صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

پنجشنبه ۹ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

ضرورت خیزش عمومی در برابر دشمن مشترک با کدام میکانیزم؟

-

در اين روزها مساله ميکانيزم مبارزه با تروريسم هم در سطح تصميم گيري هاي کلان کشوري و هم در سطح تصميم گيري هاي همکاران بين المللي مورد بحث هاي زياد قرار گرفته است. حتي استراتيژي جديد ايالت متحده آمريکا نيز به همين دليل حايز اهميت است و احتمالا به همين خاطر تا کنون به تاخير افتاده است، تا يک تصميم عقلاني و درست در راستاي مبارزه با تروريسم اتخاذ گردد. در سطح رهبري حکومت افغانستان و نيز در رهبري نهادهاي امنيتي نيز اين موضوع از اهميت فوق العاده برخوردار است. اما آن چه بيش از همه مهم است، تبديل شدن اين موضوع به مثابه يک گفتمان عمومي است. اکنون هر کسي در هر جايي از جهان قرار دارد، از ضرورت بسيج عمومي عليه طالبان و داعش و ديگر گروه هاي تروريستي سخن مي گويند. بگومگوهاي عمده در رسانه ها و شبکه هاي اجتماعي و حتي در محافل خصوصي افراد اين مساله هم چنان داغ است.
اما ديروز در محفل معرفي نامزد وزير اقتصاد، معاون دوم رييس جمهور ديدگاه هاي نسبتا شفاف تري ارايه کرد که هم به عنوان ديدگاه هاي حکومت در اين باب مي تواند مورد توجه قرار گيرد و هم به عنوان يک ديدگاه سياسي مهم در سطح احزاب و گروه هاي سياسي موجود در کشور.
او به صراحت گفت که اکنون همه ما در معرض يک کشتار بي رحمانه از سوي گروه هاي تروريستي قرار گرفته ايم و آن ها به هيچ کس رحم نمي کنند. به گفته معاون رييس جمهور خيزش هاي مردمي و اتکاي دولت به قدرت مردم يک ضرورت است و بايد صورت گيرد. اما هرگونه بسيج عمومي و مسلح سازي بايد در قالب ارگان هاي امنيتي کشور و تحت يک ميکانيزم دقيق و قابل کنترل و رسمي صورت گيرد.
در گذشته ها و هم چنين اين روزها برخي از رهبران سياسي از مسلح سازي مردم در قالب گروه هاي مردمي و يا بسيج مردمي و بر محوريت رهبران و قومندانان جهادي سخن مي گفتند و مي گويند که به نظر مي رسد اگر چنين شود، خطر ديگري هستي مردم و دولت افغانستان را تهديد خواهد کرد. سخنان استاد سياف در گذشته ها مبني بر نقش داشتن مجاهدين در دفاع از تماميت ارضي کشور و نيز برخي تبليغات جهت دار در اين روزها، يادآور چنين رويکردي است. مسلح سازي بر محوريت افراد و چهره هاي سياسي و اقتدارگرا نه تنها افغانستان را يک بار ديگر به دهه هاي گذشته بر مي گرداند؛ بلکه راه هاي نفوذ استخبارات منطقه را بيش از گذشته به افغانستان باز خواهد کرد و در آن صورت بايد شاهد جنگ هاي خانمانسوز داخلي ديگر باشيم. همگان مي دانيم کساني که به نحوي در جنگ هاي گذشته دست داشته اند، تجارب زيادي براي به دست آوردن امکانات مالي و نظامي دارند که به طور طبيعي در دام شبکه هاي استخباراتي قرار خواهند گرفت. افغانستان هم اکنون شاهد حضور شبکه هاي گسترده استخبارات منطقه است، ولي تمام حضور آن ها از مجراي گروه هاي تروريستي و سري است. اگر روزي مجراي رسمي و عمومي نيز فراروي فعاليت هاي استخباراتي قرار گيرد، در آن صورت تمام دستاوردهاي سال هاي گذشته دود شده به هوا خواهند رفت و مردم افغانستان يک بار ديگر بايد از صفر شروع کنند.
خوش بختانه دولت افغانستان در طي سال هاي گذشته تجارب خوبي از فعال سازي پليس اربکي و خيزش هاي مردمي آموخته است. اين گروه هاي مسلح در سال هاي گذشته موثريت قوي در برابر تروريست ها داشته اند و به همين خاطر نيز همواره مورد حملات انتحاري و تروريستي قرار گرفته اند. در طي چند هفته اخير نيروهاي خيزش هاي مردمي در نقاط مختلف کشور مورد حملات دشمن قرار گرفته اند که نشان از موثريت آن ها دارد.
اکنون نيز به نظر مي رسد در راستاي دفاع از مردم در برابر تروريست ها دو راه در پيش روي دولت قرار: يا تشکيلات اردو و پوليس را گسترش دهد و تقويت کند. يا گروه هاي خيزش هاي مردمي و بسيج عمومي را در قالب ارگان هاي رسمي و امنيتي کشور سامان دهد. تنها در اين صورت مي توان هم نيروهاي تجربه ديده جهادي را در برابر دشمن فعال کرد و هم جوانان داوطلبي را که حاضر اند از کشور و مردم  افغانستان دفاع کنند.
تنها چالشي که فراروي اين دو ميکانيزم رسمي قرار دارد، اکمالات اين نيروها است که دولت بايد آن را فراهم کند. وگرنه اين دو ميکانيزم نه تنها هيچ پيامد منفي ندارد، بلکه منافع و نتايج مثبت بسيار خواهد داشت. جلب اعتماد عمومي به حکومت از طريق نقش دادن مردم در تامين امنيت، زمين گير کردن دشمن و تروريست ها، تعيين تکليف کردن خيلي از جوانان بيکار که همواره در معرض جذب گروه هاي تروريستي قرار دارند، انسجام بخشي به مطالبات و خواست هاي پراکنده مردم، تقويت روحيه وطن دوستي و ايجاد تنفر از بيگانگان و مداخله گران در ميان مردم و تقويت نيروهاي دفاعي کشور، تنها بخشي از منافع و نتايج مثبت تقويت نيروهاي امنيتي از طريق خيزش هاي مردمي يا گسترش تشکيلات ارگان هاي امنيتي و جذب جوانان بيشتر در اين ارگان ها است.

دیدگاه شما