صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

پنجشنبه ۹ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

پروسه کابل؛ تلاش برای شکل گیری اجماع علیه تروریسم

-

در سال هاي اخير پروسه صلح افغانستان به يکي از مبهم ترين پروسه هاي جاري در کشور تبديل شده است. در اين که افغانستان نياز به صلح دارد و در نهايت نيز بايد در اين کشور صلح برقرار گردد شکي نيست. اما روند و چگونگي صلح هنوز پس از سال ها تلاش و هزينه دادن، مسير اصلي خود را باز نکرده است و ما هم چنان در وضعيت آزمون و خطا به سر مي بريم.
در حالي که تروريسم دشمن مشترک همه کشورهاي جهان و منطقه است، تنها افغانستان است که در مبارزه با آن هر روزه هزينه مي کند و کمک هاي جامعه جهاني نيز هر روزه به افغانستان کاهش مي يابد. علاوه بر کاهش کمک ها برخي از کشورهاي منطقه و جهان در حال قايم کردن ارتباط خود با شبکه هاي تروريستي هستند. تمام بيش از بيست گروه تروريستي در خاک پاکستان پناهگاه هاي امن دارند. تقريبا تمام هزينه هاي مالي و تجهيزات نظامي آن ها از طريق خاک پاکستان جذب مي شود و هيچ محدوديتي براي آن ها در اين کشور وجود ندارد. روسيه طي دو سال اخير ارتباط معناداري با طالبان برقرار کرده است و اين ارتباط تا مرز کمک هاي نظامي و لوجيستيکي نيز پيش رفته است. ايران سال گذشته در يک کنفرانس منطقه اي رسما از طالبان دعوت کرد و گزارش هايي مبني بر ارتباط اين کشور با طالبان وجود دارد. گذشته از اين ارتباطات رسمي منطقه و جهاني با گروه هاي تروريستي، به طور سنتي پايگاه هاي زيست و رشد تفکر افراط گرايي و فعاليت هاي بسياري از اين گروه ها در کشورهاي عربي نيز وجود دارد.
تمام اين تحولات نه تنها نشان از تضعيف تروريسم ندارد بلکه بيانگر تقويت و رشد تروريسم در منطقه است. پيامد مهم رشد تروريسم در منطقه بيش از هر جاي ديگر براي افغانستان زيانبار خواهد بود. اکنون پس از سال ها مبارزه با تروريسم، افغانستان هم چنان در آتشي که تروريسم روشن کرده است مي سوزد.
در حکومت قبلي به رهبري آقاي کرزي، ما هزينه هاي بسيار هنگفتي را متقبل شديم. اين هزينه ها تا کنون نيز ادامه دارد. علاوه بر هزينه هاي مالي از کمک هاي جامعه جهاني و بيت المال افغانستان به يک پروسه تقريبا خيالي به نام پروسه صلح، به گفته رييس جمهور تنها در بين سالهاي 2015 و 2016، بيش از 75 هزار شهروند افغانستان کشته و يا زخمي شده اند. اين تنها بخش کوچک و يک نمونه از هزينه هايي است که تروريسم و مبارزه با آن بر مردم و دولت افغانستان تحميل مي کند.
حکومت افغانستان در طي دو سال گذشته در عرصه بين المللي توانسته است توجهات را دو باره به افغانستان برگرداند ولي نوع تعاملات جهاني و تعارض منافع کشورها در منطقه سبب شده است که اين توجهات حداقل در عرصه مبارزه با تروريسم بي اثر بماند. اکنون افغانستان به تنهايي در ميان بيش از  بيست گروه تروريستي و حاميان آن ها گير مانده است و به تنهايي مبارزه مي کند و هر روزه ده ها قرباني مي دهد. رهبري حکومت وحدت ملي در اين مساله اجماع نظر دارند که افغانستان اکنون در معرض يک جنگ اعلان نشده و تحميلي قرار دارد.
کنفرانس پروسه کابل از آن حيث اهميت دارد که افغانستان با درک شرايط و تنگناهاي پيش گفته در تقلاي اجماع سازي جهاني عليه تروريسم است. دولت افغانستان بيش از هر زمان ديگر به درک درست تر و واقعي تر از وضعيت کشور و نيز مناسبات بين المللي دست يافته است. پروسه کابل به رهبري و ابتکار دولت افغانستان يک گام به جلو است. اما بدون شک هنوز چالش هايي نيز وجود دارد که دولت بايد از آن ها با هوشياري تمام عبور کند.
بزرگ ترين چالش فراروي دولت افغانستان تعارض منافع کشورها و حتي در بسياري از موارد حمايت اين کشورها از گروه هاي تروريستي است. افغانستان ممکن است نتواند به طور عاجل کشورهايي چون روسيه و پاکستان را متقاعد کند که دست از حمايت و ارتباط با گروه هاي تروريستي بردارند. ولي مي تواند با کمک کشورهاي همکار خود به خصوص ايالات متحده و ديگر اعضاي ناتو بر اين کشورها فشار وارد کند تا حداقل دست از حمايت از گروه هاي تروريستي بردارند.  چالش ديگر مشکلات داخلي به خصوص گسترش تشنج بر اثر حملات انتحاري هفته گذشته و اختلافات در سطح رهبري حکومت افغانستان است که متاسفانه اين روزها بيش از هر زمان ديگر اوج گرفته است. دولت افغانستان با برگزاري کنفرانس پروسه کابل اگرچه ريسک بزرگ انجام داد و آن را در وضعيت نه چندان مطمين برگزار کرد ولي بايد تلاش صورت مي گرفت که تنش هاي داخلي در اين روزها کمتر بروز مي کرد. غيبت ديگر مسولين عالي رتبه حکومت به خصوص شخص وزير خارجه افغانستان يک پيام منفي است که زا اين کنفرانس مي تواند به جهان مخابره شود و يا مخالفان از آن به عنوان يک نقطه منفي سود ببرند.

دیدگاه شما