روز پنج شنبه با حضور رييس جمهور در مورد استراتژي ده ساله شاروالي کابل بحث صورت گرفت و ابعاد اين استراتژي از زواياي مختلف مورد بحث و بررسي قرار گرفت. در اين استراتژي روي چهار رکن اساسي، حکومت‌داري خوب شهري، پلان‌گذاري و خدمات شهري، زيربناهاي شهري و رشد اقتصاد شهري، تأکيد گرديده و در مورد چالش ها، اهداف، ديدگاه ها و پروژه ها نيز توضيح داده شده است.
تا کنون پلان شهري کابل داراي معايب و نقايص زيادي بوده و اصول و برنامه ريزي شهري و برخورداري عادلانه  شهروندان از امکانات و بهره مندي همسان آنها از خدمات دولتي در نظر گرفته نشده است. امروزه در سياست ها و برنامه هاي شهري شفافيت وجود ندارد، فساد به شکل سيستماتيک در ادارات مربوط به امورات شهري بيداد مي کند. سهم گيري شهروندان در برنامه هاي شهري يا اصلا در نظر گرفته نمي شود و يا بسيار ناچيز است. ادارات مربوط به شاروالي و وزارت شهرسازي از ظرفيت مسلکي برخوردار نيستند و ميکانيزم آگاهي دهي و تقويت فرهنگ شهرنشيني در افغانستان و از جمله کابل وجود ندارد.
داشتن شهر خوب در حقيقت يکي از آرزوهاي بشر براي از بين بردن کمبودهاي ناشي از زندگي اجتماعي است، همه انسانها دوست دارند که شهر خوب، زيبا و برخوردار از امکانات رفاهي شهري داشته باشند. ولي در تفکر به وجود آوردن يک شهر خوب و قابل زيست بايد تمام مسايل شهري اعم از چالش ها و فرصت ها در نظر گرفته شود و با در نظر داشت آنها استراتژي جامع و همه جانبه در باره توسعه و برنامه ريزي شهري در آينده تدوين گردد.
افغانستان نزديک به چهاردهه را در جنگ هاي فراگير داخلي به سر برده است. در چهاردهه اخير نه تنها کمترين انکشافي در افغانستان صورت نگرفته که به صورت بيرحمانه ويران گرديده است. تمام زيربناهاي اقتصادي در اين کشور نابود شد و تمام سياست ها و برنامه ريزي ها متوقف گرديد. به اين خاطر پلان شهري کابل مربوط به نيم قرن قبل است و بدون شک اين پلان ها نمي تواند پاسخگوي نيازها، اقتضائات و الزامات جديد شهر کابل باشد.
رشد بي رويه جمعيت، هجوم سيل آساي شهروندان از دهات و قريه ها به مراکز شهرها، ناهمگوني هاي فرهنگي، تبعيضات قومي، فساد، غلبه ديدگاه هاي سنتي در فضا سازي هاي شهري، مشکلات ترانسپورتي و... از جمله مشکلاتي است که برنامه ها و کارکردهاي شاروالي و وزارت شهرسازي را به چالش کشيده است. شهرک سازي هاي غير قانوني، ساخت و سازهاي غير معياري، بلند منزل ها، ساحات آسيب پذير و غير استندرد تجاري، حفر چاه هاي نيمه عميق و سرک ها و کوچه هاي کم عرض امروزه زندگي را برشهريان کابل تلخ و دشوار نموده است.
يکي از مشکلات عمده در برنامه ريزي شهري وجود نابرابري در ميان شهريان و نواحي مختلف کابل است. اين نابرابري هم در بخش اقتصادي و در بخش هاي اجتماعي و فرهنگي قابل مشاهده است. تفاوت هايي که در تأسيس و ايجاد زيرساخت هاي فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي شهري در ساحات مختلف کابل ديده مي شود، به وضوح نشان مي دهد که بخش هاي اين شهر به صورت معنادار از امکانات شهري محروم نگه داشته مي شوند؛ در حالي که بخش هاي ديگر شهر بيشترين امکانات و پروژه هاي شهري را به خود اختصاص مي دهند. 
بنابراين لازم است که در استراتژي ها و برنامه هاي شهري، رشد متعادل فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي شهريان کابل مد نظر قرار بگيرد و مسير عادلانه تري براي توسعه آينده شهر کابل انتخاب شود. متأسفانه در افغانستان تبعيض و بي عدالتي به عنوان يک فرهنگ از زمان قديم تا حال رايج بوده است و اين فرهنگ تا هنوز هم کارکرد برخي از ادارات دولتي را تحت الشعاع قرار مي دهد. اگر مسأله تبعيض و بي عدالتي در ميان نباشد، ما شاهد تفاوت هاي فاحش زير ساخت هاي توليدي، اقتصادي، آموزشي و فرهنگي در ساحات مختلف کابل نمي بوديم. امروزه برخي از نواحي شهر کابل مثل يک تافته جدا بافته به حال خودش رها شده و ضروري ترين و اوليه ترين مسايل زندگي مردم نيز مورد توجه قرار نمي گيرند.