يکي از خوبي هاي دموکراسي، مبارزات انتخاباتي است، که در آن نامزدها و تيم ها در کارزار انتخاباتي، برنامه ها و اهداف شان را اعلام مي کنند. شعارهاي انتخاباتي نيز به عنوان اسناد ماندگار براي هميشه مزاحم تيم هاي برنده در انتخابات باقي مي ماند. موضوع جالب ديگر اين است که به صورت معمول در زمان کارزار انتخابات، همه وضعيت موجود را بسيار ناموجه و غير قابل قبول جلوه مي دهند و برنامه هاي خود را براي برون رفت از آن وضعيت تنها راه حل نشان مي دهند، اما با رسيدن به قدرت، اغلبا بدون اينکه کاري کرده باشند، وضعيت را موجه جلوه مي دهند و منتقدان را به بهانه جويي و کارشکني و تلاش براي بدنام ساختن خود متهم مي سازند.
دولتمردان و قدرتمندان در کشورهاي فقير و عقب مانده بسيار مي گويند و کمتر عمل مي کنند. سخنراني هاي چند ساعته يک مقام عالي رتبه دولتي در طول سال که حاوي وعده هاي بلند و بالايي از موارد مختلف است، را اگر کنار هم بگذاريم، رقمي حيرت آور مي شود که عمل کردن به آن در توان هيچ دولت و قدرتي نيست. دولتمردان کشورهاي فاسد معمولا بسيار شعار مي د هند، بسيار جلسه مي کنند و کمتر کار مي کنند. پروژه هاي زيادي را افتتاح مي کنند و کمتر به پايان و بهره وري مي رسانند. بسيار از يکديگر تعريف و  تمجيد مي کنند و کمتر انتقاد مي نمايند.
عرصه عدلي و قضايي در افغانستان همواره با  انتقادات کلاني مواجه بوده است. در کشوري که ميلياردها دالر اختلاس، حيف و ميل و دزدي مي شود، اما تقريبا هيچ دزد کلان و يا شاه دزدي محکمه نشده و به زندان نيافتاده است. در اين کشور هيچ قاچاقچي بين المللي و بزرگي پشت ميله هاي زندان قرار نگرفته است. با آنکه افراد و اشخاص زيادي تهديد کرده اند که لست کساني که به عنوان ستون پنجم در دولت قرار دارند و يا قاچاقچيان و همکاران آنها در دولت را، افشا خواهند کرد، اما هرگز هيچ لستي منتشر نشده و هيچ جاسوس و خايني علنا گرفتار نشده تا عبرتي براي ديگران باشد. در عوض سکتور عدلي و قضا بارها متهم شده که کساني را که دست شان به خون مردم آلوده بوده و در حملات انتحاري و انفجاري دست داشته اند، را به بهانه هاي مختلف رها کرده اند. گفته مي شود که شماري از فرماندهان کنوني طالبان زندانيان سابق بوده اند که به ناحق از بند رها شده اند.
پرونده ها و اختلاس هاي کلاني چون کابل بانک، غصب هزاران جريب زمين دولتي، سربازان و معلمان خيالي، تقلب هاي گسترده انتخاباتي و... جز در سايه يک نظام قضايي و عدلي ضعيف امکان پذير نيست. همه اينها تنها زماني ممکن است که ترسي از سارنوال و قاضي و پوليس وجود نداشته باشد.
دو تيم برنده انتخابات افغانستان که اکنون دولت وحدت ملي را مي سازند، در زمان مبارزات انتخاباتي وعده هاي متنوع و بزرگي را به مردم افغانستان داده اند. مبارزه با فساد مهمترين وعده اي بوده که هر دو تيم متعهد به انجام آن بودند. اما بعد از انتخابات و رسيدن هر دو تيم به قدرت، کمتر تعهدي به مبارزه با فساد در آنها ديده مي شود. عملا تغيير عمده اي در مبارزه با فساد ديده نمي شود.
اگر دولتمردان کشور رفتار خود را تغيير بدهند، به گونه اي که به جاي سخنراني و شعار و وعده و وعيد، کار کنند و در نهايت گزارش بدهند، مطيمنا هم کاري براي مبارزه با فساد انجام خواهد يافت و هم ميزان اعتماد مردم به دولت بسيار بالا خواهد رفت. در غير آن، بايد قبول کرد که دوصد گفته چون نيم کردار نيست.