رهگذري ديروز (هشت ثور) به طنز مي گفت که ماه ثور ماه تاريخ ساز براي افغانستان است. در اين ماه حزب دموکراتيک خلق در سال 1357 به پيروزي رسيد و در همين ماه احزاب مجاهدين در سال 1371 به پيروزي رسيدند و  حکومت حزب خلق را شکست دادند. بيست و چهار سال بعد از پيروزي گروه هاي مجاهدين، افغانستان تجربه هاي متفاوتي را گذرانده است. در اين سالها، افغانستان حکومت مجاهدين را آزموده است و طالبان با شکست دادن مجاهدين سالهايي چند، بر افغانستان حکم راندند و سرانجام با دخالت نيروهاي بين المللي و حضور نظامي غرب در افغانستان حکمومت را واگذاشتند و خود به کوه و صحرا فرار کردند و در تلاش براي بازيابي دوباره حکومت سالها جنگيدند. افغانستان در اين سالهاي سخت بارها ويران شده است و مردمش مرگ، مجروحيت، آوارگي و... را هر روزه تجربه کرده اند. سقوط طالبان براي مردم افغانستان به راستي جشن و سرور بود. دموکراسي با همه بدي هاي و کجي ها و ناراستي هايي که در افغانستان داشت، بهترين نوع حکومتي بوده که تا کنون مردم افغانستان در حيات سياسي و اجتماعي خود ديده اند.
پس از يک دهه از سقوط حکومت طالبان، اکنون باز تاريخ به نوعي برگشته و در حال تکرار شدن است. طالبان در دروازه هاي شهرهاي بزرگ افغانستان رسيده اند و نفوذي هايشان در شهرها زندگي مردم را تهديد مي کنند، شهرها و ولسوالي هاي يکي پس ديگري سقوط مي کنند و دولتمردان غرق در راس حکومتي نشسته اند که غرق در فساد اداري و ناکارآمدي است. حکومت هاي گذشته در افغانستان، کاري براي مبارزه با طالبان انجام نداده اند. طالبان فراري، حالا به قدرتي قابل اعتنا در معادلات صلح و جنگ افغانستان مبدل شده اند. حکومت سالها به بهانه صلح با طالبان، به اين گروه باج داده است و امان نامه هاي کميسيون هاي مختلف دولتي طالبان را معاف از هر گونه مجازات ساخته است. طالباني که به زندان رفته بودند نيز به وساطت حاميان خود در دولت و با دريافت بخشش نامه هايي متنوع، دوباره به ميدان هاي نبرد برگشته اند و اين بار جدي تر از گشته با دولت و مردم مي جنگند.
دولت هاي افغانستان در اين سالها در دور باطل صلح و جنگ دست و پا زده اند و هرگز از اين دايره بيرون خزيده نتوانسته اند. صلحي به تمام معنا خيالي، با موجوداتي که هيچ تصور واضحي از آنها در ذهن مردم وجود نداشته است. شرمساري از مذاکره يک رئيس جمهور با يک دوکاندار که به نام طالب به کامل آمده و ده ها هزار دالر را رشوت دريافت کرده بود، و دهها مورد ديگر که به طنز شبيه بود تا به واقعيت نتوانست دولت افغانستان را از ادامه درخواست هاي مکرر صلح با طالبان بازدارد.
با همه اينها، اين ماه ثور از يک سو براي دولت افغانستان ماهي خونبار و فاجعه بار بوده است. دهها نيروي امنيتي  و افراد غير نظامي در يک عمليات انتحاري طالبان کشته شدند. شايد اين موضوع تلنگري بود بر دولت افغانستان و تغيير موضع کاخ رياست جمهوري که از صلح خواهي و باج دادن به طالبان بگذرد و راه جنگ را در پيش بگيرد. دولت موضع خود را تغيير داده است. البته تا هنوز فقط در حالت شعار قرار دارد و دولتمردان شعار جنگ سر داده اند. اما اگر اين شعارها همراه با عمل باشد و دولت به راستي راه جنگ با طالبان را در پيش بگيرد، مطمينا اين ماه ثور نيز براي مردم افغانستان سرنوشت ساز خواهد بود.
البته دولت در اين مبارزه بايد در قدم اول به مبارزه با دشمناني بپردازد که درون نظام رخنه کرده اند و باعث تقويت طالبان مي شوند، کساني که گفته مي شود سبب شده اند تا طالبان چنان قوي شوند. کساني که به هر نحوي به دشمنان حکومت کمک مي کنند.