.
منار یادبود وسیله‌ای برای قدردانی از شهدای رسانه‌ها
شماری از خبرنگاران نیز ساخت منار یادبود را، وسیله‌ای برای قدردانی از رشادت‌های خبرنگاران و رسانه‌ها می‌دانند تا برای آیندگان این پیام را برساند.
احمدی، خبرنگار در کابل؛ می ‎گوید که باید آیندگان ما بدانند که پیشینیانشان برای رسیدن به آزادی بیان چه جانفشانی‌هایی کرده است. منار یک وسیله عینی در جامعه است که به صورت ناخوداگاه، ذهن هر شهروند را به سمت جانفشانی‌های خبرنگاران سوق می‌دهد.
مجیب خلوتگر، رئیس اجرایی دفتر نی نیز می‌گوید که اعمار منار یابود، می‌تواند رشادت‌های خبرنگاران و رسانه‌ها را برجسته کند و با آن حمایت شهروندان را گرفت.
آقای خلوتگر علاوه کرد که هر شهروندی که منار یابود را در شهر ببیند، به یاد قربانیان راه آزادی بیان می‌افتد که این امر باعث حمایت شهروندان از خبرنگاران می‌شود.
او بر این باور است ساخت منار یادبود می‌تواند بر کاهش خشونت علیه خبرنگاران موثر باشد.
بر اساس گزارش‌های نهادهای بین‌المللی و داخلی، سال 2018 میلادی، افغانستان "مرگبارترین" منطقه جهان برای روزنامه‌نگاران بوده است. در این سال 15 خبرنگار و کارمند رسانه‌ای جانشان را از دست داده‌اند.