صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

حکومت باید عوامل انفجار شنبه را شناسایی نماید

-

تظاهرات 2 اسد با کشته شدن بيش 85 نفر و زخمي شدن بيش از دو صد تن پايان يافت. حادثه خونين روز شنبه کابل نه اولين حادثه غمبار در افغانستان است و نه آخرين آن خواهد بود. تاريخ اين سرزمين با خون نوشته شده است. زندگي مردم اين سرزمين قرن هاست که باخون، اندوه، فقر وبيچارگي توأم بوده است. اين سرزمين بدترين قتل عامها، کشتارها، ستمها و محروميت ها را تجربه کرده است. مردم افغانستان شاهد انواع تصفيه قومي، مذهبي و نژادي در اين کشور بوده اند. بنابراين حادثه روز شنبه از اين لحاظ بي سابقه نيست؛ اما اين حادثه يکي از تلخ ترين و دردناک ترين حوادث کشور در طول تاريخ به حساب مي آيد. ماهيت اين انفجار با انفجارهايي که در بازار و محل تجمع مردم رخ مي دهد کاملا متفاوت است.
به نظر مي رسد که حادثه روز شنبه داراي ابعاد و لايه هاي متعدد و بسيار پيچيده است که بررسي دقيق، کارشناسه و شفاف آن يکي از خواست هاي مهم و اساسي وارثان شهداء و مردم افغانستان را تشکيل مي دهد. حکومت با توجه به رويارويي هاي که با جنبش روشنايي داشته است و نيز مسؤليتي که در قبال امنيت شهروندان دارد، به بي توجهي و غفلت در انجام مسؤليت هاي خود متهم مي باشد و نمي تواند در جريان تحقيقات خود رضايت و اعتماد مردم را به دست آورد. اعتماد ميان مردم و حکومت سال هاست که از بين رفته است. پس بهتر آن است که حکومت افغانستان نسبت به اين امر توجه نموده و يک تيم مورد اعتماد مردم را به بررسي ابعاد و لايه هاي گوناگون حادثه روز شنبه بگمارد.
از سوي ديگر حکومت مانند گذشته نبايد به ايجاد کميسيون اکتفا کرده و نتايج کارکردهاي کميسيون را پس از مدتي به فراموشي بسپارد. تاهنوز حکومت در موارد زيادي کميسيون حقيقت ياب تشکيل داده است؛ اما با سپري شدن چند ماه و فروکاست احساسات اوليه مردم، خود بخود کميسيون مزبور منحل شده است. ولي در اين مورد حکومت بايد متوجه ابعاد و پيچيدگي هاي باشد که از زمان ظهور جنبش روشنايي تا کنون به پرسش هاي فروان مردم پاسخ داده است.
تظاهرات روزشنبه يک تجمع مدني و به دور از هرنوع خشونت بود که در چوکات قانون اساسي و ساير قوانين کشور راه اندازي شده بود و اشتراک کنندگان آن هم اغلب جوانان و نوجوانان متعلم و تحصيلکرده بودند. از اينرو انفجار شنبه به لحاظ از دست دادن بهترين نيروي انساني و افراد نخبه بي سابقه ترين و تلخکام ترين حادثه در تاريخ افغانستان به حساب مي آيد. نيروي جوان، فعال و تحصيلکرده کشور از منابع مهم توسعه شمرده مي شود. از دست دادن اين نيروها طبيعي است که براي کار و بازسازي کشور امر مخاطره آميز تلقي مي شود.
بر مبناي قانون اساسي تظاهرات مدني، صلح آميز و بدون حمل سلاح از حقوق و وجايب اساسي شهروندان کشور است و حکومت مکلف به تأمين امنيت آن مي باشد. اين ماده قانوني مسؤليت امنيت تظاهرات را به عهده دولت مي گذارد. روز شنبه خواست ها و تقاضاهاي مردم از طريق مسالمت آميز و به دور از خشونت مطرح گرديد. حکومت وظيفه داشت که امنيت چنين تظاهراتي را بگيرد. اما متأسفانه چنين نشد و حکومت به سادگي اجازه ورود افراد انتحاري را در ميان مردم داد و جنبش روشنايي را قلع و قمق نمود. از سوي ديگر مردم افغانستان و بخصوص جوانان و نوجوانان کشور معمولا افراد احساساتي و تا حدي آرمانگرا مي باشند. بودن آنها در صف جنبش نشان اين است که جوانان ما از تبعيض و بي عدالتي در کشور به ستوه آمده اند. حضور جوانان در اين تظاهرات بيانگر اوج يأس و درماندگي اين قشر تأثيرگذار جامعه بر تحولات و تغييرات اجتماعي مي باشد. اميدوارم محققان و کارشناسان از زاوياي مختلف اين مسأله را مورد توجه قرار بدهد و بر تأمين نيازمندي ها و خواست هاي سياسي، فرهنگي و اقتصادي اين قشر از سوي حکومت توجه لازم صورت بگيرد.  

دیدگاه شما