صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

چشم انداز همگرایی های منطقه ای برای افغانستان

-

نشست نخست وزيران کشورهاي عضو شانگهاي در پايتخت قيرقيزستان يکبار ديگر ضرورت هماهنگي و همگرايي منطقه اي را در راستاي امنيت و حفظ ثبات درمنطقه گوشزد مي کند. سازوکار سازمان هاي منطقه اي بر اين اصل استوار است که به بزرگترين چالش ها و برجسته ترين فرصت هاي منطقه اي تمرکز نموده و رهيافت هاي مناسبي را براي تقويت همکاري هاي همه جانبه برگزينند. 
اگرچه فلسفه وجودي سازمان هاي منطقه اي ممکن است با يکديگر متفاوت باشند؛ اما به هر حال وقتي سران کشورهاي مختلف به هر دليلي در يک اجلاس اشتراک مي نمايند، نمي توانند از مهمترين موضوعات مربوط به منطقه، تنها به اين دليل که در حوزه کاري سازمان قرار ندارد، چشم پوشي کنند.
اکثر سازمان هاي بين المللي و منطقه اي در ابتداء به منظور خاصي ايجاد گرديده، ولي به مرور زمان حدود کار و مسؤليت هاي شان گسترش پيدا کرده اند. همين سازمان شانگهاي نيز در آغاز صرف موضوع امنيتي آن هم در محدوده چند کشور و در قالب امنيت و حل و فصل اختلافات مرزي ايجاد گرديد؛ اما امروزه اين سازمان تمام چالش هاي امنيتي در سطح منطقه را مورد بررسي قرار مي دهد و در مورد آن موضع مي گيرند. تروريسم، موادمخدر و قاچاق انسان از جمله موضوعاتي است که در آجنداي نشست سازمان شامل مي شود. علاوه بر مسايل امنيتي، توسعه همکاري هاي اقتصادي و تجاري و امضاي قراردادهاي بزرگ در اين زمينه از مهم ترين مسايل مورد بحث در اجلاس سازمان به شمار مي رود.
امروزه اجلاس شانگهاي به يکي از بزرگترين و تأثيرگذارترين اجلاس منطقه اي در آسيا تبديل شده است. حضور دو قدرت بزرگ نظامي و اقتصادي دنيا يعني چين و روسيه و رقابت آشکار اين کشورها با ايالات متحده آمريکا بر اهميت و حساسيت اين اجلاس افزوده است.
جغرافياي را که اين سازمان دربر مي گيرد، از لحاظ ژئوپولتيکي و ذخاير زير زميني و رو زميني و توسعه انساني داراي اهميت بسيار مي باشد و بدون شک براي قدرت هاي اقتصادي و سياسي مثل چين و روسيه استفاده از پتانسيل ها و ظرفيت هاي اين منطقه، يک فرصت بي بديل اقتصادي به شمار مي آيد. کشورهاي در حال توسعه آسياي ميانه و نيز کشورهاي مانند ايران، افغانستان، هند و پاکستان که ممکن است در آينده عضويت شان در اين سازمان نهايي شوند، نيز براي توسعه همه جانبه نيازمند همکاري هاي تخنيکي و فني چين و روسيه مي باشند. اين تعامل چند جانبه در کل به توسعه پايدار و نظام مند منطقه منجر گرديده و رشد اقتصادي، سياسي و فرهنگي را در سطح منطقه به فعليت و شکوفايي خواهد رساند.
افغانستان که از لحاظ امنيتي، بحراني و به لحاظ سياسي، سخت آشفته و در عرصه اقتصادي وابسته مي باشد، براي بيرون رفت از بن بست موجود چاره اي جز تکيه کردن به کشورهاي ديگر را ندارد. از اينرو همگرايي هاي منطقه اي براي افغانستان يک فرصت طلايي به حساب مي آيد. افغانستان با عضويت در سازمان هاي منطقه اي، از يک سو فرصت پيدا مي کند تا همکاري کشورهاي همسو با سياست هاي اين کشور را در جهت برقراري امنيت و دوام ثبات در کشور جلب نمايد و از ديگر سو از ظرفيت ها و موقعيت استراتژيک و ژئوپولتيک افغانستان براي توسعه اقتصادي کشور بهره ببرد.
افغانستان با استفاده از تريبون سازمان هاي منطقه اي مي تواند سياست هاي خود را به صورت شفاف و واضح براي اعضا توضيح داده و آنها براي سرمايه گذاري در افغانستان تشويق نمايد. افغانستان مي تواند مشکلات امنيتي خود را در سازمان مطرح کرده و نسبت به عواقب آن براي منطقه هشدار دهد.
اگر حکومت افغانستان بتواند اين کشور را به چهارراه تجارت منطقه و زمينه تفاهم و همگرايي منطقه اي تبديل کند، بدون ترديد گام مهمي را در راستاي توسعه، پيشرفت و ترقي کشور برداشته است. به شرطي که افغانستان تمام ملاحظات و ظرافت هاي استراتژيک را در برقراري مناسبات خود با کشورهاي ديگر در نظر بگيرد. افغانستان نه قدرت نظامي دارد و نه امکانات اقتصادي، اما اين کشور مي تواند براي تعامل خود با کشورهاي منطقه از ذخاير زيرزميني و موقعيت جغرافيايي خود در تعاملات منطقه اي سود ببرد.

 

دیدگاه شما