افغانستان يک سال حساس و سرنوشت ساز را سپري کرد. حوادث مهمي در اين سال براي افغانستان را رخ داد که مهم و سرنوشت ساز بودند. در اين سال، جغرافياي جنگ به شمال کشيده شد و با سقوط چندين ولسوالي و ولايت به دست طالبان به اوج خود رسيد. طالبان همچنان به عنوان يک تهديد جدي در مقابل دولت افغانستان باقي هستند و از قدرت بيشتري برخوردار شده اند. حملات انتحاري بر امکان نظامي و ملکي با خصوصيت تلفات وسيع نيز در دستور کار طالبان بوده است.
اما مهمترين بخش تحولات امنيتي افغانستان، قدرت يابي گروه تروريستي داعش در بخش هايي از کشور است. گروه تروريستي داعش با به عهده گرفتن چندين حمله تروريستي بر اماکن مقدس و مراسم هاي مذهبي، حضور جدي خود را در افغانستان تثبيت کرد. هر چند نهادهاي امنيتي و دولتي افغانستان از عمليات هايي عليه اين گروه تروريستي خبر دادند و مدعي هستند که ضربات جدي بر پيکر اين گروه تروريستي وارد کرده اند، ولي گزارش هاي مختلف نشان مي دهد که داعش همچنان در افغانستان حضور دارد و در حال سربازگيري و گسترش قدرت خود است.
سياست خارجي افغانستان در اين سال فراز و فرودهاي جدي داشته است. با آنکه در سال اول حکومت وحدت ملي، سفرهاي رئيس جمهوري به کشورهاي مختلف از جمله چين، عربستان، پاکستان، هند و... صورت گرفت  و دولتمردان بارها از اين کشورها خواستند تا براي صلح و ثبات کشور کمک کنند، اما آنچه در پي آن به وجود آمد، خلاف آن را ثابت کرد. هيچ يک از اين کشورها نخواستند و يا نتوانستند کمکي به صلح افغانستان بکنند، و جنگ با شدت و حدت تمام ادامه يافت. نااميدي دولت افغانستان از شماري از اين کشورها، افغانستان را وادار کرد تا به اقدامات جدي اي دست بزند، از جمله اينکه افغانستان با کمک کشورهاي ديگر تلاش جدي را براي تحت فشار قرار دادن پاکستان روي دست گرفتند. افغانستان ادعا کرد که در انزواي پاکستان در جامعه بين المللي موفق بوده است. کشورهاي ديگري نيز چون روسيه و ايران نقش بيشتري يافتند. گزارش ها و اظهارات ضدو نقيضي از ارتباط روسيه با طالبان نيز به نشر رسيد. در آخرين مورد نشست مسکو با حضور پاکستان، ايران و روسيه افغانستان را وادار نمود تا به اين موضوع جدا واکنش نشان دهد و ناراحتي خود را به رسما اعلام نمايد.
در عرصه سياست داخلي، تقابل قواي مقننه و مجريه پايان ناگواري براي اين سال رقم زد. استيضاح گروهي اعضاي کابينه توسط پارلمان و راي عدم اعتماد به شماري از وزرا، سبب واکنش قوه مجريه شد. حکومت موضوع به ستره محکمه محول نمود و وزراي سلب صلاحيت شده را به عنوان سرپرست، به  ادامه کار دستور داد. رد شدن طرح بودجه ملي سال 1396 از سوي پارلمان نيز به عنوان يک اهرم فشار و وسيله اي براي انتقام ولسي جرگه از قوه مقننه تفسير شد. ويژگي ديگري که در اين سال در عرصه سياست داخلي کشور ديده مي شد، اختلافات ميان دولتمردان، نهادها و ارگان هاي دولتي بود. اختلافات ميان رياست جمهوري و رياست اجرائيه، اختلافات ميان شخصيت هاي سياسي که بارها به اوج خود رسيد،  تبعات منفي زيادي را براي کشور داشت.
سال 2016 ميلادي يکي از سخت ترين سالهاي حکومت هاي بعد از طالبان در افغانستان بوده است. اما اين سال در عين حال با تحولات بزرگي که در جهان به وجود آمده است، براي افغانستان مقدمه اي براي يک سال مهم ديگراست. پيروزي ترامپ در امريکا، تحولات منطقه اي و جهاني در ارتباط ايران، ائتلاف ها و اختلاف هاي منطقه اي و جهاني در مورد سوريه، شکست ها و جابجايي هاي گروه تروريستي داعش همه از يک سال پرتنش و سرنوشت ساز ديگر خبر مي دهد. افغانستان بايد سال 2016 را خوب بررسي و تدقيق کند و براي سالي ديگر آمادگي بگيرد.