صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

مسؤلیت دولت و نهادهای ژورنالیستی در برابر خبرنگاران

-

خشونت عليه خبرنگاران در کشوري که نظام دموکراسي را پيش از اين تجربه نکرده است و ارزش هاي دموکراتيک در ميان شهروندان آن ناشناخته مانده است، امر غير عادي تلقي نمي شود.
در پانزده سال گذشته ده ها خبرنگار در جريان حوادث مختلف در افغانستان کشته شده اند و هزاران خبرنگاران و کارمندان رسانه ها مورد انواع خشونت قرار گرفته و صدها تن ديگر از سوي زورمندان محلي، مقامات دولتي، مخالفان مسلح دولت و... مورد تهديد قرار گرفته اند.
چيزي که بيشتر مايه نگراني مي باشد، اين است که اولا موارد خشونت عليه خبرنگاران همه ساله رو به فزوني بوده و آمارها از بدتر شدن وضعيت خبرنگاران در کشور حکايت دارند. دوم اين که قضاياي خشونت عليه روزنامه نگاران و پرونده هاي قتل آنها از سوي نهادهاي کشفي و عدلي به فراموشي سپرده مي شوند. اين در حالي است که  رسانه ها نقش مهم و تأثيرگذاري را در حفظ نظام سياسي، ايجاد وحدت و همگرايي ملي، ترويج ارزش هاي دموکراسي و بالا بردن سطح آگاهي مردم داشته اند.
اگرچه رسانه هاي آزاد پديده نسبتا جديد در افغانستان محسوب مي شوند؛ اما با آنهم رشد کمي و کيفي آنها در کشور سبب گرديد که رسانه ها در کنار حکومت، بخش عمده اي از مسؤليت هاي ملي را به عهده بگيرند. آزادي رسانه ها در کشور يکي از دستاوردهاي مهم حکومت به شمار مي رود. در شرايطي که حکومت به ناتواني، فساد و تبعيض متهم مي باشد، فعاليت رسانه هاي آزاد مي تواند تا حدودي از بار منفي فعاليت هاي حکومت بکاهد و توجه جامعه جهاني و شهروندان افغانستان را به دستاوردهاي مثبت حکومت معطوف سازد.
حالا که پانزده سال از آغاز نظام جديد سياسي مي گذرد، انتظار اين است که حکومت از اصحاب رسانه ها بيشتر حمايت کرده و در برابر تأمين امنيت جاني خبرنگاران و جلوگيري از اعمال خشونت عليه خبرنگاران، مسؤليت هاي خود را انجام دهد.
حکومت مسؤل حفاظت از جان و امنيت همه شهروندان مي باشد، اما از آنجايي که روزنامه نگاران در وظايف حساس و خطير ملي مشغول فعاليت مي باشند و چه بسا مورد خشم و غضب افرادي که با نظام دموکراسي، تکثرگرايي و آزادي بيان آشنايي ندارند قرار مي گيرند، بيشتر شايسته حمايت مي باشند.
روزنامه نگاران اشخاص آسيب پذير هستند و توان مقابله با تهديدات افراد زورمند را ندارند، از اينرو يا بايد از ترس تهديد و به منظور حفاظت از جان شان خود سانسوري را پيشه سازند و از بازتاب حقايق و واقعيت هاي اجتماعي و سياسي خود داري کنند، که در اين صورت نمي توانند نقش و رسالتي را که در جامعه به عهده دارند، به خوبي ايفا کنند؛ يا در برابر انعکاس واقعيت ها حاضر شوند جان و زندگي شان را با خطر مواجه سازند.
متأسفانه تاکنون اراده جدي و قوي براي پيگيري پرونده هاي قتل خبرنگاران و جلوگيري از به کار گيري خشونت در برابر روزنامه نگاران در ميان نهادهاي مختلف دولتي به وجود نيامده است. صدها مورد خشونت عليه خبرنگاران تا هنوز در ارگان هاي عدلي و قضايي مورد رسيدگي قرار نگرفته و ده ها دوسيه قتل مربوط به خبرنگاران هنوز در بايگاني نهادهاي عدلي و قضايي زير گرد و خاک گم شده است. حکومت بدون شک در اين ارتباط مورد سؤال قرار مي گيرد که چرا به اين پرونده ها رسيدگي نمي شود و به چه دليل اين پرونده ها مسکوت مي مانند؟
مسأله ديگر نهادهاي مختلف خبرنگاري است که در افغانستان به اين عناوين فعاليت مي کنند. اين نهادها با اين که امتيازات کلاني را از اين بابت نصيب مي شوند؛ اما کمتر به مشکلات امنيتي، حقوقي و قانوني خبرنگاران و روزنامه نگاران توجه مي کنند. اين نهادها در موارد گوناگون به گونه نمايشي به محکوميت عمل خشونت و قتل عليه خبرنگاران مي پردازند و در عمل دراين راستا گام بر نمي دارند. در حالي که رسانه ها رکن چهارم نظام است و از قدرت معنوي و تبليغاتي فوق العاده برخوردار مي باشند و مي توانند در جهت احقاق حقوق خبرنگاران حکومت را تحت فشار قرار دهند.

دیدگاه شما