صلح در افغانستان سرنوشت مبهم و نامعلوم دارد، سالها تلاش براي آوردن صلح در کشور تا کنون نتايج چشمگير در پي نداشته و غالبا بي نتيجه بوده است. حکومت افغانستان و همکاران بين المللي اش برگزاري نشست هاي چند جانبه را يکي از راههاي رسيدن به توافق بر سر مسئله صلح در افغانستان مي دانستند و از سالها بدينسو، چندين نشست چندجانبه در مکان هاي مختلف برگزار گرديد و در مورد تامين صلح در افغانستان و پايان جنگ، گفتگو و بحث صورت گرفت.
بعد از آنکه نشست هاي چندجانبه نتوانست صلح را به افغانستان بياورد و مخالفان مسلح دولت را به ميز مذاکره و گفتگو حاضر کند، حکومت افغانستان گزينه‌ي «گفتگوي بين الافغاني» را مطرح کرد. مطرح کردن اين گزينه بيانگر اين نکته بود که رهبري گفتگوهاي صلح به دست مقامات افغانستان خواهد بود و تاثير کشورهاي ديگر بر روند گفتگوهاي صلح، کمتر خواهد شد. از سوي ديگر اين ايده به اين اميد طرح گرديد که گروه طالبان را تشويق به گفتگو با حکومت افغانستان کند. اين گروه پيش از اين همواره از حضور نيروهاي خارجي در کشور انتقاد مي کردند و شرط گفتگو و پيوستن به صلح را خروج نيروهاي خارجي از افغانستان مي دانستند.

گفتگوي سه جانبه مسکو که در ماه دسامبر سال 2016  در غياب افغانستان برگزار شد، به احتمال زياد واکنشي بود در برابر طرح گفتگوهاي بين الافغاني. حکومت افغانستان به شدت از برگزاي اين نشست انتقاد کرد و آن را نگران کننده خواند. اما در دومين نشست مسکو علاوه بر اينکه حکومت افغانستان دعوت شد، ايران و هند نيز دعوت گرديد تا بر سر مسئله صلح در افغانستان گفتگو کنند.

اعضاي اشتراک کننده در نشست مسکو در صورتي که بتوانند براي آوردن صلح در افغانستان به وحدت نظر برسند و تعهد صادقانه به همکاري در اين رابطه نمايند، گفتگوهاي صلح در آينده ي با موثريت بيشتري پيش خواهد رفت، اما در صورتيکه تعهد صادقانه در بين اعضاي اين نشست بوجود نيايد و همچنان اين نشست باعث بوجود آمدن رقابت هاي منفي بين قدرت هاي بزرگ گردد، اين نشست نيز همانند ساير نشست هاي چندجانبه، سرنوشت صلح در کشور را روشن نخواهد کرد.

اکنون اين باور همگاني شده است که صلح در افغانستان بدون گفتگو و مذاکره بوجود نمي آيد و تنها راه توقف جنگ، نشستن در پشت ميز مذاکره است. اما گفتگوها بايد منجر به همکاري هاي بيشتر در روند صلح در افغانستان گردد و باعث نشود که حساسيت هاي بيشتر ايجاد گردد، تضاد منافع بوجود آيد و خود به عنوان يک چالش بر سر راه آوردن صلح گردد. اهداف برگزاري گفتگوهاي چندجانبه در مورد صلح در افغانستان بايد شفاف و روشن باشد و طبق قواعد مشخص بين المللي برگزار گردد.

سرنوشت صلح در افغانستان علاوه بر اينکه  به تلاش هاي استراتژيک و دايمي حکومت افغانستان بستگي دارد، به همکاري و هماهنگي قدرت هاي بزرگ دنيا و کشورهاي منطقه نيز بستگي دارد. حکومت افغانستان در صورتيکه بتواند قدرت هاي بزرگ دنيا را بر سر مسئله صلح در افغانستان هماهنگ بسازد، بدون ترديد راه تامين صلح در کشور هموار خواهد شد و چالش هاي موجود در اين رابطه، به آساني حل خواهد گرديد.

ابهام در سرنوشت صلح و بي نتيجه ماند گفتگوهاي صلح، مردم افغانستان را نسبت به اين گفتگوها بي باور کرده است. اين مسئله مي تواند حمايت هاي اجتماعي از روند صلح و استراتژي صلح دولت را، صدمه بزند. بنا بر اين حکومت افغانستان بايد تلاش ورزد که گفتگوهاي صلح نتايج مشخص و روشن داشته باشد و بتواند به کاهش خشونت ها منجر گردد.

مردم افغانستان انتظار دارند که گفتگوهاي صلح بر سرنوشت و زندگي آنها تاثيرات عيني داشته باشد. روند صلح بايد به گونه ي به پيش برده شود که مردم افغانستان، صلح و آرامش را در زندگي شان تجربه کنند. گفتگوهاي صلح در صورتيکه منجر به کاهش خشونت ها نگردد و آرامش را در زندگي روزمره ي مردم افغانستان نيارود، نمي تواند حمايت مردم افغانستان را جلب کند.