به تازگي سفارت روسيه در کابل اعلاميه مطبوعاتي را براي رسانه ها فرستاده است که در آن رابطه سياه بين اين کشور و گروه طالبان را رد کرده است. در اين اعلاميه تاکيد شده است که اتهامات مقامات افغانستان در مورد تمويل و کمک مادي و تخنيکي گروه طالبان از سوي روسيه بي اساس است. در مورد اين اعلان موضع سفارت روسيه چند نکته قابل ذکر است:
يک. در متن اعلاميه گفته شده است که هرگونه حمايت مالي و تخنيکي از سوي روسيه به گروه طالبان رد شده است. هم چنين تلاش شده است که نشان داده شود که هيچ مدرک و سندي دال بر کمک هاي تسليحاتي و لوجيستيکي به طالبان از سوي روسيه وجود ندارد. حتي در متن اعلاميه آمده است که هيچ عکس، نوار ويديويي و تصويربرداري توسط ماهواره وجود ندارد که کدام تانک و يا ديگر تجهيزات نظامي در اختيار طالبان قرار گرفته باشد. از متن اعلاميه به طور تلويحي بر مي آيد که حمايت هاي سياسي و معنوي ممکن است از سوي روسيه به طالبان صورت گرفته باشد. حداقل ارتباط روسيه با طالبان به روشني از اين اعلاميه و اعلان موضع جديد به روشني ديده مي شود. بنابراين خود روسيه تاييد مي کند که در مجموع روسيه با طالبان ارتباط دارد، اما حمايت مادي و تخنيکي و نظامي از آن گروه صورت نگرفته است.
دو. علاوه بر تاييد تلويحي متن اعلاميه سفارت روسيه مبني ارتباط بين اين کشور و گروه طالبان، نشانه هاي زيادي از رفتار و گفته هاي مقامات اين کشور حتي در حمايت از طالبان در طي يک سال گذشته بروز کرده است. مدتي قبل در 7 دسامبر 2016 سفير روسيه مقيم کابل در يک کنفرانس مطبوعاتي ارتباط با طالبان را تاييد کرده بود و گفته بود که به منظور حفاظت از نمايندگي هاي سياسي و هم چنين منافع روسيه، اين کشور ارتباطاتي با گروه طالبان دارد. او حتي از منافع مشترک روسيه و طالبان در مبارزه مشترک عليه داعش سخن گفته بود. علاوه بر گفته هاي سفير، ضمير کابلوف نماينده ويژه پوتين نيز بارها از ارتباط با گروه طالبان و ضرورت حضور اين گروه در آينده افغانستان سخن گفته است.
يکي از مهم ترين نشانه ها بر حمايت مسکو از گروه طالبان و چرخش بازي اين کشور در منطقه، نشست سه جانبه بين روسيه، پاکستان و چين در مسکو بود که به منظور اعاده  صلح در افغانستان، آن هم بدون حضور افغانستان، از سوي اين کشور ترتيب يافته بود. در اين نشست علاوه بر دولت افغانستان به نماينده مشروع افغانستان از ديگر همکاران بين المللي غربي آن نيز کسي دعوت نگرديده بود.
سه. حال پرسش اساسي اين است که چرخش اساسي در بازي روسيه با گروه طالبان و سياست منطقه اي و جهاني اين کشور، به چه دليلي صورت گرفته است. همه مي دانند که روسيه در گذشته روابط سردي با پاکستان به عنوان حامي اصلي طالبان داشت و هم چنين در طي سال هاي حاکميت طالبان با تمام توان از ايتلاف شمال در مقابل طالبان حمايت کرد. حتي پس از سقوط طالبان نيز روسيه جامعه جهاني به رهبري ايالات متحده را در افغانستان همراهي کرد و با تروريسم به مبارزه پرداخت. اما اکنون به وضوح ديده مي شود که روسيه در حال برقراري ارتباط با طالبان و هم چنين پاکستان است و تلاش مي کند تا اين گروه از طريق پروسه صلح وارد بازي هاي سياسي افغانستان گردد.
به نظر مي رسد روسيه پس از جدي شدن تحولات در خاورميانه و حضور قدرتمند غرب به خصوص ايالات متحده در اين منطقه و هم چنين نزديک شدن مناسبات دولت افغانستان با همکاران غربي اش، در پي بازي ديگري برآمده است تا خود را از انزواي بين المللي برهاند و منافع خود را تامين کند. در اين بازي جديد که گرچه برخي ها آن را به طور اغراق آميز، بازي بزرگ در مقياس بازي دو قدرت جهاني در عصر جنگ سرد دانسته اند، روسيه با وارد کردن ايران، پاکستان و چين در حلقه خود به دنبال نوعي ايتلاف سازي جهاني عليه رقيب ديرينه غربي اش است. از نگاه مسکو برخي از کشورهاي آسياسي ميانه به طور طبيعي در اين حلقه قرار خواهند داشت. در اين ميان، حمايت از طالبان به بهانه حضور داعش به عنوان دشمن فرضي مشترک، بهترين حلقه وصل اين ايتلاف مي تواند باشد.