طی دو روز  گذشته افغانستان پس از هفت سال میزبان هیات عالی رتبه از شورای امنیت ملل متحد بوده است. ای هیات که ریاست آن را خانم هلی نماینده ایالات متحده در ملل متحد، وارد افغانستان شده است تا وضعیت عمومی کشور را مورد بررسی قرار دهد.
بر اساس گزارش های غیر رسمی این هیات تا کنون با رهبران حکومت وحدت ملی، نمایندگان احزاب سیاسی و نهادهای مدنی دیدار داشته و در مواردی انگشت گذشته است که می توان گفت در زمره صلاحیت های ذاتی شورای امنیت نیستند. از جمله مسایلی چون برگزاری انتخابات، اصلاحات اداری، مبارزه با فساد و پایان دادن به اختلافات سیاسی در کشور از وظایف اصلی این شورا نبوده و دامن زدن به چنین مواردی در واقع طفره رفتن از زیر بار مسولیت اصلی شورای امنیت ملل متحد است.
شورای امنیت ملل متحد به عنوان مهم ترین رکن این سازمان و تنها رکنی که تصمیمات آن برای تمام کشورهای عضو ملل متحد الزام آور است، مسولیت حفظ صلح و جلوگیری از جنگ را در سطح جهان به عهده دارد. این شورا می تواند اقدامات موقت را برای جلوگیری از وخامت اوضاع و اقدامات قهرآمیز را برای حفظ صلح جهانی انجام دهد. واقعیت این است که وضعیت افغانستان هر روز به دلیل حضور تروریسم و حمایت های بی دریغ کشورهای همسایه از آن رو به وخامت می رود و هر روز نگرانی های بیشتر می شود.
اما فعلا به نظر می رسد هیات شورای امنیت ملل متحد وارد افغانستان شده است و به کارهایی می پردازد که وظایف این شورا را تحت شعاع قرار می دهد و از یادها می برد. این شورا طی دو روز با رهبران حکومت دیدارهایی داشته و در مواردی از آن ها پرسش کرده است که هیچکدام رابطه مستقیم با مساله صلح و امنیت افغانستان نداشته است. پرسش از مسایلی چون انتخابات، مبارزه با فساد، اصلاحات در بخش های مختلف و... آن هم از رهبران حکومت افغانستان به این مفهوم است که عامل جنگ و منازعه و به خطر انداختن صلح در افغانستان رهبری حکومت باشد. در حالی که کلید منازعات در دستان کسانی است که در برابر نیروهای امنیتی افغانستان ایستاده اند و رهبری جنگ را به عهده دارند. واقعیت این است که جنگ و بحران امنیتی افغانستان ریشه در ورای مرزهای کشور دارد. سال ها است که برخی از کشورهای همسایه به طور مستقیم و علنی دست به آموزش، تجهیز و اعزام تروریست ها به افغانستان می زنند. حتی تمام طرح های حملات انتحاری و تروریستی در خارج از مرزهای افغانستان آماده و در داخل کشور اجرا می شوند. بسیاری از کشورهای منطقه و جهان به صورت آشکارا از ارتباط منظم خود با طالبان و برخی از گروه های تروریستی پرده برداشته اند. بدون تردید این ارتباطات از ارتباطات سیاسی تا تجهیز طالبان به وسایل جنگی و نظامی و تمویل مالی آن گروه را در بر می گیرد. اکنون به گفته مسولان عالی رتبه حکومت بیش از بیست گروه تروریستی در افغانستان فعال هستند و هر روزه از مردم و نیروهای امنیتی افغانستان قربانی می گیرند و زیربناهای کشور را ویران می کنند. این گروه های تروریستی نمی توانند بدون حمایت های مالی و نظامی کشورهای منطقه و جهان ادامه حیات دهند.
در این سو دولت و نیروهای امنیتی و در مجموع مردم افغانستان با تمام توان در برابر تروریسم بین المللی به نمایندگی از جهان و منطقه مبارزه می کنند. تروریسمی که تبدیل به یک صنعت جهانی شده است و تمام کشورهای منطقه و جهان میزان منافع ملی خویش را در حضور و وجود تروریست ها در افغانستان ارزیابی می کنند.  اما هیچ گاه شورای امنیت ملل متحد در برابر کشورهای حامی تروریسم و منابع تمویل ان اقدامی انجام نداده است. به خصوص ایالات متحده به عنوان مهم ترین عضو دایم شورای امنیت ملل متحد به جز در مورد حمله به تروریسم در سال 2001 و پس از فروریختن برج های سازمان تجارت جهانی، دیگر اقدام موثری انجام نداده است. پاکستان سال ها است که در مقاطع مختلف مناطق مرزی افغانستان را موشک باران کرده است و افغانستان نیز بارها به شورای امنیت ملل متحد به همین خاطر از پاکستان شکایت کرده است. ولی تا کنون هیچ اقدام عملی از سوی شورای امنیت در برابر پاکستان صورت نگرفته است.
اکنون با توجه به استراتژی جدید ایالات متحده در جنوب آسیا و افغانستان و جدیت رییس جمهور ترامپ در برابر پاکستان امید می رود که شورای امنیت ملل متحد نیز در جهت حمایت از مردم افغانستان و مبارزه با تروریسم و به منظور حفظ صلح و امنیت بین المللی وارد اقدامات عملی علیه منابع تمویل و تجهیز تروریست ها شود. سفر هیات شورای امنیت ملل متحد به افغانستان بهترین فرصت است که همکاران بین المللی افغانستان، راهکارهای اقدامات بعدی خود را در مبارزه با تروریسم و تامین صلح و امنیت منطقه ارزیابی کنند. هم چنین امید ست که دولت افغانستان نیز از این فرصت استفاده کرده، شواهد و مدارک کافی را در باره تمویل و تجهیز تروریسم از سوی برخی کشورهای همسایه، به این هیات ارایه کند.