عمران خان، نخست وزیر پاکستان در مقاله‌ای که در روزنامه واشنگتن پست منتشر شده گفته که احتمالا مذاکرات صلح افغانستان در دوحه قطر دشوارتر و زمان‌گیر باشد و این مستلزم شکیبایی و انعطاف‌پذیری دو طرف است.
آقای خان افزوده است که پیشرفت در این مذاکرات ممکن است آهسته و پرزحمت باشد که گاهی شاید با بن‌بست همراه باشد اما او خاطرنشان کرده که یک بن بست صلح‌آمیز در میز مذاکره بهتر از یک «بن‌بست خونین در میدان جنگ» است.
نخست‌وزیر پاکستان در این مقاله همچنین به نقش تاثیرگذار بحران چهار دهه گذشته افغانستان بر پاکستان و همچنین در مورد فراهم ساختن زمینه مذاکرات صلح افغانستان از سوی کشورش یادآوری کرده و نوشته است که پاکستان پس از مردم افغانستان، بیشترین هزینه این بحران را پرداخته است.
او گفته است که پاکستان در چهار دهه گذشته میزبانی ۴ میلیون پناهجوی افغان را به عهده داشته است و مدعی شده که کشورش در این مدت به مرکز ورود اسلحه و مواد مخدر مبدل شده، مسیر اقتصادی این کشور به هم خورده و جامعه پاکستان را تندرو ساخته است.
آقای خان افزوده که حالا کشورش به نسبت پاکستانی که در دهه شصت و هفتاد میلادی میشناخته در یک مسیر عمیقا ناراحت کننده قرار گرفته است.
نخست وزیر پاکستان در این مقاله واشنگتن‌پست ولی گفته است که جنگ افغانستان دو تجربه را به آنها آموخت: نخست اینکه نشان داد که ما از لحاظ جغرافیایی، فرهنگی و خویشاوندی با افغانستان بسیار نزدیک بوده‌ایم چنانکه رویدادهای این کشور بر وضعیت پاکستان سایه افگنده است و دوم اینکه ما را به این نتیجه رساند که تا زمانی که برادران و خواهران افغان ما در صلح به‌سر نبرند پاکستان هم صلح واقعی را تجربه نخواهد کرد.
نخست وزیر پاکستان در این مقاله نوشته است هنگامی که رئیس جمهور ترامپ در اواخر سال ۲۰۱۸ در نامه‌ای به او خواستار کمک پاکستان مبنی بر رسیدن به یک توافق سیاسی در افغانستان شد، پاکستان هیچ گونه تردیدی در تلاش برای تسهیل چنین برنامه‌ای را نداشت.»و آنرا انجام دادیم چنانکه روند گفتگوهای سخت میان ایالات متحده و طالبان آغاز و در ماه فبروری منتج به امضای توافقنامه میان طرفین شد، توافقنامه‌ای که زیربنای مذاکرات بین‌الافغانی میان دولت افغانستان و طالبان را مساعد کرد.»
عمران خان نوشته است:
راهی‌که برای رسیدن تا اینجا طی کرده ایم آسان نبوده است ، اما این هدف به لطف شجاعت و انعطاف پذیری طرف‌های درگیر مهیا شد، ایالات متحده و متحدانش زمینه تبادل زندانیان بین کابل و طالبان را تسهیل کردند و دولت افغانستان و طالبان به آرزوی صلح مردم افغانستان، پاسخ دادند.
نخست وزیر پاکستان همچنین تاکید کرده است که بنابراین همه طرف‌هائیکه در روند صلح افغانستان سرمایه‌گذاری کرده اند باید در برابر وسوسه تعیین یک جدول زمانی برای بدست آمدن یک نتیجه از این مذاکرات شکیبا باشند. او در عین حال گوشزد کرده است که «خروج شتاب زده بین المللی از افغانستان غیرعاقلانه است». آقای خان گفته است که «ما همچنین باید از این روند در برابر خرابکاران منطقه‌ای که روی تامین صلح در افغانستان سرمایه گذاری نکرده و بی ثباتی در این کشور را برای اهداف ژئوپلیتیک خود مفید می دانند ، محافظت کنیم.»
عمران خان نوشته است که پاکستان به حمایت از مردم افغانستان در تلاش برای دستیابی به یک کشور یکپارچه، مستقل و دارای تمامیت ارضی که در صلح با خود و همسایگانش باشد، ادامه خواهد داد و افزوده است که مذاکرات صلح نباید زیر هیچ نوع فشار خارجی انجام شود. وی ضمن اینکه از طرف های درگیر در جنگ خواسته تا به خشونت‌ها کاهش دهند افزوده همانگونه که «دولت افغانستان طالبان را به عنوان یک واقعیت سیاسی به رسمیت شناخته است، امید می رود که طالبان نیز پیشرفت‌هایی را که افغانستان داشته است، به رسمیت بشناسند».
آقای خان در این مقاله نوشته است که پاکستان نیز مانند آمریکا نمی‌خواهد که افغانستان بار دیگر به پناه‌گاه تروریستان بین‌المللی مبدل شود. وی گفته است که از زمان حملات یازدهم سپتمامبر ۸۰ هزار افراد نظامی و غیر نظامی کشورش جان خود را در راه مبارزه در جنگ موفقانه بزرگ علیه دهشت‌افگنان از دست داده است ولی هنوز از سوی گروه های تروریستی که در داخل افغانستان از خارج تمویل می‌شوند مورد حمله قرار می‌گیرد.
نخست وزیر پاکستان اذعان کرده است که هنوز هم گروه‌های تروریستی خطرآنی در برابر صلح جهانی است و از دولت افغانستان خواسته است تا تدابیری را برای کنترل ساحات خارج از نفوذ خود در جاهائیکه این گروه‌ها علیه مردم افغانستان، نیروهای ایتلاف بین‌المللی مستقر در این کشور و پاکستان برنامه ریزی می‌کنند، روی دست گیرد.
عمران خان نوشته است که پاکستان مانند آمریکا نمی‌خواهد تا تمامی این همه جانفشانی‌ها و سرمایه‌هایی که در جنگ علیه دهشت‌افگنی هزینه شده، به هدر برود. او با ابراز امیدواری اینکه تآمین صلح در افغانستان باعث رشد اقتصادی میان آسیای جنوبی و میانه شود افزوده که این موضوع دلگرم کننده است که ایالات متحده و پاکستان در مورد اهمیت «مفاد صلح» در افغانستان هم‌نظراند.
آقای خان در پایان این مقاله نوشته است که نخستین گام برای تامین صلح در افغانستان در دوحه برداشته شده و ترک این روند به هر بهانه‌ای یک «بیهودگی مطلق» خواهد بود. در حالیکه مذاکرات صلح افغانستان در دوحه قطر ادامه دارد اما با وجود سپری شدن دو هفته از این مذاکرات تا کنون میان هیات‌های مذاکره‌کننده در دو مورد اختلاف نظر وجود دارد. هیات طالبان مبنای فقه حنفی و سند توافقنامه صلح را که این گروه قبلا با آمریکا امضا کرده، در مذاکرات مطرح کرده که با واکنش هیات دولت افغانستان مواجه شده است. در همین حال خشونت‌ها در میدان جنگ میان شورشیان طالبان و نیروهای دولتی جریان دارد.منبع بی بی سی