صفحه نخست » سرمقاله » نابسامانی های امنیتی و ضرورت تغییر در تاکتیک های جنگ
نابسامانی های امنیتی و ضرورت تغییر در تاکتیک های جنگ
- حفیظ الله زکی
ما در سالهاي گذشته همواره شاهد افزايش تلفات ملکي و نظامي بوده ايم؛ اما تلفات افراد ملکي و نيروهاي امنيتي در سال اخير بي سابقه بوده است. اين سربازان علاوه بر تلفاتي هر روز در جبهات جنگ متحمل مي شوند، قرباني حملات ضربتي، سريع و غافلگير کننده طالبان بر پايگاههاي شان نيز مي شوند. تأسف بار تر از همه اين که در دو سال گذشته حملات انتحاري بر مراکز نظامي نيز قرباني هاي زيادي از اين نيروها گرفته است.
کشته شدن جمعي اين نيروها در داخل پايگاهها و مراکز نظامي، بدون شک ضايعه بزرگ براي نهادهاي امنيتي و مردم افغانستان به حساب مي آيد.
همانطوري که رييس جمهور چند روز قبل اشاره کرد، يکي از عوامل مهم افزايش ناامني و تلفات نظامي و غيرنظامي، اين است که برخي کشورهاي همسايه به صداي صلح حکومت افغانستان واکنش منفي نشان دادند.
اين کشورها بجاي اين که روند صلح را در افغانستان تقويت کنند، به حمايت گروه هاي تروريستي و طالبان پرداختند و از طريق آنها دامنه ناامني در کشور را گسترش دادند و بخاطر ايجاد ترس و وحشت بيشتر و نيز تلفات زيادتر از تاکتيک حملات انتحاري با تجهيزات قويتر و نيرومندتر کار گرفتند.
به هر حال بايد توجه داشت که همه مشکل به اينجا ختم نمي شود، امنيت در افغانستان يک موضوع به شدت پيچيده و درهم و برهم است. اين پيچيدگي از بسترها و منبع هاي مختلف سرچشمه مي گيرد. علاوه بر سياست هاي برخي کشورهاي همسايه که به خاطر حفظ و يا تأمين منافع خود، به نا امني در کشور دامن مي زنند، حمايت مافياي مواد مخدر از تروريسم عامل ديگري است که بر پيچيدگي مسأله افزوده و راه حل آن را دشوارتر کرده است.
ولي پديده¬اي ديگري که از يک طرف اعتماد مردم را به مسؤلان امنيتي کاهش داده و از سوي ديگر بستر بسياري از حملات خونين و پرتلفات را در ميان نيروهاي امنيتي فراهم کرده است، نفوذ دشمنان به درون نظام و بخصوص نهادهاي امنيتي و يا به عبارتي حمايت و همدستي مقامات دولتي با گروه هاي تروريستي است.
به باور بسياري از شهروندان و کارشناسان نظامي، تعدادي از حملات بزرگ تروريستي که تا کنون انجام شده است، بدون حمايت و راهنمايي عوامل درون نظام ممکن نبوده است و نيز تعدادي از مناطق و ولسوالي ها با همکاري و همدستي برخي مقامات و فرماندهان نظامي، بدون مقاومت به طالبان سپرده شده است، از اينرو مردم همواره از حکومت خواسته اند که براي تصفيه و پاکسازي نهادهاي امنيتي اول، اصلاحات جدي را در اين نهادها آغاز کنند. دوم، عوامل بيگانه و خاين را شناسايي و به پنجه قانون بسپارند. سوم، به از بين بردن بستر و منشأ داخلي و خارجي نا امني از راههاي سياسي و ديپلماتيک اقدام کنند. چهارم، استراتيژي و تاکتيک جنگ را تغيير دهد؛ زيرا استفاده از روش هاي عملياتي سنگين و پرهزينه در جنگ هاي نامنظم، دستاورد زيادي به همراه نخواهد داشت.
تجربه به اثبات رسانده که تلفات نيروهاي دشمن در جريان يک عمليات مؤفق، به هفتادـ هشتاد تن مي رسد؛ اما تلفات نيروهاي امنيتي در يک حمله ضربتي و يا انتحاري که بيش از دو ساعت به طول نمي انجامد، از صد نفر بالاتر مي رود. دوم اين که مناطقي که در جريان عمليات هاي بزرگ به دست آمده، پس از مدتي دوباره به دست دشمن افتاده است. موضوع سوم اين که در عمليات هاي بزرگ، نيروهاي امنيتي قادر نيستند نيروهاي دشمن را در قريه ها و دره ها تعقيب کنند، در اين عمليات ها در عين زماني که مراکز شهرها و مناطق هموار به تصرف دولت در مي آيد، نيروهاي دشمن در چند کيلومتري آنها در قريه ها و دره ها همچنان حضور قوي و پر رنگ دارند. چهارم، نيروهاي امنيتي قادر به حفظ اين مناطق به مدت طولاني نيستند. اينها ضعف هايي است که در استراتيژي امنيتي ما ديده مي شود و تلفات و خسارات ما را تا چند برابر افزايش داده است؛ اما اين که چرا اين استراتيژي تغيير نمي کند و چرا تاکتيک هاي درخور و مؤثر در مقابله با دشمنان روي دست گرفته نمي شود، مسؤلان حکومتي بايد پاسخگو باشند. دست به دست شدن ولسوالي ها خسارات و تلفات هنگفت مالي و جاني را بر مردم ما تحميل مي کند.
دیدگاه شما