امسال موضوع مهاجرت به يک بحث جنجالي و داغ بين المللي تبديل شده است. جنگ هاي خانمانسوز در کشورهاي سوريه و عراق و ناامني هاي رو به گسترش در افغانستان و چندين کشور آفريقايي، سبب گرديد که موج از مهاجرين با از دست دادن تمام دارايي هاي خود، به يکي از کشورهاي اروپايي پناه گزين گردند. سيل مهاجرت به اروپا اگرچه در آغاز با استقبال مقامات کشورهاي اروپايي مواجه گرديد؛ اما با افزايش تعداد پناهجويان، دولت هاي اروپايي تحت فشار قرار گرفتند، تا روند مهاجرت به اين کشورها را محدود سازند. اسلام هراسي و احتمال نفوذ شبکه هاي تروريستي در ميان مهاجران و استفاده گروه هاي تروريستي از اين پديده، نگراني هاي جدي را در ميان جوامع اروپايي خلق کرد.

اکنون کشورهاي اروپايي مي خواهند که از يک طرف از ورود پناهجويان در اين کشورها جلوگيري کنند و از طرف ديگر شرايط سخت گيرانه تري را براي پذيرش مهاجران در اروپا در نظر بگيرند. از آنجايي که کشور افغانستان پس از سوريه بيشترين پناهجو را در کشورهاي اروپايي داشته است؛ فشارهايي گوناگون از جانب کشورهاي اروپايي بر حکومت افغانستان بيشتر شده است. سفر هفته پيش رييس جمهور به کشورهاي اروپايي نيز به هدف رسيدن به يک راه حل و يا توافق در زمينه برگشت مهاجران افغانستاني از اروپا صورت گرفته بود که نگراني هاي زيادي را براي مهاجران مقيم اروپا به وجود آورد. 

کشورهاي اروپايي اغلب ديدشان اين است که مهاجران افغانستاني بيشتر مهاجران اقتصادي اند که براي رسيدن به يک زندگي خوبتر راه اروپا را در پيش مي گيرند. از اين رو آنها معتقداند تا با وضع قوانين سخت گيرانه تر مهاجرتي جلوي پذيرش بسياري از مهاجران گرفته شود و اين تعداد پس از طي مراحلي بايد به کشورهاي مبدأ برگردانده شوند. آنها تلاش مي کنند تا در اين زمينه موافقت حکومت افغانستان را نيز جلب کنند.

افغانستان به دليل نيازي که به کمک هاي اروپايي دارد، ترجيح مي دهد تا کمک هاي کشورهاي اروپايي را به خاطر دفاع از منافع مهاجران از دست ندهد. توافق رييس جمهور در باره مذاکرات بيشتر در باره مهاجران افغانستاني نشان مي دهد که حکومت نمي تواند از حقوق مهاجران خودش درکشورهاي خارجي دفاع نمايد. رييس جمهور در جلسه اي که با مهاجران مقيم سويد داشت نيز خاطر نشان کرد که وقتي پاي منافع سي مليون و سي هزار در ميان باشد، ما منافع سي مليون را ترجيح مي دهيم.

در اين ميان آنچه ناديده گرفته مي شود، شرايط شخصي افراد پناهنده در کشورهاي اروپايي است. کشورهاي اروپايي مطابق توافقنامه هاي بين المللي مهاجرت و در نظر داشت همه جنبه هاي انساني اين پديده، بايد موضوع را تحليل و بررسي کرده و در باره آن تصميم بگيرند. تصميم کتله اي در باره مهاجرت، نه با تعهدات بين المللي کشورهاي اروپايي در باره مهاجرين سازگاري دارد و نه از لحاظ انساني قابل توجيه مي باشد. بدون شک نه همه کساني که از کشورهاي سوريه و عراق به اروپا مي روند و نه همه کساني که از افغانستان به عنوان پناهنده راهي اروپا مي شوند، مهاجران اقتصادي هستند. در شرايط فعلي کشور افغانستان به لحاظ ناامني از کشورهاي سوريه و عراق کمي ندارد. و حکومت قادر نيست از جان و مال و حيثيت شهروندان محافظت کند. گروه هاي به نام طالبان و داعش هر روز مناطقي را نا امن مي سازند و تعدادي از مردم بي گناه را مي کشند و هر روز در مسير شاهراه ها به دلايل قومي و مذهبي مردم ملکي را به گروگان مي گيرند، ولايت ها سقوط مي کند و هزاران شهروند کشته، زخمي، آواره و بي خانمان مي شوند. تهديد گروه هاي تروريستي مبني بر پيوستن مردم عادي به اين گروه ها، نگراني هاي شديدي را در ميان شهروندان به وجود آورده است. ترور هدفمندانه کارشناسان، تحليل گران، خبرنگاران و تهديد کردن نويسندگان از سوي اين گروه آيا نمي تواند مهاجرت افراد را در دنياي امن اروپا توجيه کند؟ ايجاد محدوديت شديد در روند پذيرش مهاجران، بدون شک به تيره تر شدن لشکر داعش و ساير گروه هاي تروريستي کمک خواهد کرد.