صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

ضرورت بازنگري جدي در نحوه مصرف کمک ها

-

نشست وزراي خارجه ناتو در بروکسل براي افغانستان مهم مي باشد. افغانستاني که امروزه داراي حکومت ضعيف، نيمه مشروع و نامنسجم بوده و مردم آن از فساد، ناامني، فقر و بيکاري به ستوه آمده اند. حکومت افغانستان در نبود منابع و امکانات ملي و مشکلات متعدد سياسي، امنيتي و اقتصادي، سخت نيازمند دوام کمک هاي خارجي به اين کشور است. هرچند جامعه جهاني همواره دوام کمک هاي خود را به مبارزه جدي و صادقانه حکومت افغانستان با فساد اداري، تحکيم ارزش هاي دموکراسي و ايجاد حکومتداري خوب و قابل قبول منوط کرده اند؛ اما تا هنوز هيچ يک از شرايط فوق ازسوي حکومت افغانستان تحقق پيدا نکرده است. با وجود شعارهاي بيشماري که در راستاي مبارزه با فساد داده شده است؛ حتا يک گام عملي و جدي در اين زمينه از سوي حکومت برداشته نشده و کوچکترين دستاوردي در اين عرصه نداشته است.
ايجاد کميسيون هاي متعدد و هزينه بر، جز اين که بر پيچيدگي مسأله فساد افزود و مبارزه با اين پديده را دشوارتر کرد، دستآمد ملموس و مؤثري براي کاهش فساد نداشت. با اين حال حکومت ناچار است که درهمه کنفرانس هاي بين المللي از تعهد خود براي مبارزه فساد ياد آور شود و از جامعه جهاني نيز خواهان کمک و همکاري در اين زمينه گردد.
کشورهاي بزرگ کمک کننده در افغانستان با اطلاع کامل از وضعيت نابسامان افغانستان، ناچار است که کمک هاي شان را به افغانستان ادامه دهند؛ زيرا رها کردن افغانستان به چنگ گروه هاي تروريستي باردگر اين کشور را به لانه تروريستان بين المللي تبديل مي کند که در آن صورت براي امنيت منطقه و جهان يک منبع تهديد به شمار خواهد آمد. جامعه جهاني مجبور است عليرغم همه ضعف ها و ناتواني ها از وضعيت موجود در کشور حمايت کرده و اجازه ندهد که اوضاع اين کشور از اين هم وخيم تر گردد.
از طرف ديگر جامعه جهاني درست است که ميلياردها دالر را در سال هاي گذشته به افغانستان کمک کرده است؛ اما اين کمک ها از سوي خود اين کشورها بي مورد به مصرف رسيده و چه بسا حيف و ميل شده است. جامعه جهاني در تعميق و گسترش فساد و هدر رفتن کمک ها در افغانستان نقش اساسي داشته است. کشورهاي کمک کننده و بخصوص اعضاي ناتو در به وجود آمدن وضعيت موجود بي تقصير نيستند. عملکرد ضعيف و سياست هاي ناهماهنگ آنها سبب شد تاحجم وسيعي از کمک هاي بين المللي در امورات زيربنايي به مصرف نرسد و کمک ها اغلب در  نيازمندي هاي روزمره و امورات غيرضروري هدر داده شود.
اگر جامعه جهاني از ابتداء يک طرح جامع و همه جانبه بازسازي را با توجه به شرايط و مقتضيات افغانستان، تهيه مي کردند و مطابق آن پاليسي هاي خود را به پيش مي بردند، افغانستان پس از چهارده سال، يک باره در تنگناهاي فقر و بيکاري و مشکلات بودجوي گرفتار نمي آمد. اگر جامعه جهاني سياست واحد و منسجمي را براي مبارزه با تروريسم در پيش مي گرفتند و يک تعريف جامع از تروريسم ارايه مي دادند؛ دامنه ناامني امروز سراسر افغانستان را در برنمي گرفت و آتش جنگ در همه قريه ها و  ولسوالي ها شعله ور نمي شد. در پديد آمدن وضعيت فعلي تنها حکومت افغانستان مقصر نيست؛ بلکه جامعه جهاني خود سهم اصلي و محوري را در اين زمينه داشته است. به اين خاطر جامعه جهاني نمي تواند خود را از معضلات و نابساماني هاي افغانستان به دور نگه دارد و تمامي کوتاهي ها را به حکومت افغانستان نسبت دهد.
به هر حال تعهد دوامدار اعضاي ناتو مي تواند اين اميدواري را تقويت کند که افغانستان همچنان از حمايت جامعه جهاني برخوردار است. افغانستان همچنان فرصت دارد تا در سايه کمک ها و حمايت هاي جامعه جهاني، گذشته را جبران کرده و گامهاي اساسي مهمي را براي پيشرفت و توسعه اقتصادي، مبارزه با فساد و ايجاد حکومتداري خوب و سالم بر دارد. افغانستان هم بايد بداند که کمک هاي بين المللي دايمي نيست و روزي اين کمک ها قطع خواهدشد؛ بنابراين نياز است تا در چگونگي مصرف کمک ها نهايت دقت صورت بگيرد.

دیدگاه شما