پروسه صلح با طالبان از روزی که شروع شده است، همواره با پیچیدگی ها و ابهام و البته با ناکامی های ممتد مواجه بوده است. شاید پروسه صلح در افغانستان یکی از پرهزینه ترین و در عین حال شکست خورده ترین پروسه در سال های اخیر بوده است. اکنون رهبری جدید شورای عالی صلح بر حجم فعالیت های خود افزوده است تا این پروسه شکست خورده را همراه با دستاوردهایی بسازد.
یکی از آخرین تلاش شورای عالی صلح برگزاری کنفرانس علما و صلح در کابل بوده است که طی روزهای گذشته با حضور بیش از چهارصد تن از علما از سراسر کشور صورت گرفته است. علمای عضو این کنفرانس هم در قطعنامه پایانی خود و هم در دیدار با رییس جمهور دیدگاه هایی را مطرح کرده اند که دقیقا دیدگاه های طالبان است. آنان گفته اند که علما از سوی مقامات حکومتی در برخی از نقاط کشور مورد آزار و اذیت قرار می گیرند و باید به این روند پایان داده شود. علما از حکومت خواسته اند که در برابر طالبان از صبر و حوصله کار گیرد و در دیدار با رییس جمهور خواهان گشایش دفتر برای طالبان از سوی حکومت شده اند.
واقعیت این است که موارد فوق بخشی از خواسته های طالبان است که از زبان علمای شرکت کننده در کنفرانس علما و صلح بیان شده است. کنفرانسی که از پول بیت المال برگزار شده و صدها تن از علما نیز در آن اشتراک کرده اند، اما بدون تردید هیچ نفعی به حال مردم و پروسه صلح نخواهد داشت. تنها طرفی که از آن نفع می برد طالبان و تروریست هایی هستند که هر روز مردم بی گناه را به خاک و خون می کشند و از نیروهای امنیتی افغانستان هر ساعت و در همه جای کشور قربانی می گیرند. آن ها از چنین نشست ها و کنفرانس ها به این دلیل نفع می برند که با سخنان نسنجیده و یک جانبه علما به طرفداری از طالبان، بنیادهای مشروعیت خود را در میان توده عوام استحکام می بخشند و حضور خود را در جبهه های جنگ علیه حکومت و مردم افغانستان موجه می سازند.
علما به جای آن که حملات انتحاری و خونین طالبان را محکوم کنند و کشتار مردم بی گناه را تحریم نمایند، کاملا به نفع طالبان سخن گفته اند و قطعنامه صادر کرده اند. در قطعنامه علما هیچگونه اشاره ای به این موضوع نشده است که چرا طالبان مردم افغانستان را به خاک و خون می کشند و چرا از نیروهای امنیتی کشور که حافظ استقلال و تمامیت ارضی هستند، در هر شبانه روز ده ها نفر قربانی می گیرند؟
پیامد مهم و خطرناک لحن جانبدارانه علما نسبت به طالبان، علاوه بر مشروعیت بخشیدن به طالبان و توجیه حملات تروریستی آن ها، احیای دو باره مفهوم اصطلاح «برادران ناراضی» آقای کرزی است. این پیامد نه تنها احیای طالبان بلکه هدر دادن دستاوردهای حکومت وحدت ملی در برابر تروریسم است.
بدون تردید یکی از دستاوردهای مهم حکومت وحدت ملی طی سه سال اخیر تغییر استراتژی مبارزه با تروریسم و منزوی ساختن تروریسم و حامیان منطقه ای آن ها بوده است. یکی از مهم ترین بخش هایی که مردم و افکار عمومی با حکومت همنوایی می کند، نوع نگاه به وجود آمده در برابر طالبان و تمام گروه های تروریستی است. شخص رییس جمهور بارها از عدم تقسیم بندی تروریسم به خوب و بد سخن گفته است و بر مبارزه مداوم با تمام گروه های تروریستی تاکید کرده است. همین استراتژی سبب شده است که نگاه واحد ملی در برابر تروریسم به وجود آید. امری که متاسفانه در گذشته وجود نداشت و نگاه همدلانه با طالبان هزینه های جبران ناپذیری بر مردم افغانستان طی سالیان گذشته تحمیل کرد.
همان گونه که بارها مسولان عالی رتبه حکومتی اظهار داشته اند، استراتژی حکومت افغانستان باید مبارزه قاطع با تروریسم و تفاوت قایل نشدن میان تروریست ها باشد. تنها امری که مردم را در برابر ترویسم مجاب می کند، مبارزه جدی با آن و ایستادگی در برابر تروریسم است. هرگونه مماشات و کوتاه آمدن در برابر تروریسم و مشروعیت بخشیدن به آن و ناچیز جلوه دادن اعمال وحشیانه ترویست ها خیانت نابخشودنی در حق مردم افغانستان خواهد بود.