رسانه ها و خبرنگاران، وظيفه دارند تا حوادث، حقايق و واقعيات جامعه بيان کنند. در جوامعي مثل افغانستان که درگير بحران هاي مختلفي هستند، کار خبرنگاري يکي از خطرناک ترين کارها به شمار مي رود. به عنوان نمونه، در کشوري که که در راس لست کشورهاي داراي فساد اداري است، کار خبرنگاري که مبتني بر کشف و بازگويي واقعيات است، چقدر سخت و دشوار خواهد بود.
آزادي بيان، يکي از مولفه هاي اساسي دموکراسي و يکي از دستاوردهاي مهم و قابل افتخار نظام دموکراتيک افغانستان است. آزادي بيان، بر فعاليت و تلاش مستمر و پيگير رسانه ها و خبرنگاران بنا شده است. خبرنگاران در طول اين سالها، به انحاي مختلف مورد ظلم واقع شده اند، جان شان را براي گفتن حقايق از دست داده اند، مظلومانه تلاش کرده اند تا شهروندان کشور و جهان از حقايق افغانستان آگاه شوند.
کارنامه دولت هاي افغانستان در گذشته و حال، در برابر دفاع از رسانه ها و آزادي بيان، هر چند قابل افتخار نبوده ولي حد اقل، در سطح منطقه يکي از بهترين ها بوده است. در کشوري که حدود نيمي از آن درگير در جنگي تمام عيار است، حفظ جان خبرنگاران سخت است، اما با آن هم در اين کشور کمتر خبرنگاري به زندان مي افتد و شکنجه مي بيند، و يا از سوي دولت به قتل مي رسد.
در افغانستان، دولت به خبرنگاران کمک نمي کند، به رسانه ها سوبسايد نمي دهد، دردي از دردهاي آنها نمي کاهد، نمي تواند از آنها در مقابل زورمندان دفاع کند، اما در همين کشور صدها رسانه ها مجوز کار گرفته اند و کار مي کنند، بدون اينکه سلطه و يا اجباري از سوي دولت در خط مشي و برنامه ها و محتويات شان داشته باشند، ده ها اتحاديه و انجمن خبرنگاري و صنفي وجود دارد که در قابل کوچکترين مسايل رسانه ها و اصحاب رسانه حساس هستند.
اما با همه اينها، کار خبرنگاري در افغانستان از سخت ترين، پرمشقت ترين و خطرناک ترين کارها است. از يک سو، دولت با تمام خواست ها، تلاش ها، حمايت و شعارهايش، دولتي ضعيف است که نمي تواند شهرها و ولسوالي هاي نه چندان دور از کابل را تحت حاکميت خود نگهدارد و هر از گاهي ميان دولت و دشمنانش دست به دست مي شود، و از سوي ديگر، با گروه هاي تروريستي، افراط گرايان مذهبي، گروه هاي سلفي و مليشه هاي بي مسئوليت و... روبرو است که آزادي بيان را اولين دشمن خود مي دانند.
در عين حال، رسانه ها در افغانستان از کاستي ها و نارسايي هايي رنج مي برند. اين کاستي ها تنها با خواست، اراده و عزم جدي خود آنها و از راه توجه به مشکلات خودي و حل آنها از بين رفتني است.
دولت وظيفه دارد به وظايف خود در قبال رسانه ها عمل نمايد. وجود مشکلات، ناتواني هاي دولت، وضعيت جنگي در بسياري از مناطق افغانستان، وجود گروه هاي تروريستي و .... هيچ کدام نمي توانند بهانه شوند براي عمل نکردن دولت به وظايفش. دولت مي تواند جلو تخلفات و برخوردهاي خشن نيروهاي امنيتي با رسانه ها را بگيرد، دولت بايد در مقابل جرايم عليه رسانه ها در زودترين فرصت واکنش نشان دهد، دولت بايد رسانه ها را دوست خود بداند و تصور اينکه رسانه ها در مقابل دولت هستند را از بين ببرد.
دولت افغانستان با حمايت ديگر عناصر سياسي و اجتماعي در کشور بايد وضعيت حاکم بر رسانه ها را که هر روزه از اين جمع قرباني مي گيرد را تغيير دهد. خسارات مادي و انساني رسانه هاي گروهي رو به افزايش است، راه هايي وجود دارد و دولت بايد به وضعيت حاکم که از رسانه ها قرباني مي گيرد پايان دهد.