واکنش طالبان نسبت به تصميمات اخير رياست جمهوري، نشان از اين امر داشت که حکومت نسبت به تصميم خود در مورد مبارزه با طالبان جدي است. طالبان به تصميم حکومت نسبت به اعدام کساني که در قتل و کشتار مردم بي گناه دست دارند، واکنش نشان داده و حکومت را تهديد کرده است که در صورت اقدام به اين کار بايد منتظر تبعات آن باشد. در عين حال مقامات مي گويند که پرونده هاي محکومين به اعدام بازبيني مي شوند. مقامات امنيتي در بعضي از ولايات نظير کندز نيز مي گويند که وضعيت تهاجمي به خود گرفته اند و از اين پس عليه طالبان هيچ گونه اهمال و تساهلي نخواهند داشت.
آنچه بايد در آن تامل داشت اين است که جنگ در افغانستان تا کنون تابع يک استراتيژي منظم و خاص که اهداف واضح را با راهکارهاي روشن دنبال کند نبوده است. بدين جهت  است که نه صلح را در قالب مشخصي مي توان ارزيابي کرد و نه جنگ را. هنوز از سخنراني هاي داغ و تند مقاماتي که مسئول پروسه انتقال مسئوليت هاي امنيتي از نيروهاي خارجي به نيروهاي افغان بودند، سالهاي چندي نگذشته است. مسئولين و مقامات کشور در آن زمان از وضعيت عالي نيروهاي افغان و از توانايي ها و قابليت هاي اين نيروها داد سخن مي زدند و مدعي بودند که در صورت خروج نيروهاي بين المللي، نيروهاي افغان توانايي مهار هر نوع بحران و ناامني را خواهند داشت. در حالي که بعد از خروج اولين گروه از نيروهاي خارجي از افغانستان واضح بود که توانايي هاي نيروهاي دولت افغانستان در مقابله با بحران ها، به اندازه اي نيست که بتواند بر همه آنها فايق آيد. گسترش جنگ از شمال به جنوب، سقوط شماري ولسوالي ها و حتا در خطر قرار گرفتن ولايات، بخش هايي از عواقب اين خروج بوده است.
در عين حال، از سخنراني ها و بيانيه هاي مقامات دولت پيشين که از آزادي زندانيان طالبان دفاع مي کردند و براي آن طرح و برنامه مي ريختند و فرماندهان طالبان يکي پس از ديگري به عناوين مختلف از زندان هاي کشور رها مي شدند و امان نامه مي گرفتند، مدت زمان زيادي نگذشته است. حتا رهايي زندانيان مهم طالبان به عنوان يکي از راه ها براي تشويق طالبان به حاضر شدن بر ميز مذاکره نيز استفاده شده است. در تمام حالات به هشدارها، انتقادات و درخواست هاي مردم نسبت به اين رفتارها و کجروي ها بي توجهي صورت گرفته است.
تغيير رويکرد مبارزه با طالبان نيز نيازمند يک استراتيژي منظم و عملي است. بيانيه هاي داغ همان اندازه که براي مقاطع موقتي به کار مي آيند در آينده و دراز مدت خطرناک هستند. دولت افغانستان نياز دارد تا به صورت اساسي به برنامه هاي و طرح و پلانهاي جنگي اش بنگرد. استراتيژي امنيتي و جنگي دولت بايد مورد بازبيني قرار گيرد. بازبيني استراتيژي امنيتي و جنگي دولت در مقابله با عوامل ناامني، توسط افراد خبير ودلسوز اين فرصت را به وجود خواهد آورد که ضعف ها و کاستي ها آشکار شده و از از ادامه رفتن به سوي  راه هايي که تا کنون افغانستان را به ناامني سوق داده بود، جلوگيري شود.
سياست دولت در مبارزه با عوامل ناامني، علاوه بر شدت در ميدان هاي جنگ و برخورد شديد با دشمنان، به اصلاح کاستي هاي در درون نظام و از جمله ختم سرپرستي ها و ناکارآمدي ادارات و افراد نيز اقدام کند. نمي توان با اصرار بر اداره ادارات امنيتي کشور توسط سرپرست ها براي ماه هاي متوالي از شدت عليه دشمنان کشور سخن گفت و نمي شود از اداراتي که در مديريت خود با ضعف هاي جدي روبرو هستند، توقع پيشبرد برنامه ها و استراتيژي جنگ را داشت.