صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

آمادگی سه جانبه؛ آیا دولت افغانستان آماده است؟

-

با تحولاتي که اتفاق افتاده و يا در حال اتفاق افتادن است، ماه مارچ، ماهي پر از رويدادهاي مهم خواهد بود. در چهارمين نشست گفتگوهاي چهار جانبه، هفته اول ماه مارچ، زمان آغاز گفتگوهاي رو در روي صلح ميان نمايندگان دولت افغانستان و گروه طالبان ياد شده بود. در وسط هفته، لوي درستيز ارتش چين در سفري به کابل، با رئيس جمهوري و مشاور امنيت ملي او درباره همکاريهاي نظامي چين با افغانستان ديدار و گفتوگو کرده است. هر چند او از کمک هفتاد ميليون يورويي چين به افغانستان خبر داد، اما حضور او در افغانستان، با پروسه صلح که اکنون با رهبري گروه چهار جانبه برگزار خواهد شد، ارتباط مستقيمي دارد.
ديروز نيز، جنرال راحيل شريف، رئيس ستاد ارتش پاکستان در يک سفر از قبل اعلام ناشده، به بهانه شرکت در مراسم معرفي قرمانده جديد نيروهاي بين المللي در افغانستان، وارد کابل شد و با رئيس جمهوري افغانستان ديدار و گفتگو کرد.
جنرال نيکولسن، به تازگى ازسوى مجلس سناى امريکا بعنوان قوماندان ماموريت حمايت قاطع ونيروهاى امريکا در افغانستان تائيد گرديد و اين جنرال چهارستاره امريکايى، ديروز رسما در مراسم ويژه اى  معرفى شد و آغاز به کار کرد. مهمترين کار نيکولسن با شروع گفتگوهاي مستقيم صلح آغاز خواهد شد.
بدين ترتيب، سه جانب گروه چهار جانبه آمادگي خود را براي آغاز گفتگوهاي مستقيم ميان نمايندگان افغانستان و طالبان نشان داده اند. چين، امريکا و پاکستان حضور و جديت خود را نشان داده اند. اما آنچه باقي مي ماند، دولت افغانستان و طالبان است. دولت افغانستان، هيچ تکاني به خود نداده است. استانکزي به عنوان فرد مورد حمايت رئيس جمهوري همچنان به عنوان سرپرست ايفاي وظيفه مي کند. رياست امنيت ملي نيز با يک سرپرست ديگر کار مي کند و وزارت داخله نيز سرنوشت مشابهي دارد. هيچ نشانه اي مبني بر بهبودي در وضعيت دولت در قبال مسايل امنيتي به چشم نمي خورد. سياست نظامي و امنيتي دولت با هيچ معيار و استندرد قابل قبولي برابر نيست. سراسر بلاتکليفي و عدم هماهنگي و تشتت و بي برنامگي به چشم مي خورد. شوراي عالي صلح نيز که به تازگي با افراد جديدي معرفي شده به کار آغاز کرده است، نيز مطمينا نه برنامه اي خواهد داشت و نه راهکاري براي رسيدن به صلح.
و از سوي ديگر، طالبان، نيز  تا هنوز تصميم نهايي خود را اعلام نکرده اند. طالبان که بعد از مرگ ملا عمر به دسته هاي گوناگوني تقسيم شده اند و هر کدام تا مرز جنگ و خونريزي با گروه ديگري پيش رفته اند، يک طرف مذاکره مستقيم خواهد بود.
در چنين وضعيتي، حتا اگر با فشار و ميانجي گري هاي منطقه اي و بين المللي، مذاکرات مستقيم ميان نمايندگان دولت افغانستان و گروه طالبان برگزار شود، چه انتظاري مي توان از آن داشت؟
حکومت افغانستان بايد پيش از هر اقدامي، به شکل و شمايل خود نگاهي بياندازد. با چنين وضعيتي رفتن در پاي ميز مذاکره، چه دستاوردي مي تواند براي افغانستان داشته باشد.
فرض کنيم که گفتگوهاي صلح آغاز شود، و حکومت درگير در معرفي و راي اعتماد گرفتن به وزراي خود باشد و وزرا نيز مصروف چانه زني با وکلا، وکلا نيز مصروف چانه زني براي گرفتن امتيازات بيشتر و ....
دولت افغانستان  بايد عملا آمادگي خود را براي نشستن بر ميز مذاکره نشان دهد. و گرنه راهي جز امتياز دادن به طالبان نخواهد داشت.
تا کنون برنامه هاي متعددي براي رسيدن به صلح در افغانستان و منطقه به آزمايش گرفته شده تا طالبان را با دولت افغانستان رو در رو بنشانند و جنگ در افغانستان خاتمه يابد، اما همه آنها به شکست مواجه شده اند. همه تدابير حکومت حامد کرزي براي صلح با طالبان نقش بر آب شد. هيچ دستاوردي از آن همه هزينه و تلاش و امتياز دادن، جز تقويت طالبان و گسترش حوزه نفوذ طالبان از جنوب به شمال نداشته است. بدبيني ها به برنامه هاي صلح از جانب حکومت حامد کرزي، بي مورد نبوده و همان گونه که انتظار مي رفت، سياست هاي بي پشتوانه دولت گذشته، طالبان شکست خورده را به قوي ترين نيرو در مقابل دولت افغانستان و حاميان بين المللي اش مبدل ساخت. اکنون نيز اگر کار به همين منوال پيش برود، اميدي به رسيدن به صلح و ثبات پايدار نمي توان داشت.

دیدگاه شما