صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

چشم انداز نامعلوم صلح

-

پس از پايان دور چهارم نشست چهار جانبه صلح، گفته مي شد که مذاکرات مستقيم با نمايندگان گروه هاي مسلح در نيمه ماه مارچ برگزار خواهد شد؛ اما موضع گيري شديد طالبان در برابر گفتگوهاي صلح، آبي سردي روي حرارت به وجود آمده در باره صلح انداخت و در عمل اين پروسه را به بن بست کشاند.
طالبان براي آغاز گفتگوها پيش شرط هاي غير قابل قبولي ارايه داد که در واقع به معناي رد گفتگوهاي صلح تعبير گرديد. وزارت خارجه افغانستان نيز اعتراف کرد که گفتگوهاي صلح به بن بست رسيده است. اما ديروز مشاور امنيتي نخست وزير پاکستان اظهار داشته است که ممکن است تا پايان ماه اپريل مذاکرات صلح با شرکت نمايندگان مخالفان دوباره از سر گرفته شود. اين در حالي است که نمايندگان با صلاحيت حزب اسلامي حکمتيار نزديک به دو هفته است که در کابل به سر مي برند و تا هنوز چندين بار با حکومت افغانستان نشست داشته اند. حزب اسلامي گلبدين حکمتيار که پيش از اين خروج نيروهاي خارجي را به عنوان پيش شرط صلح اعلام کرده بود، اکنون مي گويد که خروج نيروهاي خارجي از افغانستان را به عنوان يک هدف در نظر دارد و اکنون بدون کدام پيش شرط با حکومت افغانستان وارد مذاکره شده است، که يک گام مثبت به سوي توافق به شمار مي آيد.
از طرف ديگر گروه طالبان که پس از مرگ ملاعمر به دو گروه تقسيم شده بودند، در هفته گذشته اعلام کرد که پسر و برادر ملاعمر به ملا منصور بيعت کرده است. اين مسأله مي تواند دو بعد مثبت و منفي داشته باشد. از يک نگاه شايد اين مسأله سبب شود تا طالبان از يک آدرس بتواند در مذاکرات شرکت کند. اين امر بدون ترديد روند مذاکرات صلح با طالبان را آسان تر مي سازد. اما از سوي ديگر اين مسأله مي تواند پيام بدي براي حکومت و مردم افغانستان باشد. اين اتحاد نشان مي دهد که طالبان در سال پيشرو منسجم تر در برابر حکومت خواهد جنگيد. تحرکات طالبان نيز نشان مي دهد که طالبان بيشتر براي جنگ آمادگي مي گيرد تا براي صلح.
اظهارات سرتاج عزيز مي تواند نشانه خوبي براي شروع مذاکرات باشد. به هرحال اين يک واقعيت است که کليد حل مشکل افغانستان به دست پاکستان و متحدان آن است. اگر پاکستان بخصوص بخواهد صلح درافغانستان برقرار شود، دامنه ناامني ها به ميزان زيادي از اين کشور برچيده مي شود.
صلح با حزب اسلامي گرچند با بزرگنمايي از سوي دولت دنبال مي شود؛ اما اين مذاکرات تأثير چنداني بر روحيه و زندگي مردم افغانستان ندارد. بسياري از اعضاي ارشد حزب اسلامي هم اکنون در حکومت شريک هستند و برخي از آنها در انتخابات رياست جمهوري خود را کانديد کرده بودند و در عمل از تمام امکانات و فرصت هاي دولتي به نفع خود استفاده مي کنند. اضافه بر آن براي گروهي که در سال هاي اخير از عرصه هاي نظامي و سياسي فاصله داشته، سهيم شدن در قدرت يک فرصت به حساب مي آيد. در گذشته افغانستان بيشتر از سوي طالبان در معرض تهديد قرار گرفته و مردم از سوي طالبان در مناطق مختلف، شاهراه ها و شهرها کشته و زخمي مي شدند، نه حزب اسلامي. به همين خاطر اگرچه پيوستن حزب اسلامي را به دولت يک گام نيک و مثبت تلقي مي کنند، اما آن را در راستاي صلح و تأمين امنيت چندان مؤثر نمي دانند. گروه اصلي که هم به صورت افراطي به ويراني افغانستان تلاش دارد و شهروندان ملکي و نظامي را بيرحمانه به قتل مي رساند، گروه طالبان است. بنابراين صلح با اين گروه مي تواند تا حدي زيادي بر امنيت مناطق و ولايات کشور تأثير بگذارد؛ در صورتي که صلح با اين گروه، صلح با تمام بدنه طالبان باشد. يعني نيروهاي جنگي طالبان نيز همراه با رهبران شان از جنگ دست بکشند؛ نه اين که رهبران طالبان در ساختار دولت سهم عمده را نصيب گردند، اما نيروهاي جنگي شان با نام و عنوان ديگر وارد کارو زار نظامي شوند و آتش جنگ را شعله ور نگه دارند.

دیدگاه شما