صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

کشته شدن رهبر طالبان بر آينده جنگ و صلح

-

نزديک به يکسال است که مذاکرات چهار جانبه صلح به منظور تهيه نقشه راه و بررسي راهکارهاي عملي صلح در افغانستان آغاز شده است و تا هنوز دستاورد ملموسي را در پي نداشته است. هفته قبل پنجمين نشست چهارجانبه با حضور سفراي کشورهاي عضو بدون نتيجه مشخص پايان يافت.
درچهارمين نشست چهارجانبه فيصله گرديد که تا ماه مارچ، پاکستان بايد از رهبران گروه هاي مخالف مسلح دولت دعوت کند تا نمايندگان با صلاحيت خود را در مذاکرات صلح بفرستند؛ اما اين امکان نه تنها در تاريخ مزبور ميسر نشد که رهبري گروه طالبان شديدا مذاکره با دولت افغانستان را رد کرد. در ماه اپريل اين گروه از آغاز حملات بهاري خود خبر دادند. و بر ولايت کندز و دند غوري و شهاب الدين بغلان حمله کردند و حمله خونين انتحاري بر رياست ده امنيت ملي را سازمان دادند.
پس از مرگ ملاعمر و تعيين ملا اختر منصور به حيث رهبر جديد اين گروه، اگرچه شکاف داخلي در ميان گروه طالبان اوج گرفت و منجر به درگيري هاي خونين بين گروهي شد؛ اما با آن هم گروه تحت رهبري ملا منصور بر روند جنگ و خشونت با دولت افغانستان شدت بخشيد و جغرافياي جنگ را از ولايت هاي جنوبي به شمال کشور تغيير داد. اين حملات در برخي موارد با مؤفقيت هايي نيز همراه بود.
با تشديد جنگ، حکومت افغانستان مذاکرات چهارجانبه را بي نتيجه و غير مؤثر ارزيابي نمود و از ادامه آن صرف نظر کرد. حکومت معتقد بود، تا زماني که پاکستان با همه گروه هاي جنگ طلب در منطقه برخورد مساوي و يکساني نداشته باشد و مراکز آنها را در جغرافياي خودش از بين نبرد و مانع فعاليت سياسي و نظامي آنها نشود، اين گروه هاهرگز تن به مذاکره با حکومت افغانستان نخواهند داد. از اينرو افغانستان منتظر نوع برخورد پاکستان با گروه هايي بود که بر رويکرد جنگي تأکيد مي کردند و به صلح و مذاکرات سياسي اهميت نمي دادند. گروه طالبان و شبکه حقاني از گروه هايي بودند که مذاکرات صلح را به صراحت رد کردند و بر دوام جنگ و رويکردهاي مسلحانه تأکيد ورزيدند. پس بر اساس توافقات به عمل آمده در مذاکرات چهارجانبه بايد دولت پاکستان در برابر اين گروه ها موضع سرکوبگرانه مي گرفت و پناهگاه هاي آنها را در خاک خود از بين مي برد؛ اما دولت پاکستان تا هنوز دست به اقدامات خشونت آميز عليه گروه طالبان و شبکه حقاني نزده است. اين مسأله بي اعتمادي موجود ميان افغانستان و پاکستان را تشديد کرد و روند مذاکرات صلح را با پيچيدگي هاي بيشتري همراه ساخت.
به هر صورت رهبر طالبان با هواپيماي بدون سرنشين آمريکا و با دستور مستقيم رييس جمهور آن کشور مورد حمله قرار گرفته و کشته شده است. اين مسأله همانطوري که سؤالات زيادي را خلق مي کند، تحليل هاي گوناگوني را نيز در پي آورده است. نکته مهم اين است که به گفته پنتاگون، مقامات پاکستان قبلا در جريان اين حمله قرارگرفته و حکومت پاکستان در اين حمله با آمريکا همکاري داشته است. پس کشته شدن رهبر طالبان به همکاري آمريکا و پاکستان صورت گرفته است. حال سؤال اين است که آيا کشته شدن ملامنصور با شکست مذاکرات صلح ارتباط دارد؟ آيا پاکستان مي خواهد بر گروه هاي مخالف روند صلح بيشتر فشار وارد سازد؟ آيا کشته شدن رهبر طالبان صرفا يک مسأله سياسي است که با انتخابات رياست جمهوري آمريکا پيوند مي خورد؟ آيا آمريکا موضع خود را در قبال طالبان تغيير داده و بر آوردن امنيت در افغانستان جدي تر عمل مي کند؟ و...
پاسخ به اين پرسش ها هرچه باشد؛ اما يک نکته روشن است که کشته شدن رهبر طالبان ضربه سهمگين و جبران ناپذير بر تشکيلات طالبان به حساب مي آيد و ممکن است اختلافات داخلي طالبان را تشديد کند و سبب تقسيم اين گروه به گروه هاي کوچکتر گردد. اين مسأله فرصت مناسب و جديدي را براي افغانستان به وجود مي آورد، تا از اختلاف، يأس و سردرگمي طالبان بهره برده و با همکاري پاکستان آنها را در پيوستن به روند صلح ترغيب نمايد.

دیدگاه شما