صفحه نخست » افغانستان » نقش زنان در استقلال و مبارزات مردم افغانستان
نقش زنان در استقلال و مبارزات مردم افغانستان
افغانستان در سال 1919 به استقلال کامل از بریتانیا رسید. این استقلال در زمان حکومت شاه امان الله خان، شاه جوان، نوگرا به دست آمد.بریتانیا پس از لشکر کشی و شکست مفتضحانه در جنگ‌های اول و دوم سرانجام مجبور به اخراج قشونش از افغانستان شد و در سال 1919 استقلال افغانستان را به رسمیت شناخت. و روسیه و ترکیه نیز از نخستین کشورهایی بود که استقلال افغانستان را به رسمیت شناخت
زنان در پیروزی جهاد مردم افغانستان در جنگ با بریتانیا و به دست آوردن استقلال، نقش بارز و هویدا داشتند. زنان نه تنها در آن دوره بلکه در تمام مبارزات عدالتخواهانه نقش مؤثر داشتند.
تاریخ نقش زنان را در گسستنِ زنجیر شرک و ستم در زمان حیات حضرت رسول الله و در تمام نهضتهای آزادیخواهانه و خدایی هرگز فراموش نکرده است.. نقش زنان در جهاد و مقاومتِ مردم افغانستان و حضور پرشور آنان در قیام بیست‌وچهارم حوت در هرات و سوم حوت در کابل هرگز از خاطره ها محو نمی‌گردد. مبارزات و سلحشوری دختران دانشجو و دانش‌آموزان دانشگاه کابل و لیسه‌های عالی چون: سوریا، عایشه درانی، آریانا، ملالی، رابعه بلخی، لیسۀ زرغونه، آمنه فدوی در تظاهراتی که برضد ارتش سرخ و اشغالگر در سال ۱۳۵۹ در کابل به‌راه انداختند، پایه‌های ستم و استبداد را به لرزه آوردند. مبارزات عدالتخواهانه و بیگانه‌ستیزی زنان در همه دوره های مبارزات مردم افغانستان مثال زدنی است. و امروز هم خون سرخ زنان در حملات وحشیانه و تروریسم منطقه ای و بین المللی زمین این مرز و بوم را رنگین کرده و می‌کنند.
تاریخ افغانستان هرگز فراموش نمی‌کند دختران و زنان دایکندی و ارزگان را که چگونه در یک کاروان عروسی که مورد حمله هوایی قرار گرفت مظلومانه شهید شدند. تاریخ افغانستان فراموش نمی‌کند که در حمله انتحاری به محافل عروسی‌ها، چگونه خون شان را در کنار برادران شان فدا کردند.
ملکه ثریا همسر شاه امان الله خان، مظهر مبارزه آزادیخواهانه و استقلال طلبانه در تاریخ رقم خورده است. ولی چیزی را که نبایست کتمان کرد، مساله افراط و تفریط در کشور است.
تفریط گرایی در افغانستان کشور را چنان نابود کرده که برای رضای خدا و به دست آوردن جنت، کودکان و زنان، غیر نظامیان و مسافران و شهروندان بی گناه را به جای دشمن به خاک و خون می‌کشد. و همین طور افراط گرایی و خودباختگی چنان شرم آور شده که به نام آزادی و سمبل رهایی رسما پرده و پوشش از خود بر می‌دارد که متاسفانه ملکه ثریا زن پیشرو ترقیخواه در تاریخ زندگی خود چنین کرد.
اینها نشان می‌دهد که همواره افغانستان قربانی دو تیغ تفریط گرایی و افراط گرایی شده است و همین است که صدسال است جشن استقلال را با تمام حرص و ولع برگزار می‌کنیم و هنوز که هنوز است تشنه شراب ناب استقلال هستیم. و استقلال به مفهوم واقعی گوهر گمشده این سرزمین است. به آروزی روزی که با مبارزات عدالتخواهانه و آزادی خواهانه زنان و مردان استقلال به مفهوم واقعی کلمه را تجربه کنیم و بتوانیم در کشور خود مستقل و سربلند و تصمیم گیرنده سرنوشت خویش باشیم.