مردم پايه هاي حکومت هستند. در تاريخ جهان کشورهاي زيادي ديده شده که با تکيه بر حمايت، باور، اراده جمعي، وحدت و يکپارچي مردم شان بر سخت ترين مشکلات فايق آمده، سخت ترين شرايط را پشت سر گذاشته، از خاکستر جنگ برخاسته و تبديل به کشورهاي مدرن، مترقي و پيشرفته اند. در مقابل کشورهاي بزرگ و تمدن هاي مشهور به دليل وجود فاصله عميق ميان مردم و دولت، نخبگان و عوام، گروه هاي سياسي، اقوام و مناطق مضمحل شده و از بين رفته اند.
يکي از مهمترين دستاوردهاي نظام دموکراسي در افغانستان که بعد از سقوط حکومت طالبان به وجود آمد، اميدواري و خوشبيني نسبت به آينده کشور بود. همين امر سبب شد تا موج عظيمي از مهاجرين به سوي افغانستان عودت کنند، سرمايه گذاران داخلي و خارجي براي سرمايه گذاري در عرصه هاي مختلف سرمايه گذاري کنند، مکاتب و دانشگاه ها باز شوند، و کودکان و جوانان با شوق و علاقه به تعليم و تحصيل بپردازند. ده ها هزار جوان به صفوف اردو و پوليس ملي پيوستند و با در دست گرفتن تفنگ، آماده براي دفاع از حاکميت و تماميت ارضي کشور گشتند.
البته شعارهاي کشورهاي حاضر در جنگ عليه تروريزم، و موجي که در رسانه هاي گروهي ايجاد شده بود، و سراسر شوق و ذوق براي از بين بردن طالبان که نمادي از تباهي و تاريکي بود و استقرار حاکميت جديد که روشني، اميد و پيشرفت پنداشته مي شد، نقش ويژه اي داشت. تمامي اين اميدواري ها با کارکرد ضعيف، نادرست و شديدا فاسد حکومت گذشته رو به افول گذاشت و با انتخابات رياست جمهوري که بدنامي و ناکامي را در خود داشت، به اوج رسيد. برآمد انتخابات حاشيه دار و مسئله دار رياست جمهوري حکومت وحدت ملي بود که براي مردم افغانستان کاملا غير منتظره بود.
با همه اينها مردم به شعارهاي انتخاباتي باور کردند، و با وجود همه کاستي ها به حکومت وحدت ملي خوشبين بوده اند، در کنار اين حکومت ايستاده اند و براي آينده شان کار و تلاش مي کنند. با آغاز حکومت وحدت ملي، چند مشکل عمده نيز قوت يافت؛ يکي اينکه جغرافياي جنگ به شدت گسترش يافت و شمال در آتش جنگ و خشونت فرو رفت، و ديگر اينکه اختلافات سياسي به خصوص با تقسيم شدن قدرت ميان دو تيم برنده انتخابات، شدت يافت. بار مسئوليت هر دو مورد را نمي توان تنها بر دوش دولت وحدت ملي انداخت، چرا که هر دومورد نتايج کار حکومت گذشته بود. زنگ هشدار گسترش جنگ به شمال از سالهاي پيش به صدا در آمده بود و حکومت گذشته، به نوعي با اهمال و سهل انگاري با موضوع برخورد کرده بود. در پشت سر بسياري از اختلافات سياسي کنوني نيز دست هاي پيدا و پنهان بسياري از گروه هاي سياسي ديده مي شد که نمي خواستند دولت وحدت ملي با خيال حکومت کنند.
دولت وحدت ملي با سردادن شعارهاي بزرگ انتظارات مردم را براي داشتن حکومت خوب و حاکميت مسئول زنده کرده است، ولي در عمل مردم نتيجه اي نديده اند. در عين حال دولت وحدت ملي با تقسيم کردن فرصت هاي شغلي و کاري و منابع و عوايد دولتي بين دو تيم پيروز، از يک سو، و از سوي ديگر با تمرکز گرايي شديد دولت، فاصله ميان دولت و مردم را بيشتر مي سازد. مردم هنوز از ياد نبرده اند که حکومت از توزيع تذکره الکترونيکي به عنوان يک اولويت به مردم اطمينان مي داد و از اصلاح نظام اداري افغانستان و مبارزه با فساد، توزيع عادلانه قدرت و ثروت براي همه مردم افغانستان به عنوان اصول غير قابل عبور ياد مي کرد. اما عملا هيچ يک از اين ها اجرا نشد و دولتمردان بيشتر از آنکه براي تحقق شعار کار کنند براي توجيه ناکارآمدي ها کوشش کردند.
دولت وحدت ملي با وجود تمامي کاسته هاي خود، بايد براي نزديک شدن به مردم توسط عملي ساختن شعارها، و تحقق آرزوها و اهداف مردم تلاش کند. اعتماد مردم هر چند رو به کاهش است، ولي مي تواند توسط کار و عمل صادقانه و متعهدانه رو به صعود برود.