براي سال ‎هاي متمادي است که افغانستان جزئي بزرگترين توليد کننده مواد مخدر به حساب مي آيد. توليد مواد مخدر ضربه ‎هاي سنگين بر صحت شهروندان، اقتصاد کشور و ثبات سياسي وارد نموده است. با اين حال، تلاش هاي جامعه جهاني و حکومت افغانستان منجر به کاهش توليد مواد مخدر در افغانستان نشده است.
در دوره حاکميت رئيس جمهور کرزي، کشور هاي کمک کننده به افغانستان از مجراهاي مختلف تلاش ورزيد تا توليد ترياک در افغانستان را کاهش دهد. بريتانيا با توزيع پول به دهقانان تلاش نمود آن ‎ها را تشويق نمايد که از کشت مواد مخدر دست بکشد. تحقيقات اما، نشان داد که دهقانان از پول دريافتي براي کشت بيشتر ترياک استفاده نموده است. در واقع، آمار کشت ترياک در افغانستان افزايش يافت و تحقيقات نشان داد که دهقانان از پول هاي دريافتي به منظور کشت بيشتر ترياک استفاده نموده است. در قدم بعدي، بريتانيا سمپاشي بر مزارع کشت ترياک را روي دست گرفت. سمپاشي منجر به از بين بردن مزارع زيادي کشت ترياک شد. در آن سال، آمار توليد ترياک کاهش يافت. اما، کاهش آمار توليد ترياک مقطعي بود.
در اين ميان برخورد و مواجهه حکومت مرکزي با صاحبات مزارع کشت ترياک قابل تأمل است. حکومت به صورت نمايشي هر ساله مزارع را که ترياک کشت مي کند، حمله مي کند. اما، در از بين بردن کشت ترياک به صورت گزينشي عمل نمي نمايد. به عبارت ديگر، مزارع را که صاحبان آن ‎ها از نفوذي کمتري برخوردار است و با هيچ مقام حکومتي و فرماندهان پليس ارتباط ندارد، ويران مي کند و مزارع را که صاحبان آن ها در حکومت نفوذ دارد و با فرماندهان پليس در ارتباط است دست نخورده مي گذارد. اين برخورد گزينشي اما، يکبار صورت نگرفته است بلکه هر ساله تکرار مي شود. بنابراين، مي توان گفت که فساد حاکم بر بدنه حکومت منجر مي شود که توليد ترياک در کشور کاهش نيابد و مبارزه با آن با صرف ميليارد ها دالر ره به جايي نبرد. بنابراين، اساسي ترين مسئله در مبارزه با کشت و قاچاق مواد مخدر مبارزه با فساد مي باشد.
در بسياري از مناطق که ترياک کشت مي شود گروه هاي مخالف مسلح دولت همانند گروه طالبان نفوذ چشمگيري دارد. تحقيقات نشان مي دهد که در هر منطقه که گروه طالبان تسلط دارد در آن منطقه کشت ترياک به عنوان يک گزينه برتر تبديل مي شود. زيرا، طالبان هم تشويق کننده است و هم امنيت منطقه را مي گيرد و هم فرصت فروش آن را فراهم مي کند. طالبان از آن جهت مشوق کشت ترياک است که سالانه ميليارد ها دالر سود مي برد. براساس تحقيقات صورت گرفته گروه طالبان در حدود 40 درصد منابع مالي خود را از مجراي کشت، قاچاق و فروش مواد مخدر تأمين مي کند. از اين جهت، بايد گفت که مبارزه براي کاهش توليد مواد مخدر ضرورت به مبارزه با گروه طالبان است. به عبارت ديگر، مبارزه با گروه طالبان نسبت به مبارزه با کشت ترياک اولويت دارد. بنابراين، گروه طالبان نقش برجسته در توليد و معتاد نمودن شهروندان کشور دارد. اين مسائل بايد حکومت را وادار نمايد که گروه طالبان را به عنوان دشمن شماره يک تعريف نمايد. ‎
در وضعيت کنوني حکومت سردرگم است. نمي داند براي کاهش توليد و قاچاق مواد مخدر چکار کند. نخبگان سياسي خوب مي داند که بدون سرکوب گروه طالبان و نابودسازي آن ‎ها قادر به کاهش توليد مواد مخدر نيست. اما، براي نابود گروه طالبان اراده سياسي ندارد. اولويت هاي حکومت در کاهش توليد مواد مخدر مشخص نيست. اين نشان از سردرگمي حکومت در مواجه با کشت و قاچاق مواد مخدر را نشان مي دهد. حکومت مرکزي که زعفران را به عنوان مهمترين گزينه بديل براي کشت ترياک معرفي مي نمايد، قادر به بازاريابي آن در بازار جهاني نبوده است. بنابراين، در سرگمي کنوني، اميد به کاهش معتادين در کشور يک امر توخالي است. اشرف غني، رئيس جمهور اگر براي کاهش مواد مخدر و کاهش کشت و قاچاق مواد مخدر مصمم است بايد با فساد مبارزه جدي نموده و گروه طالبان را به صورت جدي سرکوب نمايد. مکانيسم هاي حقوقي تعريف نمايد که برمبناي آن کشت و فروش مواد مخدر به صورت آزاد هزينه هاي سنگين داشته باشد و هيچ شهروند کشور جرئت نکند که به کشت و فروش قاچاق مواد مخدر دست بزند.