افغانستان تنها نمي ماند. سران ناتو در وارسا به ادامه کمک هاي شان در قبال افغانستان تعهد کردند. مهمترين خواست افغانستان از ناتو ادامه کمک هاي مالي به افغانستان بود. تعهد کمک به افغانستان تا 2020 در اولين نگاه ميزان اهميت افغانستان براي ناتو را مي رساند. افغانستان تا هنوز هم براي ناتو اهميت دارد. در حالي که ناتو در کشورهاي مختلفي درگير است و کانون هاي بحران هاي جهاني در مناطق مختلف دنيا داغ هستند، اما افغانستان همچنان براي ناتو مهم به حساب مي آيد. ناتو هنوز هم تعهدات ميلياردي خود را در قبال افغانستان روي دست دارد.
ناتو از هنگام ورودش به افغانستان درگير در بحراني بوده که حجم آن بسيار بزرگتر از افغانستان است و به معناي واقعي يک بحران جهاني به حساب مي آيد. ناتو اهداف خود را در آوان ورود به افغانستان تعريف کرده بود، اما به هيچ يک از آن اهداف دست نيافت. حالا بعد از نزديک به پانزده سال، افغانستان از نگاه امنيت تقريبا در همان جايي قرار گرفته است که بود. هيچ اميدي به بهبود وضعيت امنيتي حد اقل  در آينده اي نزديک ديده نمي شود. پروسه هاي بزرگي مانند جمع آوري سلاح، عملا با قدرت گرفتن نيروهاي شبه نظامي تحت عنوان پوليس محلي، بي معنا مي نمايند. گروه هاي تروريستي حقاني و داعش و ... به شدت در حال قدرت گرفتن هستند. بخشهاي زيادي از افغانستان تحت تهديدهاي امنيتي است. ناتو در اين سالها هرگز نتوانسته گزارشي از موفقيت هاي خود به مردم دنيا تقديم کند. ناتو ناکامي هاي خود را توجيه مي کند، ولي حمايت خود از افغان ها را نيز رها نکرده است، در کنار آنها مانده و به حمايت خود ادامه مي دهد.
علاوه بر اين ناتو براي سالهاي متمادي است که با اعلام تعهداتش در قبال افغانستان، تاکيد مي کند که کمک هايش براي افغانستان در قبال تعهدات افغانستان به اموري از جمله مبارزه صادقانه با فساد است. اما اگر به نتيجه بنگريم، افغانستان نيز به هيچ تعهد خود به صورت واقعي عمل نتوانسته است. حاصل همه تعهدات افغانستان ساختن چند کميسيون و بيانيه هاي مطبوعاتي و گزارش هاي صوري است، ولي عملا هيچ اثري از مبارزه با فساد ديده نمي شود.
بدين صورت، ناتو و افغانستان بر خطاهاي يکديگر چشم مي بندند و راهي را که رفته اند مي روند. جنگ ادامه مي يابد و ناامني ها همچنان در افغانستان ثابت هستند. کمک هاي ناتو تنها مي تواند نيروهاي امنيتي افغانستان را در همين حد نگهدارد، ولي نمي تواند تغيير جدي در وضعيت جنگ به وجود بياورد. اين مقدار کمک نمي تواند واقعا يک نيروي هوايي قابل اعتماد براي اردوي افغانستان به وجود بياورد. اين مقدار کمک نمي تواند تغيير عمده اي در استراتيژي امنيتي افغانستان به وجود بياورد. حجم ناامني ها بسيار بيشتر از آن است که بتواند با چنين کمک هاي از بين برود. اين مقدار کمک تنها باعث ادامه حيات دولت و نيروهاي امنيتي افغانستان است. به همين جهت نيز بايد به خواست افغانستان که فراتر از کمک هاي مادي بايد به جنگ در افغانستان توجه شود، پاسخ داده شود. تا زماني که به تمامي جوانب جنگ از جمله به مسايل منطقوي و جهاني اين جنگ توجه نشود، اگر به پناهگاه هاي تروريست ها بي توجهي شود، جنگ هرگز به پايان نخواهد رسيد.
هم افغانستان بايد از ارايه گزارش هايي که مورد پسند جامعه جهاني و نشست هاي بين المللي است، دوري کند و بيشتر به فکر کار علمي که نتيجه اش در افغانستان قابل ديد و اثبات باشد، روي بياورد و همه جامعه جهاني بايد از برخورد سهل انگارانه با موضوع افغانستان دوري کند. سياست هاي دولت افغانستان و ناتو در قبال جنگ با تروريزم، براي مردم افغانستان بار سنگيني بوده که بيش از يک دهه آن را بر دوش کشيده اند و اميدي هم به پايان اين جنگ ندارند.