فساد اداري يکي از خصيصه هاي دولت هاي گذشته و کنوني افغانستان است. از بزرگترين پرونده هاي تاريخ محاکم افغانستان، پرونده هاي فساد اداري است که به عنوان نمونه به دوسيه کابل بانک مي توان اشاره کرد. از بزرگترين ادعاها و اتهام ها در تاريخ افغانستان نيز مي توان به اتهام هاي فساد اداري اشاره کرد. اختلاس به نام هاي مکاتب خيالي و عساکر خيالي و کلينيک هاي خيالي صدها ميليون دالر را شامل مي شود. به هر صورت ميلياردها دالر کمک هاي بين المللي به افغانستان جز توسط فساد اداري شايع در ادارات دولتي و غير دولتي افغانستان نمي تواند چنين در بازسازي کشور بي تاثير باشد.
دولت افغانستان تلاش کرده است تا با فساد اداري در کشور مبارزه کند، اما اين مبارزه بي تاثير و ناکام بوده است. ابزارهايي که  دولت افغانستان با توسل به آن ها خواسته به مبارزه با فساد اداري برود، يکي از راه هايي که دولت افغانستان با توسل به آن سعي کرده جلو فساد اداري را در افغانستان بگيرد، کنترول بر قراردادها است. مثلا در خبري که به تاريخ 22 جوزاي امسال در آژانس خبر باختر به نشر رسيد، آمده است که «شش ميليارد افغاني صرفه جويي در127 قرارداد، دست آورد کميته تدارکات ملي مي باشد». اما آيا چنين روشهايي در مبارزه با فساد اداري کارآمد است؟ چنين خبرهايي از سوي دولتمردان بسيار زياد نشر شده اند تا جوابي باشد بر ذهن ناآرام افکار عمومي در افغانستان.  اما آيا با چنين روشهايي مي شود با فساد اداري مبارزه کرد؟ آيا با انحصار قراردادها از طريق کميته ملي تدارکات که از سوي رياست جمهوري اداره مي شود، مي توان از فساد اداري جلوگيري کرد؟
فساد اداري در افغانستان چنان در ادارات دولتي و غير دولتي و در کل، در زندگي اجتماعي و سياسي مردم افغانستان رخنه کرده است که با چنين کارهايي بعيد است از حجم و ميزان آن کم شود. از کوچکترين تا بزرگترين ادارات دولتي افغانستان از فساد اداري رنج مي برند. بدتر از همه اينکه، مردم نيز به اين وضع تن در داده اند. حالا ديگر همان اندازه که رشوت گرفتن سهل شده، رشوه دادن نيز تبديل به عادت مردم شده است. تا زماني که مردم از حکومت نااميد نشوند، رشوت دادن براي شان عادت نمي شود. زماني که مردم از دولت و دولتمردان نااميد شدند، رشوت دادن براي شان عادي مي شود و تن به رشوت دادن مي دهند.
دولت افغانستان قبل از هر چيزي بايد وضعيت خود را بررسي کند. چه اندازه ادارات موازي وجود دارد؟ چه اندازه وزارت خانه هايي که هيچ نيازي به بودنشان نيست؟ هستند اداراتي که هيچ نيازي به بودنشان نيست. صدها مشاور که در رياست جمهوري و رياست اجرائيه و وزارت خانه ها و ادارات و کميسيون ها معاشات گزاف مي گيرند، چه موثريتي در  دولت دارند؟ ده ها کميسيون و کميته که با پول دولت موظف شده اند، چه دستاوردي داشته اند؟ ده ها تن از کساني که متهم به بي کفايتي و فساد هستند چرا بدون هيچ بازخواستي به پست هاي ديگر معرفي مي شوند؟ چرا ادارات دولتي پر است از نزديکان و بستگان مقامات؟ چرا قراردادها به نزديکان و بستگان مقامات داده مي شود؟
اولين نشانه فساد اداري، شعاردادن است. شعار دادن باعث مي شود تا مردم به شعاردهنده اعتماد کند، و او بتواند به پست ها و مقامات و دارايي هاي عامه دسترسي پيدا نمايد. دولتمردان افغانستان، خوب است در آستانه پايان سال و حلول سال جديد خورشيدي، کارنامه خود را در محک بگذارند و براي پايان دادن به فساد اداري گسترده برنامه اي جامع و عملي طرح و اجرا نمايند. مبارزه با فساد مي تواند اولين گام براي موفقيت اين دولت باشد. گام هاي بعدي به مرور محکم تر گذاشته خواهد شد.