سازمان عفو بين الملل در گزارش جديد خود آورده است که آمار خشونت عليه غير نظاميان در سال 2015 در افغانستان افزايش يافته است. در اين گزارش آمده است که عامل 70 درصد خشونت ها گروه هاي مخالف مسلح دولت است. قبل از اين، يوناما نيز گزارش خود را در مورد کشته و زخمي شدن غير نظاميان در سال 2015 منتشر نموده بود. براساس گزارش يوناما، در سال 2015 افزايش چهار درصدي خشونت عليه غير نظاميان مواجه مي باشيم. در گزارش يوناما عامل 62 درصد کشته و زخمي شدن غير نظاميان گروه هاي مخالف مسلح دولت خوانده شده بود.
گزارش هاي سال هاي قبل يوناما و سازمان عفو بين الملل نشان مي دهد که هر ساله آمار خشونت عليه نظاميان افزايش يافته است. اين در حالي است که از سال 1389 به اين سو، حکومت افغانستان بي توجه به کشته و زخمي شدن غير نظاميان از سوي گروه هاي مخالف مسلح دولت پروسه صلح را روي دست گرفته است. آيا حکومت افغانستان صلاحيت مصالحه با گروه هاي را دارد که براي سال هاي متمادي از مردم افغانستان قرباني گرفته است؟ در صورت که گروه طالبان به پروسه صلح بپيوندد آيا حکومت افغانستان صلاحيت عفو اعضاي گروه طالبان را دارد؟
گروه طالبان، در دوران حاکميت خود فجايع زيادي را مرتکب شدند. قتل عام شهروندان کشور، تخريب اماکن تاريخي از جمله بوداي باميان، جاي دادن تروريست هاي بين المللي و ... از مسائل است که اين گروه در دوران حاکميت خود انجام دادند.
گروه طالبان در يک و نيم دهه گذشته، مانع تطبيق پروژه هاي عام المنفعه شده‏اند. از اين طريق ضربه بزرگ اقتصادي بر کشور و مردم وارد نموده است. در عين حال، اين گروه سرک ها را نيز تخريب نموده است. شاهراه کابل-قندهار و هرات نمونه بارز آن است. اين سرک در نخستين سال هاي شکل گيري حکومت پسا طالبان اعمار شد. اما، ماين گذاري زير پولچک ها و کنار جاده از سوي گروه طالبان اين شاهراه تخريب گرديده است. در مسير کابل- غزني-قندهار-هرات شايد پلچکي سالم نمانده باشد.
اکنون اين گروه در کنار تخريب سرک ها، پايه هاي برق را نيز هدف قرار مي دهد. در زمستان کنوني، گروه طالبان چند پايه برق را در ولايت بغلان تخريب و منهدم ساخته بود که بر اثر آن نزديک به يک ماه شهروندان کابل در تاريکي به سر مي برد. اين گروه، پايه برق را ولايت قندوز نيز هدف قرار داده بود.
به هر ميزان که صداي صلح از سوي حکومت افغانستان بلندتر شده است، گروه طالبان حملات خود را تشديد بخشيده است و منجر به افزايش کشته و زخمي شدن غير نظاميان شده است. در سال هاي گذشته، گروه طالبان، پايه هاي برق را هدف قرار نمي داد. در سال کنوني که حکومت افغانستان در کنار تلاش هاي داخلي براي کشاندن اين گروه به ميز مذاکره در سطح بين المللي و منطقه نيز تلاش مي کند تا اين گروه را وادار به صلح نمايد، اين گروه پروژه هاي عام المنفعه را هدف قرار مي دهد و خشونت بيشتر عليه مردم افغانستان به خرج مي دهد. همه اين موارد، اين پرسش را مطرح مي کند که آيا حکومت افغانستان صلاحيت مصالحه با اين گروه را دارد. گروهي که براي سال هاي متمادي به مردم افغانستان درد و رنج داده است. گروهي که هر روزه، جان عزيزان مردم را مي گيرد. گروهي به اطفال و کهن سالان رحم نمي کند. تفاوت ميان نظاميان و غير نظاميان نمي گذارد.
پرسش در مورد صلاحيت گفتگو با گروه طالبان يک امر جدي است. زيرا، در فرداي مصالحه ممکن است جنجال ها بيشتر گردد و مردم افغانستان خواهان محاکمه شدن عاملان کشتار ها يک و نيم دهه گذشته گردد. مردم افغانستان اگر چه از جنگ خسته شده‏اند و قرباني زيادي در اين راه پرداخته‏اند اما اين به معني اين نيست که بي تفاوت به ديدگاه مردم با دشمنان آن ها صلح و مذاکره نمايم.