متاسفانه ديروز 27 ثور دشمنان آزادي بيان و آزادي‌هاي مدني با حمله بر راديو و تلويزيون ملي در ولايت ننگرهار، يک بار ديگر دشمني خود را با رسانه‌ها و آزادي بيان با خشن‌ترين وجه ممکن به نمايش گذاشتند. در اين حمله بر اساس منابع رسمي چهار تن از کارمندان دفتر محلي راديو و تلويزيون ملي و دو تن از افراد پليس به شهادت رسيده‌اند. اين عمل وحشيانه نشان داد که برخلاف ادعاي گروه‌هاي تروريستي تنها مراکز نظامي هدف اصلي آنان نيست. بلکه هر جايي را که بتوانند به خاطر ايجاد رعب و وحشت مورد حمله قرار مي‌دهند و به هيچ اصلي نيز پابند نيستند. حمله ديروز بر تلويزيون ملي در ننگرهار مخالف همه ارزش‌هاي انساني، اسلامي و حقوق بشري است؛ زيرا بيشترين آسيب را در اين حمله غيرنظاميان و مردم عادي ديدند.
اگرچه گروه داعش مسئوليت اين حمله را به عهده گرفته و آن را کار افراد متعلق به خود دانسته است، ولي واقعيت اين است که همه گروه‌هاي افراطي تا کنون بارها از اين اقدامات انجام داده اند و اين گونه اقدامات ضد انساني را به عنوان يک رسالت اسلامي براي خود قلمداد کرده‌اند. گروه طالبان، القاعده،  شبکه حقاني و ديگر گروه‌هاي هم‌فکر آنان بارها خبرنگاران و رسانه‌ها را مورد حملات تروريستي قرار داده‌اند و بارها دست به اختطاف و ترور خبرنگاران زده‌اند. هيچ بعيد نيست که همان کساني امروز به نام داعش دست به چنين عملي زده‌اند، روزگاري عضو طالبان يا القاعده و يا حتي عضو حزب اسلامي بوده‌اند. سال گذشته حمله بر کارمندان بي‌گناه تلويزيون طلوع يک نمونه از اقدامات وحشيانه طالبان بود که فقط به منظور خاموش کردن صداي مردم صورت گرفت.
بدون شک هدف اصلي گروه‌هاي تروريستي از حملات انتحاري عليه رسانه‌ها پيش از هر چيز ديگر وادار کردن رسانه به خاموشي و عدم افشاي جنايت‌هاي تروريستي است. آن‌ها در تمام نقاط افغانستان در حال تهديد رسانه‌ها و خبرنگاران هستند. آن‌ها بيش از هر گروه ديگر از رسانه‌ها و خبرنگاران مي‌ترسند. چون تنها رسانه‌ها هستند که اهداف و اقدامات شوم تروريست‌ها را برملا مي‌سازند. آنان به درستي متوجه شده‌اند که تنها دشمنان واقعي آنان رسانه‌ها هستند.
در اين ميان آن چه اهميت دارد، مبارزه جدي و مقابله با تهديدات دشمن است. مردم و رسانه‌ها کار خود را مي‌کنند. مبارزه رسانه تنها با قلم و بيان آنان صورت مي‌گيرد و بي‌وقفه هم ادامه دارد. ديگر هرگز کسي نمي‌تواند در اين شرايط که هر روزه هزاران جوان از دانشگاه‌هاي مختلف فارغ مي‌شوند و مجهز به روشنايي و دانش هستند، آزادي مردم را محدود کند و يا رسانه‌ها را وادار به خاموشي کند.
اما انتظار و توقع بيشتر از ارگان‌هاي امنيتي کشور و هم‌چنين همکاران بين المللي افغانستان مي‌رود که با اقدامات پيش‌گيرانه از وقوع چنين حوادث تلخي جلوگيري کنند. همه مي‌دانند که ننگرهار بيش از يک سال است که مامن تروريست‌ها در قالب گروه داعش شده است. کار به جايي رسيده است که هر از چندگاهي شبکه راديويي خود را در اين ولايت فعال مي‌کند. از يک سال قبل به اين طرف هر روزه خبرهايي از فعاليت‌هاي راديو داعش در ننگرهار به گوش مي رسد. اگرچه هربار که اين راديو به کار آغاز کرده است،
 از سوي حکومت سرکوب و تعطيل شده است، ولي به نظر مي رسد که اقدامات جدي بيش از اين نياز است. وقتي همکاران بين المللي افغانستان با توجه به نوع ماموريتي که در برابر تروريست‌ها دارند و امکاناتي چون مادر بمب‌ها در اختيار دارند، بايد پيش از آن که تروريست‌ها دست به اقدامات تروريستي بزنند، سرکوب شوند. چنين امري امکان پذير است و اگر نيروهاي امنيتي افغانستان بخواهند و همکاران بين المللي افغانستان حمايت کنند، مقابله با تروريسم و تروريست‌ها امکان پذير است. به خصوص که در ننگرهار به دليل ماهيت ضد‌انساني و اقدامات وحشيانه گروه‌هاي منتسب به داعش در اين ولايت، همه مردم بر ضد آنان از انگيزه کافي برخوردارند. اکنون مردم افغانستان بيش از هر زمان ديگر خواهان سرکوب و محاکمه دشمنان آزادي بيان هستند. فرقي نمي کند که دشمنان آزادي بيان در چه لباس و در کجا باشند. مهم اين است که بايد سرکوب شوند و اين سرکوبي امکان پذير هم هست.