صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

وزارت داخله: پنج مأمور پولیس که بدون هماهنگی وارد کابل شده بودند برکنار شدند

 وزارت داخله: پنج مأمور پولیس که بدون هماهنگی وارد کابل شده بودند برکنار شدند

پس از هجده سال جنگ در افغانستان، این کشور همچنان یک چالش امنیتی برای ایالات متحده امریکا باقی مانده است.
درگیریهای افغانستان که تقریبا دو دهه ادامه دارد، به مردم و دولت افغانستان و نیز شرکای ائتلافی آن بسیار پرهزینه بوده که این کشورها هزینههای انسانی و مالی زیادی را پرداخته است. ایالات متحده امریکا از زمان مداخله خود برای سرنگونی رژیم طالبان در سال 2001 میلادی، به طور فعال در مسایل مربوط به افغانستان درگیر بوده است.
هنگامی که دونالد ترامپ در ماه جنوری سال 2017 میلادی، به قدرت رسید امیدواریها این بود که با اتخاذ استراتژی جدید و ارسال نیروهای بیشتر، طالبان را سرکوب کرده و امریکا به یکی از طولانیترین جنگهای تاریخ اش نقطه پایان بگذارد.
فرض بر این بود که افزایش فشارهای نظامی بر طالبان میتواند این گروه را متقاعد کند که به پروسه صلح بپیوندد. اما از سال گذشته به بعد، اجماع منطقهای و بینالمللی بر این باور است که جنگ با طالبان راه حل نظامی ندارد و این امکان وجود ندارد که با گزینههای نظامی بر طالبان پیروز شد. تنها راه پایان دادن به جنگ افغانستان از طریق یک توافق سیاسی است. برای این منظور، دولت ترامپ تلاشهایش را بیشتر کرده و زلمی خلیلزاد را به منظور جلب مشارکت طالبان و یافتن یک راه حل سیاسی به جنگ درازمدت در افغانستان منحیث نمایندهای ویژه این کشور در گفتوگوهای صلح افغانستان گماشته است.
باور کلی بر این است که حنگ در افغانستان، که در سالهای اخیر به طور فزایندهای خونین بوده است، باید به یک راه حل صلحآمیز دست یابد. بنابراين برای رسیدن به این هدف، بايد یک اراده سیاسی قوی وجود داشته باشد. اما صلح در افغانستان، همانند هر کشور دیگر مستلزم پرداخت هزینههای هنگفت است که مردم و دولت افغانستان باید تمایل به پرداخت آن برای پایان دادن به خشونت را داشته باشند. در هر صورت این مردم است که بزرگترین قربانیان تروریسم و افراطگرایی میشود.
ایالات متحده تنها کشوری نیست که علاقهمند به صلح و ثبات در افغانستان است. به رغم نظرات متفاوت در مورد وضعیت کنونی کشور، امنیت قدرتهای منطقهای مانند روسیه، چین، هند و ایران به شدت وابسته به صلح و ثبات افغانستان است. این دولتها به جلوگیری از تبدیل شدن افغانستان به پناهگاه امن برای گروههای تروریستی علاقهمند استند؛ زیرا این گروهها میتوانند به عنوان منبع بیثباتی منطقه عمل کنند.
این کشورها همچنین دارای مسئولیت مشترک برای ایجاد شرایط مطلوب برای یک روند صلح مبتنی بر نتیجه است که میتواند منجر به حل سیاسی دائمی شود.
علاوه بر این، ایالات متحده زمانی که درگیر گفتوگو با طالبان میشود، این فرصت را در اختیار بگیرد تا روشن کند که نقش امریکا در افغانستان به پایان نخواهد رسید حتا اگر به یک توافق سیاسی با این گروه برسد. سیاستگذاران ایالات متحده باید به یاد داشته باشند که جنگ در افغانستان ابعاد استراتژیک بزرگتر برای منافع امنیتی ایالات متحده و شرکای بینالمللی این کشور دارد.
بنابراین، خروج سریع و شتابزده ایالات متحده از افغانستان، منجر به بیثباتی بیشتر در افغانستان و منطقه خواهد شد. علاوه بر این، شکست در این مرحله که منطقه با چالشهای امنیتی و سیاسی بیشمار مواجه است پیامدهای زیادی را در پی خواهد داشت.
در این هیچ شکی نیست که روند صلح تحت رهبری افغانها آرزوی همه طرفهای درگیر در جنگ است؛ زیرا هر یک از طرفهای درگیر در جنگ افغانستان از بهبود وضعیت در این کشور نفع میبرد.
اما اشتباه نکنید که حضور درازمدت ایالات متحده و نقش نظامی و مالی آن، تصمیمات دشواری را برای دولت افغانستان، گروه طالبان و رهبران ایالات متحده به همراه خواهد داشت. از این رو، باید بین این گروههای درگیر در جنگ افغانستان برای رسیدن به صلح پایدار سازش وجود داشته باشد.
در نتیجه، مهم است که تلاش های دیپلماتیک و سیاسی هم خواستههای طالبان را مبنی بر خروج کامل نیروهای امریکایی از افغانستان در نظر بگیرد و هم موضع ایالات متحده امریکا را در قبال آینده افغانستان در نظر بگیرد و به نتیجهای برسد که برای هردو طرف قابل قبول باشد.
در چنین مواردی طالبان ممکن است به خوبی متوجه شوند که روزنهای امید برای رسیدن به صلح که توسط کشورهای منطقه و جامعه بینالمللی پشتبانی میشود ممکن است بسته شود. طالبان در این مقطع درک میکنند که موضعگیری خلاف اجماع ملی موجود گفتوگوهای صلح با امریکا را متوقف خواهد کرد. به همین دلیل، بهتر است که این گروه در مذاکرات مستقیم با نمایندگان دولت افغانستان در ایجاد یک دولت مرفه آماده شود.
در این مقطع زمانی ضرورت شکلگیری یک گفتمان ملی روی مذاکرات صلح با طالبان در بین تمامی کشورهای درگیر و ذینفع در افغانستان وجود دارد تا در چارچوب آن اصول و ارزشهای ملی افغانستان تعریف شود. از آنجا که یک افغانستان صلحآمیز برای ثبات منطقه حیاتی است؛ این مسأله همه بازیگران منطقهای را به توافقات دوجانبه و چند جانبه برای هماهنگی منافع خود و همکاری در زمینه صلح افغانستان به ارمغان خواهد آورد.
در میان قدرتهای منطقهای، هیچ کشوری بهتر از پاکستان میانجی در گفتوگو های صلح افغانستان با طالبان نیست. در حالی که پاکستان برای کمک به صلح افغانستان اعلام آمادگی کرده است اما این کشور باید به مقامات امریکایی و دولت افغانستان ثابت کند که تلاش میکند تا تحریک طالبان را به میز مذاکره میکشاند. اکنون که روند صلح یک بار دیگر از سر گرفته شده است، وقت آن رسیده که پاکستان صادقانه برای یک گفتوگوی جامع در داخل افغانستان نشان بدهد که در رفتار و گفتارش با دولت افغانستان صادق است.
با در نظر گرفتن این موارد، پاکستان از صلح و ثبات در افغانستان بیشترین بهره را خواهد برد. این کشور نمیتواند که بیثباتی دایمی را در مرزهای غربیاش تحمل کند؛ زیرا این منطقه برای امنیت خاک این کشور خطرساز خواهد شد چون با وجود بیثباتی در مرزهای غربی این کشور تمرکز گروههای شورشی در این منطقه را جلب خواهد کرد.
پاکستان ممکن است منافع بلند مدت و استراتژیک خود را در داخل افغانستان دنبال کند. اما این منافع باید قانونی و برای مردم و دولت افغانستان قابل قبول باشد. از طرف دیگر پاکستان نیز باید اطمینان حاصل کند که منافع معقول آنها، به عنوان یک همسایه مهم در نظر گرفته و تأمین خواهد شد. اگر این تضمینها به پاکستان توسط ایالات متحده و جامعه بینالملل داده شود، اسلام آباد به روند صلح افغانستان کمک خواهد کرد.