صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

چرا مبارزه علیه خشونت زنان به بن بست انجامیده؟

-

نمايند گي سازمان ملل متحد در افغانستان يوناما ديروز کمپاين 16 روزه را براي محو خشونت عليه زنان آغاز کرد. اين کمپاين بين المللي است که تا دهم دسمبر ادامه پيدا خواهد کرد.
معاون سرمنشي ملل متحد در امور افغانستان در آغاز اين کمپاين گفته است که در تامين حقوق زنان در افغانستان از سال 2001 به اين سو گام هاي وسيع برداشته شده است اما در اين کشور بين حقوق تامين شده روي کاغذ و واقعيت هاي عيني جامعه آن تفاوت زياد وجود دارد. اين سازمان گفته که ضرور است زنان افغان آزادي کامل را تجربه کنند و در کار براي آبادي کشور شان بدون تبعيض، خشونت و فشار سهم بگيرند. سازمان ملل متحد براي بهبود زند گي زنان در افغانستان خواهان تطبيق قوانين شده و در اين ساحه بر دوام تعهدات خود تاکيد کرده است.
سازمان ملل اضافه مي کند که مبارزه با اين پديده از آنجا اهميت پيدا مي کند که خشونت عليه زنان برخانواده ها و جامعه و به طور عموم بر وضيعت اجتماعي، اقتصادي و سياسي تمام جامعه جهاني تاثير بزرگ منفي مي گذارد.
با آن که نزديک به يک و نيم دهه است که جامعه جهاني براي محو خشونت عليه زنان تلاش مي کند؛ اما اين تلاش ها در جهت کاهش خشونت عليه زنان چندان مؤثر نبوده است. گزارش هاي موجود در کشور نشان مي دهد که هنوز زنان زيادي قرباني انواع خشونت ها از جمله لت و کوب، خود سوزي، محروميت از کار، قتل، ازدواج اجباري، عدم پرداخت نفقه و خشونت هاي ديگر مي گردند.
مشکل اين ناکامي به عوامل و دلايل گوناگون اجتماعي، فرهنگي، سياسي، اقتصادي و امنيتي ارتباط پيدا مي کند؛ اما به صورت کلي و مشخص در رابطه با کاستي هاي تلاش هاي يک و نيم دهه گذشته مي توان از موارد زير نام برد:
1-  طي اين سال ها نحوه تعامل دولت با جامعه جهاني در مورد محو خشونت عليه زنان بر مبناي يک استراتژي و تصميم عقلاني استوار نبوده و بيشتر شکل سمبوليک داشته و هدفش هم جلب کمک هاي بين المللي بوده است.
2- توجه و تمرکز دولت و جامعه جهاني در اين زمينه بيشتر روي طبقه زنان باسواد و از طبقات ثروتمند صورت گرفت و زنان روستايي بيسواد و کم سواد جامعه را کمتر تحت پوشش آموزش و حمايت هاي قانوني قرار داد. در حالي که بيشترين خشونت ها روي زنان روستايي انجام مي شود که نه از سواد و امکانات برخوردار هستند و نه آگاهي کافي از حقوق شان دارند.
3- مسأله مهم ديگري که در برنامه هاي محو خشونت عليه زنان ناديده گرفته مي شود، ارائه معلومات و آگاهي و کار فرهنگي روي مردان جامعه است. در گذشته در برنامه هاي مربوط به زنان سهم عمده به خود زنان داده شده و تمامي برنامه ها، اختصاصي زنان بوده است، در حالي اين مردان اند که خشونت اعمال مي کنند، پس لازم است که از حقوق زنان آگاه شوند و اين حقوق را بپذيرند تا در مقابل زنان با خشونت و نابردباري رفتار نکنند. اگر اين تلاش ها شامل مردان و زنان گردد تأثيرش روي کاهش سطح خشونت در برابر زنان بيشتر خواهد بود.
طرف مهم خشونت عليه زنان را مردان تشکيل مي دهند؛ پس همانطوري که زنان به آگاهي از حقوق شان نياز دارند، مردان نيز به اين آگاهي نيازمند اند.
4- روش ها و شيوه هاي آموزش دهي و آگاهي دهي حتا براي زنان، ناقص، پر اشتباه و ناهمخوان با شرايط سياسي و اجتماعي جامعه افغانستان بوده است و اين آموزش ها در برخي موارد نتايج معکوس به دنبال داشته است.
5- فرهنگ معافيت از مجازات، فساد در ادارات و بي توجهي به مشکلات زنان و عدم تطبيق قوانين از مسايل ديگري اند که مبارزه با خشونت عليه زنان را با چالش کشيده است. به همين خاطر در حالي که حقوق زنان در قانون اساسي و ساير قوانين کشور به رسميت شناخته شده است؛ اما اين حقوق باز هم به صورت گسترده نقض مي شود. از اينرو دولت و جامعه بين المللي بايد روي تطبيق قوانين و اعمال مجازات ها در اين زمينه بيشتر مکث کنند.

دیدگاه شما