هر ساله نسبت به سالهاي گذشته، وضعيت ژورناليستان در کشور وخيم تر مي شود. شمار کشته ها و زخمي ها و آزار و اذيت هاي خبرنگاران بيشتر، و امنيت و آزادي آنها کاهش مي يابد. سال 2016 نيز بر اساس گزارش ها سال خوبي براي خبرنگاران نبود. اين سال نيز از خطرها و تهديدهاي روبه افزايش حکايت داشت. با وجود تمام تعهداتي که دولت و دولتمردان به رسانه ها و اصحاب رسانه ها داده است، اما در مقابل وضعيت نشان دهنده افزايش تهديدها است.
رسانه ها در حافظان اصل آزادي بيان در کشور هستند. اما اين بخش با بيشترين مشکلات نيز همراه بوده  و هستند. رسانه هاي همگاني در حال حاضر نيز با مشکلات زيادي درگيرند.
آزادي بيان و آزادي مطبوعات يکي از دستاوردهايي بوده که افغانستان بعد از سقوط رژيم طالبان بدان دست يافته و از افتخارات آن مي باشد. اما در طي سالهاي گذشته به ميزان نگراني ها از محدوديت هايي که در مقابل آزادي بيان و آزادي مطبوعات و فعاليت هاي مطبوعاتي و فرهنگي در کل ايجاد مي شود، رو به فزوني است. در سال گذشته ميلادي چندين گزارش از سوي نهادهاي داخلي و خارجي، افغانستان را يکي از خطرناکترين کشورهايي ارزيابي کردند که خبرنگاران در اين کشور با انواع خطرها حتا مرگ روبرو هستند. اين گزارش ها از دولت و مخالفين دولت خواسته اند که حقوق خبرنگاران را رعايت کنند.
در حالي که پس از سقوط طالبان شمار رسانه ها و ژورناليستان در افغانستان به اندازه اي بوده که قبل از اين هيچ وقت در تاريخ افغانستان سابقه نداشته است. صدها ژورناليست و دهها شبکه راديويي و تلويزيوني و روزنامه و هفته نامه و ماهنامه و ... در افغانستان مشغول به کار هستند. تمام اين ها به خاطر به وجود آمدن فضاي آزادي بيان در سايه حاکميت دموکراسي به وجود آمده است. در حقيقت زماني که فعاليت هاي رسانه اي و مطبوعاتي به هر صورتي محدود مي شود و ژورناليستان به خاطر ايفاي وظيفه شان به هر نحوي با محدوديت و تهديد و آزار و اذيت و قتل روبرو مي شوند، قسمت مهمي از دموکراسي که آزادي بيان مي باشد به محدوديت روبرو شده است.
کساني نيز که مي خواهند فضاي آزادي بيان در کشور را خدشه دار سازند به دنبال همين هدف مي باشند. آنان به خاطر اينکه منافعشان را در فعاليت آزادانه رسانه ها نمي بينند، سعي در محدود نمودن آزادي بيان و آزادي انديشه مي کنند.
گرچه قتل، آزار و اذيت و تهديد نمودن يک ژورناليست که بيان گر واقعيت هاي جامعه است ، يک عمل غير انساني است و چنانچه تا کنون اتفاق افتاده طالبان بارها خبرنگاران بي گناه را به قتل رسانيده اند، اما وظيفه دولت به عنوان حامي آزادي هاي فردي و اجتماعي افراد جامعه اين را ايجاب مي نمايد که از تمام شهروندان خصوصا ژورناليستان حمايت نمايند.
دولت افغانستان درسالهاي گذشته، چندان عملکرد قابل قبولي در اين زمينه نداشته است. پرونده هاي خبرنگاراني که در شهر کابل و ديگر ولايات افغانستان به قتل رسيدند، تا هنوز در هاله اي از ابهام به سر مي برد و اقدام مشخصي در ساحه شناسايي قاتلين و مجازات آنها انجام نيافته است. اکثر گزارش هايي که در مورد حمايت از حقوق خبرنگاران و يا تشريح وضعيت رسانه ها در افغانستان به نشر مي رسند از دو ناحيه نگراني دارند، يکي از ناحيه فعاليت هاي ضد بشري طالبان و ديگري از عدم حمايت دولت.
گسترش آزادي بيان و آزادي رسانه ها بيشتر از همه چيز به حمايت همه جانبه دولت چه درعرصه قانونگزاري و چه در عرصه فراهم آوري زمينه هاي فعاليت هاي رسانه اي و حمايت از آنها نياز دارد.