صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

نقشه راه و آینده مذاکرات صلح

-

در سومين دور نشست هاي چهارجانبه صلح در اسلام آباد، «نقشه راه» براي صلح نهايي شد. نشست هاي چهار جانبه که در آن افغانستان، پاکستان، امريکا و چين شرکت دارند، تقريبا سريع پيش رفته است. نشستهاي گروه هماهنگي چهارجانبه صلح ابتدا در 21 جدي  در اسلام آباد و سپس در 28 جدي در کابل برگزار شد. اينکه در سومين دور اين نشست ها، اعضا توانسته اند بر سر نقشه راه به توافق برسند، گام بزرگي به شمار مي رود.
در اعلاميه پاياني اين نشست آمده است: گروه هماهنگي چهارجانبه، روي نقشه راهي که مراحل روند گفت گوهاي صلح را مشخص مي سازد، به توافق رسيده است. کشورهاي گروه هماهنگي چهارجانبه، توافق کردند که تلاش ها را براي تعيين تاريخ گفت گوهاي مستقيم صلح، ميان نمايندگان حکومت افغانستان و گروه هاي طالبان ادامه دهند. توقع مي رود تا پايان فبروري سال روان ميلادي، تاريخ گفت گوهاي مستقيم تعيين شود.
خوش بيني ها:
شماري از شخصيت هاي سياسي، کشورها و تحليلگران بر اين باور هستند که با شرکت دو قدرت بزرگ دنيا که در قضاياي افغانستان و منطقه دخالت عمده اي دارند، احتمال زيادي مي رود که اين گفتگو ها به نتيجه برسد و در نهايت طالبان مجبور شوند که بر سر ميز مذاکره با دولت افغانستان بنشيند. از جمله عبدالله عبدالله، رئيس اجرايي حکومت افغانستان چند روز پيش گفته بود که اميدوار است، گفتوگوهاي مستقيم با طالبان در شش ماه آينده آغاز شود.
حضور کشورهاي بزرگي که تصور مي شود هم بر پاکستان نفوذ دارند و هم بر افغانستان و هم بر قضاياي منطقه اي و جهاني نفوذ قابل ملاحظه اي  دارند، در اين گفتگوها اميدواري ها براي رسيدن به توافق به منظور آغاز گفتگوهاي صلح ميان دولت افغانستان و طالبان را بيشتر ساخته است.
بدبيني ها:
دولت افغانستان در گفتگوهاي صلح تجربه موفقي نداشته است. اصولا احزاب سياسي و دولت هاي افغانستان در طول نزديک به چهل سال گذشته در باب مذاکره و رسيدن به صلح تجربه موفقي نداشته اند. اما به هر صورت چندين دور تلاش هايي که به هدف آغاز گفتگوهاي صلح برگزار شده است، بدون نتيجه پايان يافته است. طالبان هنوز هم با بدبيني به گفتگوهاي صلح مي نگرند و دولت افغانستان نيز با نااميد يه اين تلاش ها مي بيند. آنچه در اين روزها نيز مي گذرد، نشان مي دهد که طالبان به شدت به حملات خود بر دولت افغانستان افزوده تا امتيازهاي بيشتري بگيرد. مسئله ديگري که دولت افغانستان با آن روبرو است، عدم اجماع داخلي در مورد گفتگوهاي صلح با طالبان است. دولت افغانستان همواره با اين معضل روبرو بوده که نتوانسته در داخل دولت و کشور به اجماعي قوي براي روبرو شدن با طالبان برسد.
شرايط:
دولت افغانستان همواره تاکيد کرده است که طالبان نبايد براي گفتگوهاي صلح پيش شرط داشته باشند. اين بدان معنا است که خود نيز پيش شرطي براي صلح ندارد. اما پيش شرطهايي که دولت افغانستان مطرح مي کند، از تعهد به قانون اساسي گرفته تا حقوق بشري تا دستاوردهاي گذشته همه مطرح هستند. حد اقل مردم افغانستان بدون اين پيش شرط ها نمي توانند با طالبان به گفتگو بنشينند.
طالبان نيز پيش شرط هاي خود را دارند. پيش شرط هايي که براي دولت و مردم افغانستان سخت است تا به آنها تن دهد. از آزادي رهبران آنها گرفته تا خروج نيروهاي خارجي از افغانستان و تا تطبيق قرائت هاي سختگيرانه طالبان از دين همه به نحوي نشستن بر سر ميز مذاکره را سخت و دشوار مي سازد.
نتيجه:
آنچه امروز اهميت دارد، آمادگي ذهني طرف هاي درگير و کشورهاي صاحب نفوذ براي نشستن دور ميز مذاکره است. اين آمادگي در دولت افغانستان به شدت ديده مي شود و اما در طرف طالبان با توجه به مشکلات و دسته بندي هايي که به وجود آمده است با شک و ترديد نگريسته مي شود. کشورهاي صاحب نفوذ بر طالبان و دولت افغانستان نيز سياست هاي پيدا و پنهاني دارند که رسيدن به سياست هاي پنهان آنها سخت است. لذا فقط بايد منتظر آينده بود تا نتيجه اين تلاش ها را ديد.

دیدگاه شما