مدتي است که بغلان در آتش جنگ مي سوزد و پايگاه هاي نيروهاي دولتي و محلي يکي پس از ديگر در محاصره نيروهاي طالبان قرار مي گيرند. در عين حال، تلاش هايي براي نا امن سازي ولايت هاي ديگر از جمله باميان نيز ديده شده است. بغلان در گذشته نيز از مشکلات امنيتي شديدي رنج مي برد و اکنون باري ديگر در کانون توجه حملات طالبان قرار گرفته است. توافق نامه دند غوري با طالبان، نشان داد که اين تفاهم نامه يک حربه براي تقويت طالبان بوده و به هيچ صورت تضميني براي صلح وجود نداشته است. وضعيت بغلان در امروز نبايد را بايد از مدتها پيش مطالعه کرد. زماني که دولت در نبود يک استراتيژي منظم براي جنگ و صلح با فرستادن هيئتي به تفاهم نامه دند غوري تن داد و طالبان به راحتي مکاني امن براي خود مهيا ساختند و از همان جا عليه کندز نقشه کشيدند و از همان جا عليه نيروهاي دولتي در بغلان اقدام کردند و شايد از همين جا باميان را تهديد  مي کنند.
ناديده گرفتن نشانه هاي خطر در شمال افغانستان که در سال هاي گذشته اتفاق افتاد، سر انجام شمال کشور را تا مرز سقوط ولايت کندز پيش برد. اکنون نشانه هاي ناامني در ولايات مرکزي افغانستان نيز نبايد ناديده گرفته شود. ولايت ارزگان سالهاي متمادي است که در خطر قرار دارد و در ماه هاي اخير از حملات طالبان به شدت رنج مي برد. ولايت ارزگان با دايکندي هم مرز، و باميان با بغلان هم مرز هستند، بدين ترتيب هر دو ولايت امن کشور در خطر نفوذ ناامني از سوي ولايت هاي نزديک شان قرار دارند.
اميدواري به صلح سراسري در افغانستان در آينده اي نزديک وجود ندارد. هر چند توافق نامه صلح با حزب اسلامي به رهبري گلبدين حکمتيار مراحل پاياني خود را طي مي کند و دولت اميدوار است صلح با حزب اسلامي افغانستان را به صلح دايمي نزديک تر سازد، ولي بايد منتظر آينده بود که اين صلح تا چه اندازه اي براي افغانستان ثبات و امنيت به بار مي آورد. حزب اسلامي به رهبري حکمتيار مخالفان جدي و سرسختي در داخل و خارج از حکومت دارد، و صلح با اين گروه نيز مخالفت هاي جدي اي را در پي داشته و دارد. بدين جهت بايد منتظر آينده بود تا نتيجه صلح با حزب اسلامي را ببينيم.
شور و اشتياق دولت از رسيدن توافق با حزب اسلامي نبايد باعث شود تا ولايات ديگر مورد بي توجهي قرار گرفته و در برابر حملات طالبان ضربه پذير شوند.
مهمترين مسئله اي که از وضعيت بغلان و هلمند و ارزگان استنباط مي شود، ضعف استراتيژي دولت در مبارزه با طالبان است. دولت حتا براي افراد رده اول امنيتي کشور برنامه اي ندارد. جابجايي هاي پي در پي سرپرستان در نهادهاي امنيتي، مطمينا تاثير منفي بر وضعيت اين ادارات در مبارزه با طالبان دارد. هر کدام از نهادهاي امنيتي وضعيت کاملا سخت و دشواري را از آغاز سال روان شاهد بوده اند. حملات سنگين انتحاري بر يکي از ادارات امنيتي در کابل، حملات سنگين بر هلمند و ارزگان و بغلان براي دولت افغانستان تجربه سختي بوده که مي بايست پاسخ مناسبي به آنها داده مي شد. اما دولت نتوانسته با هماهنگي کامل به اين حملات پاسخ دهد. پاسخ جدي و قاطع دولت به ناامني ها و علايم هشدار دهنده مهمترين پشتيبان صلح و ثبات دايمي خواهد بود. در غير اين صورت تضعيف مواضع دولت در شماري از ولايات، وضعيت کلي دولت را در مقابل دشمنانش ضعيف تر خواهد ساخت.